Alle inzendingen over godheid

Nu vaart de Godheid, op de geuren Van 't frisse lentekruid. Nu durft al 't schepsel haar genaken! De ganse Schepping juicht!…

Ik verander jou, in jou levend, de mens altijd aanwezig, tot grote godheid! Van demoon of duivel, transformeer ik met àl mijn krachten... jóu tot ongelofelijke tedere minnaar. En als jij, het Licht, niet meer ziet, zal ik daar staan in pure zuiverheid! Laat mij dan, toveren, schatje! Ik tover bal tot toverbal...…

Soms droom ik van een nieuwe start een nieuwe wereld, de aarde zonder menselijke ondeugden alleen goddelijke geboortes van behulpzaamheid en wijsheid zodat die woorden in onbruik raken eindelijk geen audities meer van ingebeelde komieken met eindeloze smerigheid hun bundeling van eeuwen dwang, vernedering en misbruik in de grap van…

De Godheid, op haar hemeltroon Bezongen en vereerd Houdt gunstig ook naar onze toon Het heilig oor gekeerd: Zij geeft het eerst, na 't zalig koor Dat hoger snaren spant Het rond en hartig lied gehoor Voor Vorst en Vaderland, Voor Vorst en Vaderland. Bescherm, o God!…

Hij sprak de taal, die overal verstaanbaar, Voor 't menslijk hart een hoger leven schildert, En 't vrij gemoed, door zuiver vuur aan blaken, Het oord der Godheid kennen doet. (eerste deel van deze Cantate)…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

Ik rijs vandaag als de zee bij vloed, ik sta als een steen, als een rots, trots en stevig hef ik m’n hoofd ten hemel en laat mijn ruige bronstkreet galmen over een bergmeer. Ik rijs vandaag met U, Cernunnos, Uw roep laat mij niet los; Heer. Ik rijs vandaag als een boom in het bos, als een vogel die verlost is uit z’n kooi; liefde welt…

Godheid, duivelin! of, toveres! 't Mensdom stort met drift naar uw pagode, Boeit zijn oor aan uwe orakelles.…

tussen karnemelk en comazuipen: hol en bol schuiven wij onze eeuwen ineen elkaar opheffen is onze kracht wij streven van nature naar leegte zoals een cycloop naar diepte snakt ziet u, een vaderland wilde ik u tonen niet deze woestijn van oneindige vrijheid maar hier wonen wij, en hoe mooi zou het zijn als iemand ooit als een tweedehands godheid…

Goed, als de Gódheid, Deelt zij haar gaven Overal rond. Zelfs op het kleinste Wemelend wurmpje Legt zij haar glans, Allerlei diertjens, Prachtig van sieraad, Blinkend van goud, Zwevend en dartlend, Eren de Lente, Vieren haar feest, 't Spartelend visje Vormt, in de stromen, Kringen van vreugd.…

Als dan uw ziel, met meer dan Seraphs vlucht, Ver boven 't scheemrend licht der zon, In d' oceaan der Godheid zich verliest, Wie volgt... wie zingt u dan? Ge ontvliedt me!... Neen, gij keert op aard terug, Allengskens nader toont zij u, Hoe volk bij volk door 't oorlog ligt verwoest Of door de vrede bloeit.…

wat, wat toch is ’t menslijk leven, Zo niet de Godheid in ons hart Die zucht tot bijstand in de smart, Die drift tot redding aan het mensdom had gegeven? Daar stort in ’t nat een zuigling neer; o Wat geluk mag mij gebeuren! Ik kan het aan de stroom ontscheuren, En geven ’t aan de moeder weer!…