Alle inzendingen over eeuwige filosofie

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

Bij mij zal je thuis zijn voor eeuwig Eeuwig zal ik van je houden…

zo geweldig alles is eindig gelukkig ook dit gaat voorbij vooruit of opzij achteruit of omgedraaid verdriet uitgezwaaid de wereld is van mij geluk verloren en hervonden door maan en sterren mijn hart oneindig verbonden met jou…

Bij het vallen van de avond wandelde ik langs de rand van het bos met aan de andere kant de akkers over een stoffige landweg Ik wist niet wat mij bezielde ik dacht na over van alles en nog wat en liep verder, mijn lief, totdat ik onder een bladerdak doorliep Er viel een veertje naar beneden het was een moment in de eeuwigheid zo traag…

Luchten verhalen van de tijd Wolken die altijd bewegen willen Om plaats te maken, zonder respijt Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen Is het versteende pijn Die niemand ooit zal zien Als er geen ogen zijn Om te aanschouwen Geen bewegende luchten En geen hemel bovendien Om naar te vluchten Luchten verhalen zonder respijt Wolken die…

tussen flora fauna graf en zerk is zij vrij van stoffelijkheid maar constant aan het werk…

Eeuwige zee en als golven rijzen en dalen dagen en nachten die het gelaat van vlees boetseren Gelaat dat verwelkt en sterft In het nachtelijk uur op bed gelegen in de herfst van het leven Een leven dat zocht maar nooit vond want het zocht dat wat is - de Ene Onveranderlijke Zee Golven rijzen en dalen maar de zee blijft…

er is nog tijd zachte woorden te kneden tot papier letters te stapelen tot oorden ver weg van hier te krassen in werkelijkheid bejubeld of beweend er is nog tijd - voordat alle stilte is versteend…

Zink neer, o grens, die nog ons scheidt Van ’t Eeuwige, met smart verbeid! o Tijd, versnel uw gangen, Rol weg uw dicht, uw breed gordijn, En laat ons oog de zonneschijn Der Eeuwigheid ontvangen!…

Niet voor eeuwig zullen wij bloeien. Niet voor eeuwig staan wij in de knop. Met iets van ergernis zullen wij soms verfoeien, dat er aan onze schoonheid een einde zit tegen de klippen op.…

Vandaag vang ik zonnestralen. Met open armen. De lente is vandaag begonnen. Vandaag volg ik mijn gevoel, met de snelheid van het licht. De wereld draait door. De tijd staat stil. Vandaag vang ik zonnestralen.…

Water, vaste stof en lucht. Plassen, poepen en ademen. Zo wisselen we onze stoffen. Geboren worden en weer sterven. Alles keert naar alles weer. Ik zie wilde gedachten stromen. Stromen zoals het water stroomt. Dansen zoals vlammen dansen. Leven zoals wolken jagen. Gedreven door de wind.…

Voor de laatste keer kijkt hij achterom geen metgezel meer die zo ver meeging, zodat hij verder reist met de avondzon waar wind en water suizen in de nevel eeuwig eeuwig…

gaande in dit koele nevelland geen hoek of kant geen weidsheid geen meerpaal geen anker rondom alleen het witte water rondom alleen mijn eeuwigheid…

Kerstkind u kwam hier op aarde om ons in geloof iets te laten beleven van uw waarde; dat door uw filosofie naar een nieuwe wijsheid streeft. Kerstkind u kwam hier op aarde om ons te onderwijzen over een nieuwe wereldwaarde; dat door echte liefde in uw boodschap voortleeft. Kerstkind aan ons beloofd.…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

nacht de hunkering waar jij naar smacht een streling om te troosten gefluister in jouw hart het mooiste ochtendgloren zachtheid in jouw ogen dan kon ik schuilen in verdriet met jouw droom in verlangen waar de stilte van jouw hart heel zacht ontwaakt en de streling van mijn stem het gefonkel in jouw ogen laat wensen dat vandaag in eeuwigheid…

dwaal als de wind door de laan van het leven omgeven door rozen in jouw laatste reis reik naar licht dat schuilt in het duister zoek naar dromen waar de fluistering breekt en hoor de stilte in het ruisen der wind laat jou leiden op dit bloemenpad door de stem die jou liefde belooft zachtjes bemint de eeuwigheid door…

diep in haar angsten zoekt zij de slaap verliest zich in dromen waar zij nooit meer ontwaakt haar diepste verlangen doolt in het duister het pad der tranen de weg naar gefluister waar zachtjes de nacht het huilen aanhoort sterren waken een eeuwigheid door…

de zon gaat onder tussen paarse en roze wolkenstrepen het laatste oranje kleurt even onze wereld om plaats te maken voor de donkerpaarse nacht waar sluierende nevels wijzen naar de eeuwigflonkerende oneindigheid van het heelal waarin de strepen van vallende sterren een wens toestaan ik wil alleen maar een nieuwe dag met jou eindigend…

Niets laat de gang los in de voorzijde het onbekende wacht neemt leven de aarde de zee het kind danste zijn lach krullend tintelend eeuwigheid…

zou… Ik ben voor eeuwig en altijd van jou Zoals ik beloofd heb dat ik zijn zou……

Alles staat stil Onder een blauwe hemel De zon straalt ijzige kou Als ik God kende vroeg ik Hem om warmte En om vogels Op het plaatsje Waar jij slaapt jaar na jaar Want daar hield je zo van Alles staat stil Sluimer zacht, ik blijf nog even Het is heerlijk rustig hier Ik hoor nog steeds je stem Lang voor dat we afscheid namen Je zei…

jouw nagels in de palm van mijn hand jouw tranen golvend op het strand eindeloos wil ik aanspoelen, de branding voorbij een zon gaat onder weerkaatst de maan in mij oorzaak van eb en vloed ik zoek geen spijkers meer want jij liet mij zoekend staan in een laag water een einde vraagt om een begin…

Geen kaars gaat uit, hetgeen ons niet verbaast: de man is eeuwig, immers honderdjarig. Er blijkt een moeilijkheid, waarop-ie stuit, want opa inhaleert opnieuw en blaast een kaarsje en z'n laatste adem uit.…

Bij Philips, zegt men, is een lamp bedacht Die meer dan honderd jaar zou kunnen branden, Al gaf men het geheim daar nooit uit handen: Zo'n gloeilamp is nooit op de markt gebracht. Maar zie, Frits Philips zelf, die ouwe heer Blijkt nu zo'n niet kapot te krijgen peer.…

De lippen Zo zacht en lief Voor eeuwig de mijne De ogen Zo mooi en zacht Voor eeuwig de mijne De handen Zo lang en teder Voor eeuwig de mijne…

Donkere tunnels vol symboliek verlicht door een enkele fakkel de dood kijkt mij aan en ik zoek een weg naar jou verbonden in gedachten samen één het uur is nabij treur niet mijn lief wij zijn voor altijd…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Poëzie Gestolde emotie Speldenprikken van tijd in een eeuwigheid Ik toon me naakt Wordt aangeraakt Aangestaard Wat is het waard? Niets om het lijf elk moment dat ik schrijf is de gedachte al geschiedenis Een vlaag die voorbij is Ik ben alweer een ander Zie hoe ik verander per woord, per zin De eeuwigheid haalt me altijd in.…