Alle inzendingen over koester OR omhels

Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

stel ik mij vragen waarom dit huilen liefde zoekt die zichtbaar is vinden mijn dromen geborgenheid die ik omhels bij het ontwaken is er de twijfel of morgen verschijnt in het zoeken naar eeuwigheid vraag ik de nacht zekerheid wat eens gegeven nooit verdwijnt…

weemoed knaagt in kansen gemist omhels het verlangen, de tederheid door strelende woorden recht uit het hart fluistert de stilte, genegenheid verbergt jouw verdriet de schreeuw van tranen hernieuw de toekomst, vergeten dagen…

Omhels en bemin je verhaal laat klanken van liefde klinken met zoete en zachte akkoorden. dichten is vrijen met voorspel…

Volg de hoge golven van het glooiend landschap gaandeweg de grote levenstrek hoe lieflijk fluisteren beekjes woorden die je graag wilt horen soms grotendeels vergeten zijn omhels me kus me bemin me heb me lief mijn lief…

En zullen vergeten de nare herinneringen maar koesteren het nieuwe wat we gaan zien.…

ik jou kon zijn niet te hoeven denken aan de leegte en pijn mijn handen om jou vrijheid, dat is wat jij wil ik ook mijn handen ontvouwen zich laten jou los zonder het te weten put ik kracht uit jou je vliegt weg maar voordat je uit het zicht verdwijnt mijn handen met een deel van jou, je grootste sieraad voor mij ik zal het koesteren…

Heb met de zon een afspraak gemaakt O weelde van licht omhul mij intens in uw stralend glanzend goudwit warme gloed waarin ik mij koester brokaatzijden omslag rondom teder veilig alomvattend daar geliefde die nooit aflaat niet ontgoochelt mild…

Het leven gaat verder en één ding is zeker: we hebben prachtig weer en dat mogen we koesteren. Mooie dag allen Foto Dick Voogd…

stel ik mij vragen waarom dit huilen liefde zoekt die zichtbaar is vinden haar dromen de geborgenheid die ik omhels bij het ontwaken is er de twijfel of morgen verschijnt zoek in mijn hart naar eeuwigheid vraag aan de nacht de zekerheid wat eens gegeven nooit verdwijnt…

Als ik schrijf voelt het als vrijen omhels het gedicht, streel en kus mijn woorden. Laat klanken van liefde klinken mooie akkoorden, tranen vloeien door emotie. Dichten is voor mij als beminnen een tedere omhelzing in warm voelend schrijven.…

nachtelijke nevels omhels dit hart is mijn tocht door tranen aan het einde zacht breek regenboogkleuren in het gelaat van de zon laat grijs overheersend in hoop overgaan als ik vervaag in het dwalen als schim van mijzelf op zoek naar een lach door nevels heen…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

Kijk me aan En zeg dat het goed komt Raak me aan En zeg dat je van me houdt Kus me En zeg me dat je niet zonder me kan Omhels me En zeg dat je me hebt gemist Scheld me uit En zeg dat je het beste voor me wilt Hou me tegen En zeg dat je meegaat Bel me En zeg me dat je aan me denkt Geef me liefde Of was alles een leugen?…

ik wil wel langzaam achteruit leven en de tijd van gisteren vorige maand of liever nog van vorige jaren herbeleven ik omhels de voorouders het verloren kind van mijn vader de engelen in hun ware licht zo langzaam wil ik wel gaan maar tijd loopt zelf ik moet maar zien.…

het vuur doofde middenin het verwarde heel even losgewoeld, wat ieder te dragen had ik keek even achterom en droeg woorden weg, uit meer dan een portret we moesten gaan we moeten gaan volgend jaar omhels ik weer…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

laat jouw vingertippen zachtjes tijd aanraken ontglippen uit handen als een korreltje zand tot waar eeuwigheid verglijdt in angstig dromen de herinnering vervaagt door eenzaamheid omhels dan heel even de dag het ontwaken de tijd zal jou raken nog even te gaan…

Jij, jij bent mijn merk en ik zweer bij jou Jij, jij bent mijn merk en ik koop alles van jou Ik wil alleen met jou gezien worden op straat Ik wil lopen met jou omdat jij me zo goed staat Ik wil jouw trui om mij dus lief, omhels me nu Ik wil je geur op mij dus lief, kus me nu…

als jij naar zweet ruikt, dan omhels ik jouw warmte.…

Ook als ze slechts in dromen uitkomen je gebroken wakker wordt met pijnlijke scherven koester je dromen wanneer je die laat sterven ben je vleugellam als een vogel die niet vliegen kan koester je dromen ik pak je op zal je vleugel verzorgen droom maar een droom die je nooit zal bedriegen koester je dromen dat…

Als ik mijn handen leg Rondom jouw droef gezicht Als ik je ogen zie En jouw pijn de mijne wordt Als ik je verdriet omhels En zacht jouw tranen kus Als je lichaam zich ontspant En ik de angst eruit voel vloeien Als je me stilletjes laat weten Het leven weer even aan te kunnen…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

van schijn bestaan Sommige mensen zijn vreselijk egocentrisch Kijken niet meer verder dan hun eigen geluk Blind voor de warmte die je hen hebt gegeven Maken zich over jouw gevoel niet meer druk Sommige mensen vallen flink door de mand De pijnlijke nasmaak is intens bitter en wrang Een ding weet ik zulke nepvrienden wil ik niet Die zich koesteren…

Ik denk ook even aan kalfjes en weidevogels dan aan waarheden die ik nooit heb bezeten noch van heb geweten blij met het nu koesteren.…

mag ik van een traan verlangen dat zij waarheid huilt haar vloeiend verdriet geen bitterheid wordt kan ik schoonheid vragen dat zij innerlijk blijft geen uiterlijk vertoon die kwijnen wil zal ik toekomst beleven in liefde doordrenkt oprecht in haar dromen geschonken door jou dan huil ik tranen in schoonheid doorweven omhels die waarheid…

ben ik vergeten hoe dagen vergaan, in de avondrood spiegeling tranen ontstaan waarin ik de wens dat nachten bekoren mooier dan dromen sluit in mijn hart omhels ik verlangen het ochtendgloren waar zonlicht rakend sluiers breekt door tranende ogen die even gesloten nooit meer vergeten hoe dagen vergaan…