isoleer

ze zit in de hoek
gevangen
tussen 't vocht en wit
van levenloze muren
waarop haar ogen
ogen -als open vensters
haar innerlijke leegte reflecteert
en toch als je goed kijkt
doorheen alle lagen van pijn
schijnt er een lichtje -
een herinnering van onmetelijke liefde

diep geraakt
kijk ik haar aan
ze glimlacht, schijnt mijn gedachten te lezen
haar ogen schitteren nu, doorheen de tranen
die stromen als schepen die op zee worden gelaten

ik breek
haar lichaam, de muren
veranderen in verlichte golven
deinend op een zachte zee van warm licht
dat spreekt
woordeloos - vormloos gaat alles in elkaar op

ik schreeuw het uit
voel haar handen op mijn rug
haar boezem tegen mijn borst

-stilte-

niets dan een levendige stilte
overal - onaantastbaar aanwezig

we bedanken elkaar met een ziele dans
en zo loop ik de isoleercel uit -vol en in tranen.........



***opgedragen aan alle tijdloze en kleurrijke zielen,
verborgen in de koude donkere kamers van de vele
psychiatrische instellingen, en in het bijzonder aan J.***

pijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 436