Alle inzendingen over is er

De Kamer heeft een stiekeme commissie Waarvan een lid heel slinks in het geniep Met een geheimpje naar de kranten liep En iedereen vraagt zich nu af: 'Wie issie?' De huichelaar, de gluiper, de schijnheil Een stiekemerd,...en dus geheel in stijl.…

Wat speelt er, wat is er loos waarom ben je : dan vrolijk, dan weer boos? Waarom huil je, terwijl je niets weet waarom sta je daar...alleen. Waarom heeft niemand door dat het best eens zou kunnen komen door: een postnatale depressie?…

Mijn knip is net zo leeg, als mijn hoofd, echter mijn hart is zo vol, dat het de ledigheid overtreft van voorgaande items.…

'k Zit hier in mijn eentje 'k zit hier gans alleen maar heb met mij geen meelij 'k ben wel wat gewend. want al zit in in mijn eentje en zit ik gans alleen ik hoef me maar te bewegen en heb de wereld om me heen. 'k zit hier in mijn eentje maar dat zijn er vast meer en weet je, in je eentje doet alles minder zeer..... Dus voel je jezelf…

Ik kan's nachts soms niet slapen mijn gedachten kennen geen rust dingen,die me steeds blijven plagen daarvan ben ik me zelf van bewust. Je leren kennen kost me veel kracht omdat jij jezelf ook nog niet kent iets, in jou vind ik soms zo apart dat blijft in mij iets dat niet went. Wist ik maar, hoe ik dat kan leren het te overwinnen en te…

Veel mensen geloven niet in het bestaan van een God. Want als hij zou bestaan, had hij allang iets aan al het lijden gedaan. Stel dat dit waar zou zijn, zou de Christus dan zijn zoon wel zijn? Hij heeft hier op aarde geleefd. Hij hield van mensen, verzachtte hun leed. Voedde velen met vis en met brood. Met een liefde zo groot. Was bereid…

De rijder en z’n paard, ze zullen zeker komen daarom oefen ik m’n vleugels in ’t ruisen daarom is m’n bed zo zacht we zullen luisteren naar ’t geluid van de regen op ’t golfplaten dak maar misschien is z’n bus wel blijven steken in de modder zoals laatst hoe vind je eigenlijk m’n lippenstift?…

Nauwelijks nog woorden, alleen de stilte, terwijl beelden vervagen en geluiden verstommen in lege verten. Bijna alles gehuld in nevel die tot de einder reikt en onderwijl alle hoop verloren lijkt. Maar dan schijnt de zon die hoog aan de hemel prijkt.…

Een fragiel klein grijs vrouwtje op een veel te lang wit bed Met de dood voor ogen kijkt ze door de ruit van 't zuurstofmasker dat haar redt De hoop nog niet verloren alles wordt in touw gezet Wij mensen krijgen wel verdriet als we onze familie en vrienden die bij ons horen Wekenlang niet zien maar 't besmettingsgevaar is groot daarom…

Tijd voor genieten Even genoeg van het leed dat ons omringt mijn hersenen worden stiekem gespoeld Wat wel en niet gezegd mag worden Dus ik neem het weer over van mijn brein er is nog meer te beleven, de mooie kant van het leven Ik roep ze allemaal bij elkaar de vriendelijkheid, het plezier, sociaal mag blijven zitten die is nooit weggeweest…

Vrede en oorlog dat al eeuwen lang bestaat. 't is liefde of haat.…

Wat waar is kan niet vastgelegd worden Het is als een vlinder komt even dichtbij vervliegt ... Je ziet het gaan zo mooi en alweer ver weg Enkel niets is voor altijd.…

Het landschap mag leven Verscheidenheid gegeven In context van meer dan louter groen Bloemrijk fatsoen Bloemenzeeën Volop reeën Orchideeën In zeeën Het gevoel verblijdt Met veel bloemen tussen gras verspreid Volop zoemende bijen Het maakt vlinders blijer…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft. Maar in sprakeloze wanhoop, als het licht van de duisternis herpakt in de seizoenen om een herwaardering strijdt, naar hogere ruimten stijgt waar het – evenzo…

Ik had alles met jou... mee willen maken. Ik had je willen liefhebben als priester en misdienaar van je houden als jong pubermeisje met een veertig jaar oudere man. Waarom? Waarom? Ik had met je willen fietsen, lopen, wandelen: altijd aan jouw zijde, nooit wijkend. Ik had alles met jou. Ik had met je willen vrijen, ik had jou... ja…

ooit was hij oersterk reeën schuurden vaak hun vacht aan de bast van deze pracht een kanjer van een zilverberk maar hij moest het zwaar bekopen stond voor velen in de weg de kettingzaag werd in zijn stam gezet zo triestig kan het bomenleven lopen zo, het dode hout is wat er rest enkele zwammen proberen te overleven tevens wat gekraak,…

Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Je wurmt jezelf omhoog nietwaar? Een klus die je al eerder klaarde En boven wacht de zeer vermaarde Heer Helios, hij kent je waarde Vindt je een prachtig exemplaar Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Eenmaal verwarmd, jij fijnbesnaarde…

Niet alle urologen hebben werk, Een aantal zit thuis op een baan te wachten, Men heeft op hun gebied te weinig klachten. Bij nader inzien lijkt me dat toch sterk. Als ik verneem hoe men soms staat te zeiken Sta ik van die werkloosheid raar te kijken.…

Een zaadje viel het zweefde met de wind lager en lager het daalde op Aarde Men dacht het sterft alras de dood ergens diep in de Aarde Echter, er kwam een dag dat het zaadje ontwaakte een groen plantje kwam boven Aarde Toen ging het snel het wonder van groei en bloei zette 'n prachtige bloem in de Aarde…

Bladstil ligt ze breeduit te zijn in het blauwe uur dat schemert over haar ijzige lijf en alle geluiden lossen op in vallende duisternis hoe weinig er nu nog is van wat gisteren was zoals late zonnestralen over een nazomerterras hoe heb verwordt tot had en ik me wentel in de intimiteit van winter in de stad.…

Er is er een jarig hoera, hoera, Dat kun je niet zien, dat ben jij Je woont hier ver vandaan jaja, Maar met onze band zijn we blij! Want door alle talen en grenzen heen, Over bergen en kloven zo diep, Schenken we vriendschap, het is niet te leen En daarom driewerf hieper de hiep!…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee! Opvallend is het dat er nooit en te nimmer wordt gesproken over de minder mooie kwaliteiten want natuurlijk is het; over de doden niets…

Ik ben in een script geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, rolverdeling lijkt overbodig, isolement van de verbeelding deel ik met elk primitief hart. De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar. Het wordt weer zomer, z’n volle wagen is op pad met de korenschoven naar de molenstenen van de tijd, zijn krakende karrenwiel strijkt de plooien van de laatste morgenstond…

De duisternis gaf mij een hand, je zonden zal ik strelen, in het grauwe boetekleed van verlangen gaf je mij een laatste nacht, liet je slagen beuken op het holle vat van gegiste beloften, die snel waren vermorst, ik zal met een sleutel van de tijd de opening herwinnen voor de toekomst verborgen in je moederborst. Vergeefs heb ik de maan…

De twijfelaar zegt, dat ik een ander fust aan moet slaan met flexibele duigen, wankelmoedige ruggengraat door de tijd geringd. Eikenhout doordrenkt door loog en listig bier, schaars verlicht door een spongat waaruit alleen de duivel zich bezondigd aan het tappen van het zielennat. Waarop geen voordeel van de twijfel rust en alleen…

Ik streelde je wakker in een morgendicht, onderzoek wat je eerder hebt geloofd en vervloek de gisting tussen de engel en de sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met een gelijke waan die rondwaart door de botte hoornen op het hoofd. Ik wil niet strijden met een verwachting, die de geest verwart…

Spelend onder een stolp van glas wat geen glas meer is, de substantie beperkt en versterkt het in en uitzicht van plakjes geschaafde tijd.. Op de wand projectie van een gezicht weerkaatst in een pupil, teruggebracht in de oogkas en het licht voeden zal, daarvoor moet de onderste steen bloeden voor een diamantmand die met de hand gedolven…

Geluk is een meervoudig equivalent enerzijds gewogen in een gesponnen web en door een suikerspin verleid, raakt ik een schuwe droom niet kwijt waarin ik in haar zoete wederkerigheid werd gekend. Anderzijds als het handvat breekt en het genot in de werkelijkheid verbleekt, wat kan ik verwachten in de sluwe ironie van spot door de schaduw…

Geschuimde regels op een gedachtezee in oceanen van onvoorspelbaarheid waarin ik tijdloos onderga. drenkeling naakt zonder vinnen en schubben, filter de woorden met de kieuwen, om het zuurstofrijke vocabulaire uitzicht te vernieuwen. elders, een landschap al weet ik niet waar dat ligt als ik het rijmen kan met de mond en ogen dicht…