Haar vleugels zwegen
terwijl zij de vlucht
naar vrijheid proefde
werd het zweven haar
haast onmogelijk gemaakt
vlinderend van kleur
naar kleur penseelde
zij reeds gevlogen
dagen in haar zelf
gekozen eenzaamheid
ver voorbij de laatste
ets pende zij haar weg
terug knipoogde bekoorlijk
naar de regenboog die
kleurrijk haar toekomst…
Toen ik in de dwaaltuin liep
zag ik een goudvink.
De wereld was een zonnige dag
een geluksmoment lang!
Ik struikelde en viel
in het stenen boek van de tijd.
Ik hield me vast
aan stilgevallen wijzers.
Het potlood in het opengeslagen boek
wees met vermoeide punt naar de Babylonische uren.…
in overgave
hechten de wortels
zich aan de muur
de blaadjes houden
als dakpannetjes het
stenen bouwsel droog
twee muskaatvinkjes
maken een nest
van groene blaadjes
een goudvink knipt een
blad bij het steeltje af
in verbondenheid
onvervangbaar voor elkaar…
ik herinner het mij nog
ik trok het bos in
de ceder had zijn takken
op klimhoogte gezet
ik ging voor zijn kruin
als een wilde kamperfoelie
verleidde een goudvink
dresseerde wat boomzwammen
tot ze in cirkels rond een stam dansten
zong mijn hoogste lied
ja ik herinner het mij nog
zo voelt de vrijheid…
och, kon ik spelen
spelen op een klarinet
het hardhout warm
rustend in mijn hand
mijn adem trillend
zangerig langs het riet
och, kon ik spelen
spelen op een klarinet
gelijk een goudvink
zijn toonverhoging
aan het einde van
een liedje zet
och, kon ik spelen
spelen op een klarinet
ik kan enkel klanken
laten dansen uit mijn pen…
Zoals wij daar lagen
met takjes en twijgjes nabij
een bosrand zonder vragen
het stuifzand dwarrelde vrij
Minuten die zich moeiteloos plooiden
in een waar geworden droom
de ranke grassprieten tooiden
het spel zonder rem, zonder toom
Een roek kwam en streek neer
in het geschilderde licht van de dag
zag goudvinkjes getooid zonder veer
over…
veranderen van uur tot uur
de merel en lijster zingen er op los
en monnikskappen fleuren in het bos
Ik dank God voor de rijke vruchten
de kers, de aardbei, en de peer
ik dank God voor hun zoetheid
want ieder jaar smaken ze best weer
Ik dank God voor de gulden oogst
de zonnebloemen die wiegen in de wind
hoogzomer is nu op zijn mooist;
als de goudvink…
nadat ons dierbaar kalf verdronken was
hebben we onlangs de oude waterput,
midden op het dorpsplein, met vele
duizenden dode vogels gedempt
met dode mezen en dode mussen
met dode kieviten en dode plevieren
met dode merels en dode kolibries
met dode futen en dode koolmeesjes
met dode kanaries en dode parkieten
met dode goudvinken en dode zwaluwen…
Het was er warm en rokerig
en de sfeer was ongekend
grappen en grollen over het leven
zij kent een ieder en allen
de drank werd aangelengd
Veel te verteren heeft zij niet
dan nipt zij zuinig en wel bewust
slinks begluurd door zij die hebben
het leed vermaak van velen
wetend dat zij nog wel wat lust
Soms is er dan een goudvink
en laat…
619
Bezig met laden