Alle inzendingen over jolie elise

In de hoofdstad van ons hart Op de Heizel, staat een monument, Niet het armzalige Atomium Met amper negen bollen Maar een rijk gevuld leven Met 65 brandende kaarsen. Verder op, het Planetarium Waar je eindeloos kan kijken Naar wie vandaag verdiend Staat in de kijker: een ster, Een heldere ster, onze ster ……

Für Elise geeft de maat van mijn erotische verlangen aan. Geboren in een kom van zuiver water drink ik haar. Mijn ziel drinkt door tot genoegen van God. Hé!, jongedame, inmiddels oude vrouw, zou je nou wel met me willen vrijen? Ik niet met jou! Há!…

en dan de stilte na de storm los licht scharrelt door je haar je lach danst voor mijn ogen ik lach terug en zwicht loop verder voor altijd weg van jou en doe mijn ogen dicht…

Heel even zag ik dat je keek wat kan jij mooi blozen zelfs in de verte…

God waar bent u nou? Dit is toch teveel. Is dit wat u wou? Ik begrijp het niet God, u bent toch goed? Waarom dit verdriet? Tranen van verdriet langzaam stromen ze Zij begrijpt het niet De verslagenheid, Niet voor te stellen 'Raak het nooit meer kwijt' Vertel mij toch, God! Wat voor zin dit heeft, Dit ondraaglijk lot? Dit maakt…

Zwart waar ik kijk heen Onwerkelijkheid Een witte grafsteen Onbegrepen waarheid We lopen samen Samen in het licht Ons beide namen In leven gegrift De wolken huilen Niet kunnen schuilen Dan een witte steen Huilend en alleen De werkelijkheid samen maar apart met als onderscheid Witte steen, verward…

De veilige haven waar je altijd elk moment aan kunt leggen. Je gooit de trossen los en kiest voor het ruime sop, de ruige zee vol gevaren en onzekerheden. De verbinding via de radar is wat overblijft. Ik wens je een behouden vaart en een welkom voor als je weer terug komt en aanlegt in de veilige haven.…

zee omhooggerezen met blanke armen als maanstralen verhuld door een zilverwitte mantel Selene, de volle maan, daalt elke nacht met haar zilveren hemelwagen uit de hemel getrokken door twee witte ossen geeft sfeerverlichting in romantische ambiance Selene, eens verleid door Pans witte wollen mantel, werd verliefd op Endymion, koning van Elis…

Ons land won al een aardig aantal plakken Die Ligtlee lijkt een echte prijzendief Wat was die rechter vrijdag onsportief Zo’n pief zou er in Rio niks van bakken Nee, Yuri is niet meer van de partij Toch tel ik stug zijn gouden plak erbij!…

Gekrenkt lig je achterover op het bed naast de afgestofte piano waar zij op speelt, Beethoven nog wel, Für Elise, die verdoofd van eenzaamheid, zijn spontane lach verloor. Ik strompel als een kind, mijn verdriet verbergend, langs de kramen rond de grote kerk, op zoek naar contact. Een complete contactarmoedige zot!…

‘k wou dat ik piano kon spelen, m’n vingers glijden over de toetsen Fur- Elise zou ‘k spelen, als m’n vingers wisten hoe ze moesten! ‘k wou dat ik autorijden kon, van hier naar daar en andersom Van stoplicht tot rijksweg en weer terug ‘k zou boodschappen doen, wel zo vreeslijk vlug.…