Alle inzendingen over doorgezakt

Gemaskerd en gewapend met pistool Ging ik op pad en liep kordaat naar binnen. Ik wist de zin waarmee ik zou beginnen: “Geef mij de kassa! Vlug wat, halve zool!” Maar ik werd uitgelachen, overal, Want wat een pech: het was net carnaval.…

Hij lacht gele tanden bloot ploft neer op de doorgezakte bank een scherp mes keelt elk geluid roodbonte koeien krijgen vleugels zij is op weg naar huis het ritje kostte drie strippen…

Tot vier uur doorgezakt en met een taxi naar huis. -------------------------- uit: 'Totale poëzie', 1981.…

Dag kruk, dag zeikerds, dag café, hé fiets, ha slot, ga nou eens open, juist. Zeg voorwiel, blijf eens recht, o handen hou dat stuur nou vast, dag schots en scheve sterrenbeelden, vlieg toch niet zo snel voorbij, dag harde koude kinderhoofdjes blauwgroen in mijn ribbenkast - ha die voordeur, leeg portiek, hoi trap, daar kom ik, stommel…

Na dat hij doorgezakt had in het café Zich daarna zwalkend naar buiten baande Hield de politie hem terstond staande Bezorgd belde zijn vrouw rond een uur of twee “Waar is mijn man?…

druk maar niet meer op mijn deurbel vul mijn fles maar niet meer vanuit mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw…

ze woont al levenslang in koog ja aan de zaan haar maatje die heet daan geboren als pang-van gang zijn vader's kant dichtte lekkende kraantjes langs vergeten laantjes in ’t verre montferland zij daarentegen is heel verlegen met ‘r moeder’s kant grootmoe was de lieve lady kant beter bekend als faliekant te zijn doorgezakt na…

de getergde hand op je doorgezakte schouder warmte voelt kouder dan ijs stromend door aderen leegte doet woorden verstommen tot 't niets sneller dan licht schiet 't door je gedachten wanhoop nabij beukend tegen de ruwe kade gevoelens trekken kolkende massa tegemoet bergen woest verzet over het gans onmogelijke storm je onheilspellend…

Haar zucht was grenzeloos Doorgezakt na al haar dragen Vermaard zoals zij was geweest Had zij warm alle emoties gedragen Maar nu vertoonde zich het schraal Toonde naakt haar bladderend oppervlak Vermoeid kreunde zij nu bij elke beroering Wetend weldra was haar mooie tijd geleden En mijmerend over die luisterrijke tijden van weleer Gefluisterde…

ware schoonheid vind je nog hoog gehakt vilein lonkend op paarse heksenlaarsjes onder leren coat gekleed maar schaarsjes van adeltakken die zwaar zijn doorgezakt ze monstert elke kerel van top tot teen komt hij zonder schaamrood op zijn kaken klaar op borsten met getatoeëerde draken en denk niet daar draai ik snel omheen je bent al in…

De doorgezakte stakker reed in z'n slaap door rood en werd bij God weer wakker. Het was een mooie dood. 'Wees welkom,' zei de Heer, die blaakte van erbarmen. 'U zwijnde in 't verkeer en stierf in Morpheus' armen. U hebt hier niets te vrezen, want alles is in orde. Wees blij: u bent bij deze onsterfelijk geworden!'…

Angstig om naderend gerommel uit de grijze doorgezakte hemel draait hij meelijwekkend z'n kop. De weerhaan op de klokketoren zet zich piepend naar de wind, een kat vlucht weg, een deur klapt dicht en in de verte huilt een kind, op de daken regengetrommel aarzelend, totdat het z'n ritme vindt.…

in de luwte ver van potloden en pennen verf ik de ouderwetse kast van groen naar wit naar iets van wit af lees het verhaal in de deuren als levend hout dat vertelt over wat is geweest en in nerven en kieren soms doorgezakt de ruimte kleurt in dagen, zelfs jaren planken zijn gestapeld naar de laatste behoeften zichtbaar aangedaan…

voor Sharon Tate (1943 - 1969)) De toekomst leek schijnend tot ver over de horizon je pronkte met babykleertjes en je glimlachte als een filmkoningin, die het geluk had gevonden in je man Roman Polanski, die je verafgoodde Je droomde 's nachts van zijn tedere aanwezigheid, wanneer hij weer moest overwerken in een verre plek of teveel was doorgezakt…

vergane glorie, vertelt mij nu met een rustige slag (hij loopt op twee stromende darmen) dat vandaag het vervolg van mijn levens story om zes uur drie en dertig bij open raam beginnen mag er passeert een eerste blik naar ik aanneem op vier wielen (ik woon één hoog voor) en de vogel aan de overkant, een duif op leeftijd, zit als het waren doorgezakt…