Alle inzendingen over dove(n)

Niet blind zijn, dove(n)!…

Wat baat mij dan mijn klagen Nu gij de dove slacht? Ik zal 't geduldig dragen, Ik wens u goede nacht. Adieu, Prinsesje jeughelijk, Mijn vrouw van mijn gemoed: Adieu en droom geneugelijk, En slaap gerust en zoet: Ach 't is mij zo onmeugelijk Te rusten als gij doet!…

De vonk in het vuur de druppel in het water het voelt als jouw hartslag waardoor 'n beweging ontstaat Niet om het vuur te doven maar om warmte te verspreiden…

rijst plots uit z'n as Z'n oortjes waren slechts gevuld met was...…

De boerka moet bij mannen prikkels doven, Vandaar dat die de moslima bedekt En haar gezicht ook aan hun zicht onttrekt, Behoudens dan het smalle kijkgat boven. Wat van een boerka zelden wordt belicht: Zo´n ding is sowieso al geen gezicht.…

Vandaag wordt het Olympisch vuur ontstoken Wat dan op reis gaat door nogal wat landen En daarbij heel de tijd moet blijven branden Of wordt er nog een stokje voor gestoken? Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

in zich het schoon een plaats wil bieden voelt dat een heilig vuur is aangestoken en dat het doven nimmer zal geschieden…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

het zeilschip vaart uit haar ogen golven die het strand kussen vangen haar geschreide tranen waarin sterren nimmer doven zullen schrijft maanlicht volzinnen in de zee die klinken als 'n ondergronds gezang speelt de wind met het rulle zand dralend drijft zij uit het zicht…

De dichter spreekt een geheimtaal in z'n verhaal huist meer stilzwijgen Hij treft muren zonder oren en bij de doven geen enkel onthaal Geen hond taalt naar zijn poezie z'n bundels onverkocht Geen handen..…

begint het me te dagen dat het verdriet dat in mij zit ik alleen moet dragen Als ik in de spiegel kijk dan kijk ik in je ogen Tenminste dat is wat mijn familie doet geloven maar als IK in de spiegel kijk dan zie ik twee ogen daar is verdriet in af te lezen want ze kunnen nog niet geloven dat jouw stralend licht langzaam is gaan doven…

Het merk dat uw sigarenboer verstrekt Bevat over een tijdje sigaretten Waar je als roker scherp op moet letten; Ze doven als je er te laat aan trekt Een nieuwe versie is alweer ophanden Dat wordt de sigaret die niet kan branden.…

Een dove breng je tot bedaren Met de taal van de gebaren. De retoriek, Van de gestiek Zal hij aan den lijve ervaren. Ook bij een dove Geldt eerst zien, dan pas geloven.…

In Limburg is een ziekenhuis in staat Dankzij een stel capabele doktoren Om dove mensen weer te laten horen Door middel van een hersenimplantaat Al heb je daar in Limburg weinig aan Omdat je toch die taal niet kunt verstaan…

In 'n gesloten café zingen gasten 'n treurig lied; twee oostindisch dove agenten vóór mij horen het niet in de tolerante stad Weemoedig denk ik terug aan m'n intieme momenten met de stad, koester herinnering aan ongetelde keren dat ik ben omhelsd door de tolerante stad…

De Luisteraar luistert naar dove sprekers. Ons Bewustzijn laat en leert. Leert blinde sprekers Luisteren. Laat dove kijkers Zien. Wie of wat regeert.…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

de kaarsen van de jonge kastanje ze doven al…

je ogen, waarin ik ben aangeland zie ik voortdurend branden vuur dat ik niet doven kan ik voel de warmte in je handen mijn lijf staat nu in vuur en vlam geen water om mij heen ik blijf je maar beloven en laat je niet alleen dit vuur kan ik niet doven…

De aardse stilte; luid en duidelijk hoorbaar voor dove kwartels…

gordijnen sluiten verre stadslichten doven geur van ontsmetting…

Laat doven horen blinden zien lammen lopen in hun dromen…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

het laaiende vuur gevoed door jouw verlies is zelfs niet meer te doven met al onze tranen…

gebouwd Van takken om te branden De vlammen die ik heb vertrouwd De warmte van jouw handen Ooit droomden wij nog samen Van toekomst en van vrede De keuzes die wij namen; Iets wat wij samen deden Ooit deelden wij ons hart In de schoonheid van het leven Het was een mooie start Alleen het einde is gebleven De vlammen gingen doven…

Kerstmis lijkt ons keer op keer vriendschap te beloven, maar dan gaan ze altijd weer alle lichtjes doven. Turk en Griek en Marokkaan, mogen die hier blijven? Mogen die hier ook bestaan of zal men ze verdrijven? Kerstmis doet ons telkens weer beterschap beloven, laat dan deze ene keer het lichtje niet weer doven.…

De dove kei leeft in het presto van de negende. Verticale speren trillen - mogelijkheden en mythen - in de krater van het oor. Het moment in een Bachcomputer. Kolibri's in zeepbelhuid hangen roerloos in het brein. Parthogenese. Con- en destructief. Schelp en schroot. Hummingbirds. Brain-hovering.…

als de nacht lichten dooft en enkel de maan nog naar ons oogt is er enkel drift die in geen tijd gelooft en vurige krachten mateloos gedoogt spieren als speren gericht op de daad jagen ons op in een blinde storm en waar denken de rede verlaat worden we naar wellust gedreven dan, ja dan, schreeuwt de liefde, en verscheuren wij elkaars…

witte draaikontjes wippen de ganse middag van kurhaus tot dam…