Alle inzendingen over kras OR hart

‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…

Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje; 'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen, Mijn boezem doorwoelt een knagende smart, En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên. Voor mij geen rust, Geen hoop in 't verschiet; Want zij die ik bemin Bemint mij toch niet. Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen, Op rotsen zo…

Lenteliedje wees niet bang, Kom maar vrij naar buiten; Alles vraagt naar klank en zang Als de bloemen spruiten. Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de…

O mocht gij in 't diepste Mijns harten daar zien, Mijn vurig verlangen Mijn tranen bespiên! Dan bleef gij niet langer Zo koud als een steen; Dan liet gij mij zeker Zo lang niet alleen.…

Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein, Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein, Kom hier, in 't binnenst van mijn hart; Daar schut ik u voor kwaad en smart, En 'k voed u met mijn vlees en bloed, En 'k warm u aan mijn liefdegloed. Dan zij mijn loon dat elke dag, Dat ik u zo beschermen mag, U beminnen, mijn kind, mijn leven…

't Hart poppelde mij van verlangen! Och God! wat de liefde toch is! 'k Vond woorden, zo schoon als gezangen, En toch bleef ik stom als een vis. Dan naderde ik zo maar gedurig. Zij spoorde mij aan met een lach; Mijn hart zong: ‘ik min u zo vurig!’ Mijn mond zei: ‘Marie, goede dag!’…

Als de lente wederkomt, Als het bieke op de bloemkens bromt, Als het zonneke lacht en streelt, Als het vogelke springt en kweelt, Boven ons hoofd, in de blaren; Op het lieve plekske dan, Zitten wij weer als vrouw en man, Waar we als verloofden gezeten waren. Dan, o liefste vrouwke mijn, Onder des hemels blauwe schijn, Wisselen…

Zij zingt niet zo als de nimfe; Maar sterker dan woorden en zang Bedwelmen haar groen-blauwe ogen, En nemen het hart in bedwang. Dan drijft u op hare stappen Een onweerstaanbaar gevoel; Haar blik lonkt zo lokkend en machtig, Haar harte blijft immer koel.…

Later heb ik, 't hart vol wonden, Naar de heil'ge kus getracht; Nergens heb ik hem gevonden, Niemand heeft mijn leed verzacht. Waarheid, uit uw zuiv're bronne Heb ik mij gelaafd als kind; Waarheid, maagdenblanke waarheid, 'k Heb als jongling u bemind.…

Dáarom verenigt hart en stem In Betlehem. kinderen. O kindje lief, o kindekijn! Komt gij hier ook ons broerke zijn? Ons moeder heeft ons reeds geleerd Dat men uw heil'ge naam vereert; Dat boven de heem'len uw glorie zweeft En de engel voor uw aanschijn beeft. Maar neen!…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten. En bij de dicht begraasde zoom Men plante een schaduwrijke boom, En bloemen, bont van kleuren; Ik heb de bloemen steeds…

- Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen. Zij was zo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen, En kwaal en smarte, 't was vergaan. De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen Van 's kindes oog de laatste traan.…

'k Voel mijn hart onstuimig jagen; Ach! wat kost me uw afscheid duur. Tranen wellen in mijn ogen Bij het zingen van mijn lied; Denk aan mij in uw gebeden, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

'k Ging dan verder, verder, 't hart benepen, En ik vroeg aan Godes blauwe hemel, Aan het water, aan de wind: ‘Zeg mij, hemel, waar 't geluk zijn woonst heeft? Water, wind, waar zingt 't geluk zijn liedje?’ 'k hoorde: ‘Waar men u bemint!’…

Ik heb zo lang alleen geworsteld en gestreden, En arm en onbekend zoo meen'ge hoon geleden In twijfel, wanhoop, ziel- en lichaamssmart; En als de moedloosheid mij 't hoofd en 't hart kwam drukken, Kwaamt ge ook mij 't folterend gedacht ontrukken, Verkwiktet mij de geest, verlichttet mij het hart.…

Er liep een dierken op mijn hand, Zo kleen, zo bitter kleen! Hoe was het daar wel aangeland? Waar wilde en mocht het heen! 't Liep onder, boven, hier en daar, En 't stropte dikwijls aan een haar, En 't weerde en 't woelde zich half dood; Dan riep het eindlijk in zijn nood: ‘Och God! och God! wat is de wereld, Wat is de wereld toch…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Soms maak je me wit en kleur je mij alles binnen de lijnen – zacht Soms maak je me zwart en kras je scherp alles buiten de lijnen – hard Soms schets jij me als schaduw en licht alles in mij op wanneer mijn stem – zingt de hokjes verdwijnen totdat er geen rechte lijn meer bestaat dan enkel jij – ik – wij – samen – zijn…

ik bitch en storm kom om vraag bron staat droog mijn geest traag ik kras en worm wurm arremoe punch pro domino oratio pro sudoku hoe gum ik weg elke lach bekras elke eed elke start wurm als een worm? come on!…

Dit prijkte gisteren de voorpagina van de Trouw alweer een dag deal van Kras voor een reis naar Elba Sardinie Corsica of zelfs de Noordkaap begin al vast met dromen Echter het grote nieuws wat mij wakker maakte van deze dag was doe het niet blijf thuis de grenzen gaan dicht voor migranten zijn er strenge maatregelen genomen…

misschien is dit geen ontkenning maar een poging een kras achter te laten in dubbelwandige leegte ik doolde door jouw gangen liep tot wederkeer nader tot vrije sector om het landschap op te zuigen waarvan ik het bestaan niet wist om te verdrinken in plaatsvervangend water te ontwaken uit een analoogslaap ik verbond mijn lot aan laadpalen…

Die eerste keer in Café Eijlders jij sprak me aan in het Javaans ontmoette een krasse oude heer schudde mijn hoofd heen en weer te veel talen geleerd en vergeten Daar lig jij dan en leest een gedicht over leven als een feest van licht zo zal ik je blijven onthouden een heer van dansen zonder gewicht een vriendelijk mens om van te houden…

het langst blijven mijn ongeschreven gedachten die kras ik zonder vocht op papier de vingers bespelen dan mijn ziel of luisteren naar mijn hart je zet de deur op een kier, maar de tocht neemt alles mee.…

Soms gloeit ons hoofd van pijn en zorgen Maar in de roos van Sharon zijn wij geborgen Terwijl ik schaatsend letters kras in ‘t grijs blauwe ijs Zwaaiend van links naar rechts in het winterparadijs Door het onverklaarbare in U gevoed Zingend met ‘t hart naar boven door een blij gemoed Het addernest uitgeworpen dat op eieren broedt Tussen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ik zie jou zitten niet als muurbloempje oh nee, maar uitdagend rond en strak van nostalgie jouw blik treft mij en laat lichten flitsen geen kras tekent leven prachtig ronde vormen maken het beeld compleet ik droom je dichterbij terwijl jij beweegt laat ik mij leiden raak 1970 aan en geniet…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

Niet talig maar kraaiig – en kras voor haar jeugd – was ze het uitgelezen schaap buiten de kudde. Wij niet, wij blaatten en blaften en probeerden te bijten. Ach, die blik van haar… mene tekel. Er was geen enkele bedding, geen uitzicht op redding.…