Alle inzendingen over doelwit

Ze wordt het doelwit ven terreur en zoekt dan zelf asiel.…

Een kille wind blies door de nacht voor hem was ik óók ’t doelwit en Louter strijdend met zwaartekracht zag ik mijn leven nauwelijks zitten Een zachte stem klonk in de nacht gedragen door die stil zachte wind Het was de mijne, ik kreunde zacht doordat oud verdriet mij verblindt Een droog blad dwarrelde omlaag zwevend door de kille najaarswind…

Je hebt ze van typistes, pianisten De fiscusaanslag mag er ook wel wezen Voor die op je gezondheid moet men vrezen En af en toe op vreemde cartoonisten Maar wat ik afgelopen vrijdag hoorde Noteer ik niet: te vreselijk voor woorden…

Verstoken zijn van gas en licht en water, Die Russen en Chinezen zijn zo slecht. Als straks mijn energie wordt platgelegd Dan zit ik hier met een enorme kater. Ik haal wat kattenbrokjes, bier en wijn, Ik en mijn kater hebben het best fijn.…

Wordt Holland óók een doelwit van terreur? Op pakjes wordt nu extra goed gelet. Een vlucht naar Spanje durft men niet te boeken. Men voelt de dreiging dichter bij z'n bed. Verdonk, die koekjes krijgt van eigen deeg, zal ooit met velen om asiel verzoeken en Holland eert z'n naam: het land loopt leeg.…

Z'n doelwit was het schone kledingstuk. Hij vond z'n prooi een schoonheid om te zoenen. 't Was in gedachte, dat-ie met 'r vrijde. De macho liep - hij wilde haar verleiden - met vrijersvoeten naast z'n stoute schoenen.…

Re- sultaat: geen falingsangst Op het jaagpad vol weegbree ligt een schapentong Een bevalling vol weerwil, geen geld voor telecom Begeerte botvieren als doelwit uiteraard Betasting op feest als vrijbrief op Instagram Waar kortom Vrijdom, dus vrijheid, volmacht is voor soeverein Zonder verzet geen vervoering Slechts zadelpijn…

We zijn echt aan het doorschieten Als het gaat om de dreiging rondom Rutte Dat Haagse Raadslid voelde zich wellicht als Willem Tell Niet Rutte was zijn doelwit maar het appeltje Dat enorme irritante appeltje Waarmee Marc de natie wil paaien En de Christenen op de feiten drukt Ik zal echt alle liefde geven aan de mens Marc Maar de tijd van…

(voor Hanneke Majoor) Jij kende mij als jonge dichter, toen ik met zwartgelakte nagels en zwarte oogstrepen doelloos over de straten zwierf, doorn in het oog van de braverikken, doelwit van valse roddelaars.…

wilde wingerd woekert over de gevel aan de dakgoot hangt een flard ik herken het gaas van een bruidssluier de kanten zoom van jouw beha ik klauter over dakpanscherven wurm me door een kantelraam mijn spijkerbroek hapert aan een haak jij zit geboeid in een glazen kooi als ik jouw blinddoek losknoop begin je te proesten ik zoek het doelwit…

Als tegenslag samenspant het leven parkeert zoiets als 'n zaadje dat tijd steeds wilt planten, dood en droogte met 't nat als deze verwanten bestaan is, even doelwit was, dat wat aanmeert. Weet.…

Met een laaiende dorst Volg ik je De voetafdrukken in het drasland Laat ze verdampen en ik ben verdwaald Er groeit een korst in de keel De dood, een laffe reus hijgt in de kraag En ik boots hem na en kies jou als doelwit.…

Maar spreek ik u van ‘t groot geheim aan ons bestaan verbonden, van 't doelwit onzer levensbaan, van wat wij zijn en waar wij gaan, en of wij hierna nog bestaan, en of wij reeds bestonden?..... Gij zoekt, gij gist, gij weet het niet, gij dwaalt in ‘t onverklaarde...…

monsterbaaierd, waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus weerstand bood, maar door die hybris schonk Zeus geen vergiffenis Nemo in zijn Nautilus kent onderzee geen hindernis noch andere bekommernis Tot in de zuidzee van Antarctis naast de potvis ook een walvis opduikt met een staart gigantisch die, al duikend submarinisch, levend doelwit…

ik ben haar doelwit, ik ga alvast in een hoekje zitten, ik bescherm mezelf met mijn handen, maar ondertussen weet ik dat het niks helpt. wie komt me redden? wie is mijn held? waar zijn de mensen gebleven die mama altijd belt? komen ze me niet redden? interesseren ze zich niet voor mij?…