Alle inzendingen over heldendood

Alles sterft een heldendood maar de zee draagt zwart.…

zonder zich te storen aan een wereld die vechtend verkloot blies hij de laatste adem uit en stierf de hongerdood zonder zich te storen aan een wereld zonder brood blies hij de laatste adem uit en stierf de heldendood maar de tranen in hun ogen, uitingen van angst of pijn, glinsterend verdampend op hun wang, zouden dezelfde kunnen zijn…

rood speelt weer de boventoon domineert ons herfstconcert het koper blaast de billen bloot in bach's sonate sterft herfst de heldendood maar in de pauken herrijzen al herauten dwarrelt soms de licht verdwaalde sneeuw de vorst is nu roodkoper in entree nog zingt de zon met warme winden mee…

verbloeden zag, Dan weerlichtte er plots om zijn lippen Een vreemde, geheimvolle lach; Een lach, nog oneindig veel fletser Dan die lijkengrimlach, dien Jan Van Beers eens den mond zag plooien Van zeker zieklijk jongman; Een lach, die getuigde van lijden, Zóó gruwzaam, zóó peilloos diep, Dat die hem loeg mocht bidden, Dat ook hij den heldendood…

De gijzelaar keek trots zijn beulen aan, Zo wist ons zijn minister te vertellen, Alsof hij met zijn dood een daad wou stellen En wel: zo sterft een echte Italiaan. Want van de brave burgers uit het Westen Sterven de Italianen toch het beste.…

Denkend aan de laatste kogel biddend met de kracht der nood fluitend als een snelle vogel bloedend naar de heldendood. Dromend in een nieuwe wereld wachtend op een open poort wetend dat die kogelregen ook haar hart heeft doorboord. 1972.…