De kast

in de luwte
ver van potloden en pennen
verf ik de ouderwetse kast
van groen naar wit
naar iets van wit af

lees het verhaal in de deuren
als levend hout dat vertelt over
wat is geweest
en in nerven en kieren
soms doorgezakt
de ruimte kleurt in dagen,
zelfs jaren

planken zijn gestapeld
naar de laatste behoeften
zichtbaar aangedaan
door wisselingen
over generaties heen

ik leg mijn gedachten
onder in het flatgebouw
met beelden die ik niet wil zien

ze dragen mistige vermoedens
die zich nog laten verstoppen
ver uit het zicht van morgen
wat heet,
zolang ik al veel verleden ken

ik berg ze wel
maar kan ze niet omranden;
het zijn bespiegelingen
in vormen;
hoeken,
rondingen en zelfs
uitpuilende ogen
in oren die suizen van stilte


ik verf de kast
iets van wit af
maar laat het binnenveld
van schappen met buigingen
onaangeroerd


laat ze verder het dragen beleven
achter het sierlijke slot
dat niet meer luistert,
al sinds mensenheugenis

Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 mei 2010

axelgezahotmail.com

verschuilen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 21 stemmen 250