te vroeg voor gevallen doek
ga nu niet geluidloos voorbij
zonder zingen, enig gerucht
naar een tempel om de hoek
wurgtijd, gesloten boek, allerlei
ben voor eeuwigheid beducht
Capice?…
De hoogste tijd om te gaan herbezinnen.
Kom op, stop deze dreigende tendens.
Die pondjes gaan eraf, het wordt een hinder.
Ik vast maar mee want het moet minder minder.…
Tergend langzaam wordt de horizon
begaanbaar, verbleekt de zwaluw
van de tijd, zwemmen deeltjes van
de regenbogen in een kortstondige
toevalligheid, zo die bestaat en smeekt
boven de graven van de herbezinning.…
Herbezinning!
Oh lieve Sofia, ik
een kabouter fileerder
kom nog maar net uit de kast
Er is geen enkele vorm die past.
Vluchtige woorden al snel
een rol behang…
Ontkoppeld van zweverigheid
en verstrengeld in herbezinning
vindt men het onversneden ego terug
in pure, roemloze omstandigheden.
Men kan het componeren en musiceren veinzen,
alsof men de eigen levenschoreografie schrijft,
maar men danst pas echt met zichzelf
wanneer er geen muziek is.…
Ik ben gesmeed op 't aambeeld van de tijd,
van wereldoorlog en herbezinnen.
Die smidse tekens raak ik nooit meer kwijt,
ik eindig waar alles moet beginnen.
Zeg mij, hoe lang duurt een leven dan,
wanneer eind en begin samenvallen,
hoeveel is er dat ik nog geven kan
aan de levenden in alle jaartallen.…
In mijn winters herbezinnen wist ik
niet wanneer mijn droom opnieuw zou
beginnen. Ik voelde mij gevangen in
een wereld van kou. Mijn zomerdroom
ontnuchterd, verkeerde in tijdelijke rouw.
Op een morgen schijnt wellicht weer eens
de zon; die mij opwekt te dromen over
een zomer die nog niet begon.…