Netgedichten

netgedicht (nr. 7.558):

Goudvink

Haar vleugels zwegen
terwijl zij de vlucht
naar vrijheid proefde
werd het zweven haar
haast onmogelijk gemaakt

vlinderend van kleur
naar kleur penseelde
zij reeds gevlogen
dagen in haar zelf
gekozen eenzaamheid

ver voorbij de laatste
ets pende zij haar weg
terug knipoogde bekoorlijk
naar de regenboog die
kleurrijk haar toekomst

schilderde, schaterend
vloog zij hoger, lager
langs wolkengrijs tekende
zij golvende gouden randjes
voorbij de zon straalde morgen