Hij blijft alleen achter
niet alleen
zoals in een rij onmondige lotgenoten
rood aangelopen van schaamte en kou
daar staan ze voor uitgekleed, te kijk,
voor schut,
maar vooral als in een bos
waar elke andere boom onvindbaar is
en je uitgestorte grimas eindeloos
weergalmt op eeuwenoude doofheid
en dat je dan merkt
dat de laatste vogel…
Al waren er ook ooit dagen
met veldboeketten en madeliefjes
bankjes aan het water en vergezichten
draaiorgels op straat en handen vol
vrolijkheid zelfs vergeten doofheid.
Dan wilden ook jouw voeten dansen
zag je eekhoorntjes voorraad begraven
winters boden volop knusheid en warmte.…
soms is alleen
niemand om je heen
vaak echter een gevoel
ieder weet wat ik bedoel
vertoeven in een woestijn
onherkenbare slijtende pijn
of verlaten van praten
met vragende ogen
die niemand binnen laten
een woord dat niet wordt gehoord
waar doofheid soms bekoort
lege straten
holle vaten
dode maten
open gaten met een verleden
het is de…
Het maakt mij niet uit of je luistert of geeuwt
want zelfs als ik fluister is jouw doofheid een schreeuw
Misschien voelt het dood wat ik met mijn woorden bedoel
Je gedachten in de goot zijn liefdes zonder gevoel
graanvelden wuiven en je denkt: ”alles lacht me toe”
maar je wijsheid is grijs en je weet zelf wel wat je bent
je bent stronteigenwijs…
Een ziekbed overvalt je pas
Nadat je levenslang gezond was
En zoals dementia leunt op het geheugen
Achterhaalt de waarheid steeds de leugen
Zo is ook het kwaad slechts een charlatan
Een bijprodukt dat in feite niets kan
Zijn tieren enkel het bewijs
Van een alomzijdig paradijs
En met het leven vergeleken
Is de dood slechts haar ontbreken…
374
Bezig met laden