Alle inzendingen over geschiedenis OR lichaam OR emoties

Bekend in deze stad in dit oord wijd en zijd Zijn arbeid verstild zijn bewegingen verstomd Hij, ambachtsman stokstijf beeld van ooit....... van toentertijd.…

Wie weet er niet dat molens wieken hebben? Wind... de wieken tot ritmisch bewegen raakt? Het meel de molen in eigen buis bestuift? De molenaar nimmer verzaakt zeilen mét touw vastzet? zijn witbestoven handen -soms wijselijk- op z'n oren legt? Ik heb 'm -dankbaar- gezegd dat het dagelijks brood me zo... goed smaakt.…

Waar... liggen m'n wortels? in den Haag? dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

Zij staken boven alles uit waren grootst tussen de groten Toren te zijn van een kerk naar de kroon te steken Alleen de hemel onbereikbaar de goden buiten handbereik Wij zijn slechts leken doen aards werk luiden alleen klokken tot in verten hoorbaar.…

De deur gaat open waarachter de bewoner Hij gebaart binnen te komen Het pand van m'n dromen waarin verleden Geschiedenis van levens van tekens, afspraken Gewoontes en gebruiken die als 'n schakelketting verleden met heden verbindt.…

emoties... die iedereen herkent maar ze tonen aan iemand dat is vaak ongekend ik kan het ook niet goed voel me dan zo naakt maar weet dat het me goed doet maar hoe doe je zoiets? hoe laat je zien wie je eigenlijk bent? meestal doe ik maar gewoon niets...…

Warm weerloos schelpenzand ligt maagdelijk te blinken laat zuigend water slinken op sereen verstild strand Het minnekozend gekabbel vertoeft nog in speelse rust warme korrels nat gekust in teder liefdesgeknabbel Als een plots vlagende bries wolken doet opzwellen de zon straf omknellen in grijs doorschijnend vlies Dan laat traag verdicht…

Mocht het ooit zover nog komen dat ik al mijn gasten welkom heet dan zou grijs mijn wereld kleuren zonder zwart of wit stramien geen gast zou mij bevreemden hun dossiers zijn mij bekend ik zou ze als mijn minnaars nemen in stil geborgen samenzijn…

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Emoties, toen ik jong was, was ik zo trots Dat ik geluk kon voelen in mijn hart als een bloem die opengaat. Nu zijn die emoties een probleem dat mij niet meer loslaat. Om elk klein ding begin ik te huilen. Mijn emoties op en top.…

Emoties vertrouwd en wereldvreemd. Ze gaan op dit ogenblik hun eigen weg. Hoe krijg mijn emoties toch weer in het gareel. Op dit moment word ik door hun geleefd. Mensen kijken verschrikt naar mijn gedrag. Emoties, hoe ga ik er mee om? Het doet mij pijn, als ik zie hoe een ieder verschiet.…

Mijn hart huilt hartverscheurend Mijn lichaam is dood Waarom? Waarom? Ik ben er helemaal klaar mee Zoveel gegeven, maar er niks voor terug gekregen... Waarom werd het “nee” niet gehoord? Het woord “moeten” haat ik, “moeten” is dwang! Ben zo bang, ben het zat. Ik stop voorgoed met vechten hiertegen.…

De gedachten gaan naar Alles en niets Ik zie dingen Maar het besef is er niet Ik lees woorden Maar de tekst ontbreekt Zinnen dringen niet door Al lees ik ze tien keer Mijn lichaam wil Mijn geest niet Dromen komen Maar ik beleef ze niet Ik moet rusten Maar ik ben ongedurig Ik ben moe Maar slapen kan ik niet.…

Soms is het zo moeilijk emoties te uiten dat 't beter is, ogen en oren te sluiten vooraleer je mensen kwetst.…

Overal zijn ze Ik zie ze En ik staar Ik staar alleen maar Niemand begrijpt ze Niemand wil ze begrijpen Altijd worden ze verstopt Terwijl ik ze juist zoek Ze denken dat ik gek ben Maar ik weet wel beter Ooit zullen ze zichzelf vinden Terwijl ik ze allang heb gevonden…

Emoties zetten ons in beweging. Laten ons vrijwillig kiezen voor. Voor innerlijke strijdtonelen. Voor oorlog of voor vrede. Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…

Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…

Verdrongen emoties Vormden vuur in jouw ogen Het was alsof De wereld brandde Je hand gebald Om het te verbergen Toch zag ik dat Je vingers trilden Je trekt je terug Het gevecht bood geen uitkomst meer Ik voel de steken In je hart Je lichaam wordt slap Nu hoef je niet meer sterk te zijn Ik kijk naar je ogen Voor de latste keer…

Verwarring dat door het weven van verhitte zinnen en emoties erotiek gloeiend en donderend uiteindelijk bewogen stil haar weg vindt door lichaam en geest nakend in hart en ziel uniek ongeveinsd soms naief één op het allerhoogste door totale overgave…

Een flard emoties door het huis Ik zie je zitten, witte haren Lang wuivend in de ruimte De vleugel in een hoek Je vingers vliegensvlug Je kleine lichaam vol Vervoering, zoveel kracht Vol liefde voor het spel Toverspelen kon je goed Mijn omalief…

Als je "vroeger" toen ze klein waren, op "bedtijd" was aanbeland, was 't een hele toer om ze er te krijgen, want... de één moest nog huiswerk, de ander nog spelen, en nummer drie moest altijd d'r blaadje nog éven uitlezen. Dat blaadje werd een hoofdstuk en als ze de kans kreeg, 't halve boek, maar als ze dan uiteindelijk lagen en…

water haar gezicht spiegelend toont aan mij de minnaar Dat de rozen haar lippen stelen De kiezels haar voetstappen hebben opgeslagen Haar ogen zijn door de wolken bewaard Haar neus door ambrozijn herkend Haar smaak door honing gegeven aan bijen die doorvliegen tot zij het paradijs bereikt hebben Het is dat dat er is Anders zou je nu geschiedenis…

De leraar droeg een harnas. Zwaaide met een goedendag. Niemand zei iets terug. De ophaalbrug bleef omhoog. Een leerling op de uitkijk gebaarde. Pek en veren stonden klaar. Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

ze strelend over zachte tijden of stelt ze de heimweefabriek in werking bij vlagen stuurt ze ons een bericht en zet ons - onverhoeds - terug in de geschiedenis die we achterlieten onze oren: zij kunnen niet vergeten…

wij merken het nauwelijks nog op passen snelheid aan andere weggebruikers aan en proberen zolang het gaat een beetje bij te blijven geen tijd rest ons om in het geheugen te zoeken naar dat wat ooit is geweest 'geschiedenis verwijderen' staat er ergens op extra achter internet opties...…

De brief die niet werd verstuurd en die ik terug vind in een jas, een warme, met op de rug een winkelhaak. Ik herinner mij dat schrijven noch waaraan ik haperde, behalve dat ik je niet meer schrijf, om antwoord dat uitbleef kwaad. --------------------------------------- uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

Alles is geschiedenis Ons bestaan en leven Bekende paden en Onbekende wegen Gaan hand in hand Liefdes gaan uiteen En komen samen Bouwen bruggen In een ander hart Liefdes sterven nimmer Zijn een hoofdstuk in de tijd Toen nog jong en onervaren Nu veel ouder en wat rijper Is er heimwee naar wat was Verlangen naar wat komt Maakt het…

De tijd is als een mooie vlinder Oudheid is als een stofdoek met mooie kleuren Zo interessant als een Egyptenaar in de tijd van Karel V Als een klok met jaren als cijfers…

we grasduinen door onze kleine grote geschiedenis als een vloed mieren worden we gedreven door een onstuimige zee van herinneringen die heen en weer beweegt door de snelheid van onze woordenvloed soms proeven we in die grote kleine geschiedenis de smaak van gal als een steile met ijs bedekte oever opdoemt en de stroom haar…