Alle inzendingen over grondmist

op lage grondmist drijven koeien zich van niets bijzonders bewust…

[Senryu] de monnik schoffelt grondmist wikkelt het klooster in een sacraal grijs…

de maan nevelt zacht mijn neergehaalde wimpers in gegraven zand…

je was hier als kind geweest om te zoeken naar een schat naar sporen in de grond, krassen in lak jouw adem uit mijn allerziel de grond van het bodemloze verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed nu schampt grondmist ijle lucht iets dat lijkt op versmolten letters geboren uit verdampte aarde; kom terug…

is elke morgen wandelaar,loper Loopt uit puur plezier z'n ommetje Hult zich in nipt zonlicht grondmist, ochtenddauw Neemt het blauw van luchten waar Eindeloze luchten ook in naderend voorjaar.…

de nachten lengen tot rode wederkeer naar 'n herfstige dood, wollig gekleed in grondmist en doorregen met rag op elk pad dat ik onwetend betreed het lijkt alsof verloren stemmen in die zachte, verstilde draden zijn gevangen alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig leven naar eindigheid doet verlangen…

Het warme land dat in de nacht verkoeling zoekt, grondmist met daarboven paardenhoofden zij hinniken zacht en snuiven Er staat een man te kijken een jachtgeweer gebogen om zijn arm, een hond afgericht spiedt zwijgend mee Alsof iedereen wacht op de wind die hen bijeen zal drijven, de man de hond, de paardenhoofden en de mist…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

De sloot licht op door avondrood in zilverenschijn vult de ijsbaan koud met nevel breekbaar gegeven omgeeft de spaanse aak met haar felrood begeerde vleugelnoten veelzeggend ook de bergenvlieren op een hoop met rood de vruchten van weelde de steltlopers spelen op met tegenlicht bij grondmist hetzelfde dat ons boeit sprak de tegenligger…

Hier voel ik me thuis waar weide na een beek abrupt overgaat in boom en struik Het land ademt grondmist uit een bonte specht tikt en roept de rupsen op, luistert aandachtig kopje scheef naar elk gerucht in het rotte, diepe hout Eens was er een populier op de oever van een plas waarin later bij de eerste dooi een jongen tien jaar oud verzoop…

Wanneer jij in mijn droom verschijnt dan is de duisternis in mij verlicht zoals jij mijn droom laat leven toen zoals de sluier van jouw gezicht Wanneer jij mijn dag benevelt dan ontwaak ik in mijn ochtendgloren mysterieus door de grondmist me kleuren omlijst als nooit te voren mijn balans door jouw kracht de…