Alle inzendingen over ijs OR winter

je warme adem smelt de winter in mijn hart ontdooit het harde ijs van lang bevroren pegels je lach strijkt langs mijn huid met lentekracht nog dreigen grijze buien met regen sneeuw en kou maar in je ogen spiegelt al het voorjaarsgroen en blauw…

zo weinig winter maakt schaatsen tot diep verlangen naar prachtig ijs of zelfs maar rommelig vol scheuren en wakken maar je schaatst wel ergens moet er dan toch de volmaakte ijsvloer zijn die zingt bij elke slag in de verte de kerktorens bijna zweef je op je schaatsen…

Binnenkort dient zich de winter aan Met sneeuw en spekglad ijs of korrelhagel niet transparant Ik verlang nu al naar de lente Met haar zachte geur en bloemenpracht Maar op mijn auto ligt nog een winterband…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

5 lange winters als voorboden van een ijstijd toonden mij het echte leven. Waarom wordt de zomer voor mij uitgedreven? Dooie duiven op het ijs. gewiekt en moegestreden, ieders korte reis door volwassenheid vergeten. (Volwassenheid vergeten, spelend, zwevend in hun ijstijd neergestreken.)…

ik prijs je niet als ik je vergelijk met lentebloemen kan koude ogen niet benoemen als je ontluikt in kleur ik heb je winter meegevoeld het ijs in je gedachten bevriezen moest jezelf om nog gezond te overnachten een korte dag was je houvast de lange nachten vol met spoken voor even ben je weggedoken omdat je alles hebt gehad toch…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

van de winter in de stad de jongens en de meisjes op het ijs ik sloot mijn ogen, droomde even weg wist dat het voldoende was wat ik had zoals mijn meisje, zingend bij de heg…

Net nog geen winter, maar toch al geborgen wentelt de Wereld zich voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren, Maken de rivieren zich op voor het Kruiend ijs. Het groen is reeds gevallen In grote getallen; onder de bomen tovert Zich een waar kleuren paradijs.…

Net nog geen winter, maar toch al geborgen maakt de wereld zich op voor zijn winterse reis. Over de velden dwarrelen de bladeren. Maken de rivieren zich op voor kruiende ijs. Het groen is reeds gevallen in grote getallen. Onder de bomen tovert zich een waar kleurenparadijs. Boven de velden krijsen de kraaien.…

Ik word bevangen door een diep verlangen Naar sneeuw, maar ach, de winter is vergangen Een glühweinlied en Stille Nacht gezangen Stilaan lijkt hij nu reeds te zijn vergangen Al is het sprokkelmaand en nog geen maart Met woerd en eend en meerkoet in de vaart Dient men geen ijs en weder in de gaard Mij zijn de tulp en krokus straks meer…

nu eerst witte ijsbloemen op transparante ramen een uitgestrekt sneeuwdeken over kale velden witte wilde zwanenparen in laaggelegen polders vele witte sneeuwklokjes in de bladerloze bossen en langs bevroren beken het is niet donker het wordt niet grijs stralend is de winter met sneeuw, hagel en al het ijs…

ik wou dat deze prachtige nazomer kon blijven duren tot de vroege lente voor een keertje de koude kille winter overslaan ik wou dat die laatste vergeten appel aan de boom bleef hangen tot de volgende lentebloesems geen handschoenen of dikke winterjas een pull is meer dan genoeg maar waar blijf je dan met sneeuw en ijs…

zie de spiegel groeien waar golfjes net nog water bloeiden verstillen zij tot ijs ingelijst door wit bevroren riet met als decor de dicht berijpte bomen koning winter is gekomen nog liggen meer en vaarten open maar de nachtvorst streelt ze dicht rimpelloos met vriezend licht…

Die morgen waaiden de bladeren als vlinders, bevlekten de bodem om de aarde te bedekken paddenstoelen te beschutten tegen de belofte van de kou de winter uit het noorden Kracht zuigt zich uit het blad spaart zichzelf in het sap Het stroomt langzaam op weg verdikt zich in de wortels herinnert zich het groen het wit van sneeuw en ijs…

de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

zo halfweg de winter al op weg in voorjaar, bloemen bloeien onder ijskoud toe bedekken in de bekkens van de nacht vervielen druppels zacht tot vlinders ijs; het grijs geweten van een oude man die krachtloos wetend wat hij kan vergeten en opnieuw op weg in bijtend zout zijn voorland op mag meten…

Het is winter net zoals Het altijd weer is Sneeuw en ijs en lage temperaturen Ja het is winter die wel tot aan april kan duren De winter daar zijn wij Hollanders aan gewend Buiten waait de wind om het huis En de kachel staat te snorren op 4 Ik heb de winter nooit anders gekend Maar nu het is winter het wordt kouder en er komt sneeuw O god…

Het ijs begint te kraken. De wind ruimt naar het zuiden. De zilverreiger is weer zichtbaar. Schapen grazen het gras weer bloot. De voederplank blijft leeg. Sporen smelten weg. De winter stopt ermee. De lente dringt zich op.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De sloten zijn bevroren Terwijl de herfst nog aan de beurt was Ik zie gevallen bladeren – Geel, rood, bruin Een enkele groene – In het zwarte ijs gevangen Nerven en randen scherp afgetekend Ongenaakbaar Winter, te vroeg Zeg mij eens, waarom vallen bladeren? Is het omdat de boom ze afstoot?…

Onder een nieuwe maan Wandelen we Naar een nieuwe toekomst Jij kwispelt de weg Langs struik en heg Snuffelt aan bloemen En plukjes gras Mijn nieuwe kompas Mijn nieuwe lantaarn In een diepblauwe nacht Een Nieuwe Maan Verlicht mijn bestaan Luna is haar naam Samen Dansen we De vier seizoenen Van het leven…

Adem IJzige adem, noorderwind Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint Tussen de kale bomen IJs Zwart en wit, snijdende kou Kraaien in de lucht, zo blauw Winter is gekomen Nacht Eeuwig en eenzaam, duister en donker De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker Droom je winterdromen…

ijzers krassen het ijs de beide benen slaan mijn gebonden geest diep in het denken glazig water en mist spiegelen de omgeving als heldere beelden in mijn gedachten luchtbellen kijken doordringend strak genadeloos zuiver in mijn ziel op die plaats ontmoet ik jou met rijpe rillingen in winterse woorden…

De lichte kleur van de zomer verdwijnt uit je haren Het bruin van je huid wordt wit als de sneeuw van de winter Jij bent niet te verklaren uit het vallen van de bladeren het tikken van de regen op het raam, hoogstens benaderen vast te houden als een zegen waarvoor beiden aansprakelijk zijn verlangen naar ijs en groen opnieuw een…

ik sluier de kou van je huid zie bloemen van ijs ze bloeiden seizoenen vergetend hij nam je onwetend zijn handen bevroren je jeugd verloren je lente kleuren ontdooien als ik je kus, onderkoeld valt de lust neer als ijzel we verliezen elkaar in de winter van stilte erven de nachtelijke kilte…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

ik zat nog verscholen als ijs in de lijst van vorig jaar winter zag aarde draaien in het herfstig veel- kleurenpalet onder mij wilde de wereld weer maagdelijk wit en verschoond van ellende en bruut oorlogsgeweld maar daarvoor moest ik eerst ontdooien door aan mooie lieve dingen te denken zo gleed ik van het ijs voelde me…

door de dagen en sluimert naar de vernieuwde zon deze winter, zo licht te dragen lichter dan een luchtballon Een schoorsteen blaast de hemel grijs berooft de aarde van haar sneeuw en ijs.…