Alle inzendingen over kind alleen

traag ontneemt het woekerend sterrenkroos de ademhaling van water dat gelaten verdwijnt roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de…

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

In volle schoonheid weggenomen, Van de plek die was gereserveerd, Voor de liefste in pa en ma’s dromen, Hun kind, dat nu hun hart verteert. Weggerukt uit hun midden, Nu gezeten aan Zijn rechterhand, Kunnen zij slechts bidden, Voor hun dierbaar aanverwant. Moet ‘t lot het nu ontgelden?…

Fantasieloze kinderen, dwalend door het leven, lijken de moed al te hebben opgegeven Fantasieloze kinderen, als eeuwige toeristen, dwalend door hun eigen stad Ze verdwalen, ze vergeten de weg. Alleen kunnen ze geen stap ondernemen, ze zoeken altijd naar een helpende hand Fantasieloze kinderen verdwijnen langzaam in ’t zand…

Ik voel me zo alleen, is wat ze mompelt, kan toch maar beter nu bij hem zijn, wat héb ik hier nu nog? Ze heeft gelijk, want al heeft ze kinderen, die kunnen nooit vervangen, wat hij voor haar was... Haar maatje, haar echtgenoot, de vader van hun kinderen, hij is er niet meer.…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Vrede zou het moeten zijn, maar wat hij hier ziet, doet hem alleen maar pijn. Kinderen, die geen kind meer kunnen zijn. Mensen op de vlucht, hun bezittingen, op de rug. Alleen geweld om hen heen, een mensen leven telt hier niet. Het zal hier geen Kerstmis zijn, er heersen alleen angst, pijn en verdriet.…

mijn kind mijn kind ik ben zo trots op alles wat je zelf al kan mijn kind mijn kind ik huil met jou om alles wat je overkwam mijn kind mijn kind wat heb ik vaak van jouw plezier genoten mijn kind mijn kind spelenderwijs liep je in zeven sloten mijn kind mijn kind soms ben ik bang hoe gaat het met je morgen mijn kind mijn…

Ik kan geen woorden vinden Wat het met me doet Zijn kind in mijn kinds armen Maar 't voelt zo trots, zo goed Beiden kan ik ze knuffelen Beiden o zo lief Woorden kan ik niet vinden Ik houd van hen, zo intensief…

Ging je vroeger met de schoolreisbus naar huis Dan kroop je met je klas onder de stoelen Om op te springen en je gek te joelen Zo kwam je dan weer opgetogen thuis Nu sta jij als ouder trillend bij de poort Heeft je kind misschien een eigen kind aan boord?…

Haar kinderen stonden samen aan haar bed ze was benauwd, en ademde zwaar en wanneer ze afscheid moesten nemen dan vond ze dat zo vreselijk naar Ze was bang alleen te blijven in zo'n kille kamer zo alleen maar elke dag bij het bezoekuur stond iedereen weer om haar heen Ze heeft een zware strijd gestreden en met slechts twee kinderen aan…

Mijn kind laat mij met buitenlucht alleen, zij blijft op afstand sinds zij uit mij viel. Plastic steekt uit haar afgewend profiel, met apparaten woont zij achter glas die haar weerspannig ademen bewaken. Als ik tot bloedens toe mijn handen was mag ik een ogenblik haar vel aanraken.…

het lacht Zoals alleen kinderen kunnen lachen.…

Huil maar rustig uit, bij kinderen. Al zijn ze klein, Leer ze vroeg dat verdriet en tranen niet alleen voor kleintjes zijn.…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Neem jij 't roer van mij over, nu ik niet meer kan. Dan kan ik springen, mijn mooiste duik en geen gemis. Vrees niet dat ik je zal roepen, wees niet bang dat ik me vergis. Neem 't roer nou even over, zie, ik ben niet bang. Ik zeg je, ik wil een sprong naar rust, ik vraag je, aarzel niet zo lang. Gun me dit geluk, 't is goed geweest…

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…

Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……

Helemaal alleen, aan het begin van de tijd, aan het einde van het leven, lag een meisje, helemaal alleen, op een rots te huilen...…

verlangen naar meer voornemens zijn weggevlogen Ik wil je negeren en vermijden nog 'n héél lange weg te gaan ik wil sterk zijn, zonder verlangen 't enige wat ik misschien wil is jou uit mijn leven vandaan Jouw warmte kan ik oproepen jouw lichaam geeft mij vleugels je geest is té ver bij mij vandaan 't een kan niet zonder 't ander ik zal alleen…

Iemand sloot de deur. Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

Ik vind onontdekte gebieden en reis er door heen niemand is er bij me en toch ben ik niet alleen.…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

stil te staan met verschrompelde schoenen verfomfaaide jas en warrig zilverkleurig haar en ook een broek met versleten riem op half acht of negen niemand op hem wachtend kijkend met vermoeide ogen naar een blauw briefje op de grond alsof het een boodschap kon bevatten die hem zou meenemen met de wind maar die besloot uiteindelijk alleen…

Doodse stilte Een grote leegte Jij bent er niet Veel lawaai En veel mensen Toen jij me verliet Een rotgevoel Helemaal alleen Jij bent er niet Wij met z'n tweeen In elkaars armen Luisterend naar een lied Ik alleen Op mijn kamer Jij bent er niet…

Gouden stralen strelen me zacht Zoals het water flirt met het stilstaande riet Maar ook al geeft de zon me haar mooiste pracht Me verwarmen kan ze niet…

Het gevoel te willen roepen luister nou, wíj zijn het toch, geeft je alleen het gevoel maar van hoelang beséft ze nog, dat we haar kinderen zijn?…