Alle inzendingen over echtheid voor 100% o

een en al narigheid voor oude meesters die neigen tot sterven zijn al hun tijd kwijt om op film hun vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een…

Jouw echtheid is net water... Het is puur, helder en in overvloed.. Het laat je drijven en neemt je in de stroming mee.. Jouw echtheid is net water.. Kalm door de wind die net is gaan liggen.. Glinstert door de zonnestralen.. Jouw echtheid is net water.. Zonder is er geen bestaan..…

Je schoonheid is niet alleen je buitenkant Al straalt je gezicht en huid ook als de zon Die schijn blijkt op den lange duur niet bestand Maar zal na verloop spatten als een ballon Dan rest van jou nog slechts verschrompeld vel En kennen je vrienden je nauwelijks meer Dan ben je tussen kennissen niet in tel En leef je dag op dag met onnoemlijk…

Hoe blond je was onder jouw gebloemde rok in je geborduurde slip het rijmde op de haren op je hoofd en ik verloor me in de naaktheid van de huid de diepte van je ogen de geuren en de smaak jij zei dat je nog wel even bij mij kon blijven maar dan echt moest gaan…

is het dat ik qua leeftijd toch helaas teveel van jou scheel Blijkbaar toch het laatste al willen wij dat niet Maar er liggen nog zoveel problemen in het verschiet Kunnen wij dit samen aan op breekt dit ons straks op en komt er aan ons geluk straks zomaar weer een stop De keus is aan jou mijn schat ik heb echt alles gegeven Ga nu 100…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

familiegeluk is: vader meer dan 10, 10 biertjes op een dag, moeder meer dan 100, 100 decibels op de meter, een zoon en een dochter, ze hebben nooit anders geweten.…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Je gelooft in mij, ik lees het in je ogen geniet maar mijn kind, geniet van dit moment en van mijn oprechtheid wat ik je kan bieden is pure echtheid maar dat is voer voor morgen.…

In mijn weke dromen kom jij me tehulp, als het dreigt mis te gaan met mijn bestaan, er duistere vijanden rondom zijn, die ik niet of nauwelijks herken, maar jij wel, vechtend voor mijn zieleheil, 100 % een vechtmachine vol liefde voor mij. O Uma, o ja, abracadabra!…

Je draagt een watermerk achter je uitneembaar oog van echtheid is geen sprake droevig om te zien hoe het andere zich kan vermaken oog om oog hand om hand.…

Nooit meer gevoeld dan toen hij me redde En het licht verdween tot het hiernamaals Ik dank hem voor de echtheid Voor het moment waarin ik leefde Vervloek hem voor het terughalen Uit de droom die werkelijkheid werd…

de wind schudde kaarten in verse parels van lucht in zwaartekracht van verlichting door mijn geest om de echtheid van mijn leven te erkennen en herkennen voor nu, morgen, voorgoed…

Je weet, ik ben niet het volgzaam kind dat regenbogen tekent of poppetjes die marcheren onder bewind. Anders dan jij hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders waarmee de ratio wordt weggeveegd. Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis. Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers vuil zoals het weerbarstig joch dat maar wat aanmoddert en het…

Haast twee jaar dicht ik hier op zaterdag Geen week heb ik tot nu toe hoeven missen We treden in het spoor van Driek van Wissen Door wie het snelsonnet het leven zag Ik tel terug en constateer verwonderd Ik publiceer vandaag mijn nummer honderd…

Volgens Lucas verschenen de engelen onverwachts en met velen. Deze lezing blijft tot de verbeelding spreken. Voor mij aanleiding om hiervan een denkbaar beeldverslag te maken. De locatie is nu ons polderlandje! Een mooie plaats voor viering van dit grootse moment. Redactie, dichters, en lezers wens ik allen, goede kerstdagen, gezondheid en veel…

het koningsnummer is de 100 meter hard zoefzoef zo voorbij…

Waardering Of een vaag gevoel, van wat waardering zou kunnen zijn, In al haar echtheid.. Dat is wat ik bereik, als ik hier mee door blijf gaan. Ik wil niet meer stil staan bij wat ik doe of de redenen daarachter Het doet me pijn, om zonder zelfrespect Nog steeds 'ik' te zijn...…

in uitgesproken zijn weegt stilte de echtheid van woorden kijkt waarheid om de hoek met grote zelfverzekerdheid zijn rafels weggeschoren van scherpe kanten geen overleg waarin voor beiden nog respect is te behalen uitgesproken zijn geeft stilte maar in de staart huist het venijn…

de nevel van mijn droom besprenkeld de echtheid samen geknepen tussen wie of wat ik eigenlijk ben soms schuilt echtheid in zorgeloosheid bewust verdrongen, fantaseer ik de angstvallige liefde het verlangen naar een periode die als een spiegel fungeert liefde weerspiegelt die aan elkaar geregen bleek te zijn reeds haperde dit eenzame hart dat…

Kortstondig de betovering Aangeraakt heeft hij haar Aan de oever van de Maas, aan de kade Gekust en gestreeld met 'n haarlok gespeeld Haar wimpers op echtheid getest Wat rest... laat zich raden De betovering... kortstondig.…

ik voel hoe dood verraad pleegt aan mijn botten nog spot ik mijn God in Spaanse zon ik kijk niet om wil slechts vooruit de zomer nog omarmen maar echtheid is geen bijgeluid, kanker sluit het leven in en uit…

Echtheid verkleurd rituelen verscherpen afstand langzaam groter meer vergeetmenietjes roepend in woestijn monologen in cirkels groeit liefde intenser onzichtbare rouw kleurt de wereld kleiner…

Hij leeft nu verder, niet om wat hij speelde maar om zijn echtheid die hij met ons deelde.…

dacht onvolprezen Bleker ‘Zeker is dat bijna niets is 100% zeker Twee van ons zijn niet direct berekenbaar’ Wel 100% zeker is, we zullen ’t snel onthullen: Onze Camiel Eurlings kan verrekte aardig brullen…

Het was een meisje. het werd één meisje. Het is nu een vrouw om van te houden zodra zij straks alle zielen laat vertrouwen op haar goedheid. Zij, Petra, ze logeert bij hen: de mensen op aarde. Ze voelt zich er érg thuis door haar diepe connectie, met Al dat leeft en Al dat geeft. Ze komt thuis en haar huis is een thuis voor ieder…