12 resultaten.
Kantelpunten
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 72 voor
het leven gevlucht
als de lucht
te dichtbij kwam
gingen wij terug in
ons autistisch ritme
ver van creativiteit
en je laten verrassen
wij verafgoodden
liefde die ons
ten deel was gevallen
maar hebben haar
geen huis en haard
gegund omdat wij de
kunst van bestaan in
onvoorwaardelijk gaan nog
niet bij ons vonden passen
op kantelpunten…
Kantelpunt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 260 Ik stond op, besloot filosoof te zijn
met eindeloze reeksen vragen
en in elk antwoord het venijn
van onraakbare diepere lagen
Gevangen in de grenzenloze revue
op het kantelpunt tussen voorbij
en nog te gaan .…
Kantelpunt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 304 Waar jij nu honderd
Jaar geleden met
Jouw geesteskind,
De Sacre, de muzikale
Wereld op zijn kop
Zette, een tegendraads
Geluid liet horen in de
Wereld van de ingedutte
Klassieken, heeft jouw kantelpunt
In de geschiedenis er voor
Gezorgd dat wij hier vanmorgen om
Acht uur in groten getale
Bij elkaar gekomen zijn
Om deze unieke…
Kantelpunt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 65 Dit is geen vliegende verkoudheid
dit is de gewone dingen doen
in een gekantelde wereld
op zere knieën kruipen
over de scherpe rondjes in het metaal
van een omgevallen wenteltrap
Houd vol, houd vol, rust uit
in een hoekje van de bocht
tot de angst weer van mij houdt
tot mijn oren weer sporen
met wat ik zie en voel
in de storm van mijn…
Mens zonder onderscheid
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 212 nu de wereld
in snel tempo zijn
kantelpunt nadert en
het biologisch systeem
door de mens verziekt is
lijkt de oplossing voor
de ongelijkheid van
mensen gevonden te zijn
door alle variaties in
het menselijk voorkomen
en de verschillen in
diepgang niet in de
vele kwalificaties onder
te brengen maar alles
gender neutraal te maken
mens…
Ga niet gewillig heen
gedicht
4.0 met 1 stemmen 4.010 Onbewaakt ogenblik:
dat is het kantelpunt
val uit de tijd - ga niet gewillig heen
druk de schelp aan je oor, ga tekeer
tegen het doven van het licht, je eigen bloed
Onbewaakt ogenblik
waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen
als een gulzige bij op zoek naar bloemen
ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt
en thuis in zijn…
Corona en de verborgen talenten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 65 Ze zitten op elkaars lip
maar van zoenen komt het niet
af en toe een kus op de wang
een aai over het haar
maar meer niet
in bed wordt er snel omgedraaid
dood moe van die corona-crisis
dan diep dromend van ‘n kantelpunt
dat alles weer bij het oude komt
of een nieuw begin, maar hoe?…
Verknipt sonnet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 De winter is reeds ongezien vergangen
Maar in de schaduw van
de landingsbaan
Zet in april een ram plots
een faux pas
Teugelloos verrijzend na
de pasen
Door zen te ademen al spelevarend,
Niet naar de letter maar
naar maakbaarheid
Liefdes kantelpunt - warme magie
Hoe kan zo'n lhasavlinder
zonder vleugels
In 't voorjaar op een…
Het jaar 2000
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 134 In mijn herinneringen was 2000 het kantelpunt.
Jarenlang telden we ernaar af:
Een nieuw millennium.
De verre toekomst.
Bij ons in de buurt is er een restaurant met de naam
“in het jaar 2000".
Ooit was dat een hypermoderne naam.
Nu staat die “2000” voor traditie en ouderwetse degelijkheid.
Al meer dan 17 jaar een referentie.…
EPILOOG AARDSE APOCALYPS UIT ZWARTE VERZEN
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 68 hadden
de wonderen die ons
hebben omringd
waarvan wij ons
hoogmoedig hebben
afgewend omdat wij
de briljante gegevens
niet konden ontraadselen
laat staan ze gebruiken
de grootste lithium
data base zijn de stranden
van zee en oceaan
waarbij de golven info
brengen en verzenden
en zon alle energie geeft
de moderne wetenschap
heeft ons kantelpunten…
Blijf ik toch dat wezen…?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 41 De larve sluipt door het schemerlicht,
de vingers van de vloeibare maan
kruipen tergend langzaam langs het
kantelpunt van dagen, die lijken
te ontsnappen uit de cocon van
gesponnen winterslaap waarin de tijd
zich liet verpoppen maar van
zijn vliezen werd bevrijd
door de trommels van het seizoen
schenkt de zon als zijn eerste boreling…
ontwrichting (2011)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 het kind Wakubenga
het patina van de tijd
legde een bittere
scherpte over de sluier
van onschuld
de ogen van het kind
dat wordt geminacht
lachen nooit ze leeft
op al te tere takken
onontkoombaar en
smal als een doodskist
wordt het kind bedolven
onder doffe schaamte
in de meisjesbuik groeit
een vreemde bittere
vrucht brandmerk…