Alle inzendingen over isoleercel

Muurvast, opgesloten in de tijd. Gehuld in witte kussentjes, van het zachtste materiaal. Bang dat ik mij verwonden zal, bang voor dat wat mij breken gaat. Maar ik wil er uit, ik wil rennen springen. Ik wil vooruit, ik wil nieuwe zinnen. Bonkend, zachtjes met mijn hoofd. Staar ik naar mijn witte kussens, gemaakt van het zachtste materiaal…

Jawel, In een isoleercel, Om mij mores te leren. Maar wil je ISO leren, Zul je hard moeten studeren.…

Ik blijf me voortaan volledig isoleren zij zien me als een heel gevaarlijke cel 't liefst zouden zij me willen elimineren of stevig vastzetten in een heuse isoleercel Of zij gaan me volstoppen met medicijnen, met pillen, poeders en plakkers en de spuit zij zullen dat niet bekennen, wel denken zij: Jij, goed- of kwaadschiks: bij ons eruit!…

het gebouw de goede Herder verwezen naar Jezus toch doch de bewoners deden aan kinderterreur veel te hard werken dreigend met een isoleercel kortom enorme kommer en kwel de kinderen kwamen al uit probleemgezinnen incest en van alles wat achter dikke gesloten deuren hoe akelig was dat terecht schadefondsen en monument…

Op blote voeten Loop ik door De separeer, Kamer met betonnen Bed en zwaar Rubberen matras, Wc-pot waar ik Niets aan vernielen kan, Zelfs mezelf niet - Nog nooit heb ik Me zo geïsoleerd Gevoeld, mens in Een betonnen kooi Opgejaagd door Zijn eigen wanen - Ik moet iets bedenken Om deze hel te overleven, En in mijn gepijnigde…

De middelmatigheid straalde er vanaf, vele Oranje's blaften maar wat overdreven, alsof ze apestoned en stomdronken waren en per direct moesten worden opgenomen, wacht eens even, in een blauwe isoleercel van tien bij zeven.…

veranderen in verlichte golven deinend op een zachte zee van warm licht dat spreekt woordeloos - vormloos gaat alles in elkaar op ik schreeuw het uit voel haar handen op mijn rug haar boezem tegen mijn borst -stilte- niets dan een levendige stilte overal - onaantastbaar aanwezig we bedanken elkaar met een ziele dans en zo loop ik de isoleercel…

Hoe langer ik in mijn isoleercel verblijf, in mijn kluizenaarshol mediteer, hoe meer ik vereenvoudig, hol van gedachten muteer naar een milde reuzenkwal, deinend op de golfbewegingen van de Stille Oceaan, uit mijzelf gekropen Atlantis in mij laat kruipen en het hemelrijk alsmaar dichterbij begin te zien.…

Ik bezocht hem voor de laatste keer in de isoleercel van de psychiatrische inrichting in Ermelo, je weet wel, pal naast het spoor, gek genoeg, waar een medepatiënt in stukken is gereden, Kees, die altijd op sloffen liep en mij een whisky had gegeven.…