Alle inzendingen over lach

dartelheid in speelse ogen intens verdriet keert langzaam om even die lach op tranen veroverd duister gevoel dat wijken wil vraagt een kind niet langer dromen in momenten vrij van pijn fluistert stil wat het zelf wil horen vandaag eens vrij te zijn…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

hij blikt opzij ziet ons kijken, lachen en krimpt tot welbekende proporties…

Of lachen ooit nog kan, nu jij er niet meer bent...…

Heel even kust ze stilte verlangt rust in avondrood bloeit onverbloemd wanneer armen eenzaamheid vangen oogluikend verdwijnt haar laatste lach in ijzige verte terwijl wij weerloos loslaten sust zij reeds verloren rust…

als je lichaam af en toe weigert in je hoofd het steigert dan word je soms wel eens kwaad en hoop je dat het morgen beter gaat en heb je dan een goede dag straalt je gezicht met een brede lach iedereen mag dat dan ook zien deze dag krijgt van mij een tien.…

we stonden daar maar te kijken naar jou zoals je niet meer was wie je was en toch weer wel hoe je de wind gebruikte om gek rond te buitelen tegen ons op te springen zodat we verschrikt terugweken ik hoorde je lachen om onze tranen zag je in de wierook naar boven kringelen en verdwijnen…

Lachen werd huilen. En dromen, dromen werden bedrog.…

wanneer ik voor je viel weet ik niet meer de blauwe plekken op mijn knieën zijn al geblondeerd maar ik denk dat het was toen jij mijn lach uitdaagde jouw lippen te veroveren in die warme lange nacht die geen mondjesmaat verdroeg toen we samen het leven lieten voor wat het was en de hemel raakten zonder te sterven ~…

Jouw ogen Lijken licht te stralen Jouw lach Is warmer dan het zonlicht Dat samen Is in elk geval Een goede reden om te leven Dus ook Als het eens tegenzit Hebben licht en warmte waarde En ben ik Aan het eind der rit Blijf 'k toch Het liefst bij jou op aarde…

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

de twinkel in je ogen de lach op je gezicht de pracht van je karakter waarvoor ik ben gezwicht de leugens in je ogen het verraad op je gezicht je bedorven karakter een ander voor gezwicht jammer van die ogen je had zo'n lief gezicht ga werken aan je karakter maar mijn deur is nu dicht…

Dan is de droom voltooid, en ik ... ik lach.…

Zij viel in de diepte toen zij werd gebroken in duizenden stukjes bedroefd met een traan Haar laatste kwartiertje was nu aangebroken het zou haar niet lukken nog een keer te staan Een mannetje droef probeerde te schikken maar zou met zijn lach in haar ook vergaan Ze viel in de zee en stierf in snikken en met haar de zee die nooit…

een zijpad weg van de groep waar loopt het heen jij volgt de tijd staat stil er is alleen de rots een lach we klimmen roekeloos hoog je kust me een regenboog ik laat me glijden langs wanden van herinnering en jeugd…

nee, geef mij maar een brede lach!…

de dood van Pierlala duikt op bij iedereen alle poppen in de kast graait hij met zich mee speel toch poppedeinen lach, bemin, kies rollen de stofjas wordt verpulverd je ziel vliegt naar de sterren een nieuwe Jan Klaasen vecht al weer met een Katrijn…

stille tranen vallen op het roze marmer van je graf vervlogen beelden flitsen herinneringen je bent ... niet meer maar toch ..aanwezig gisteren eeuwen geleden en toch dichtbij morgen onzeker gisteren verleden waar lach en traan verweven zijn © marijket…

je balanceerde met je blik tussen kijken en zien lippen speelden in een glimlach al met misschien maar het neusje in de wind toonde vastberadenheid ik deed een stapje terug en zag het rechten van je rug toen jij proestte van het lachen wist ik dat wij hetzelfde dachten…

hardop lachen... ik kan me nergens zorgen om maken... bij JOU... is mijn leven zinvol Ze zeggen... dat het niet echt is dat het fantasie is... dat ik mijn hoofd... in de wolken steek Maar,...…

Wanneer het gebeurde Weet ik niet Maar opeens was het er Het gevoel Dat ik nu sterker was Eindelijk sterker Erboven stond Dat het me allemaal Niet zoveel meer kon schelen Gewoon relaxed Dingen laten gebeuren En er om lachen Zonder spijt, zonder schaamte En ook zonder eenzaamheid Gewoon.. onafhankelijk Van al die anderen En wat ze dachten…

Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

je kunt het zien ooit was ze daar een voetafdruk een enkele haar waar is ze toch een diep pijnlijk gemis haar lach haar stem haar traan men zoekt naar haar wanhoop kleurt ogen wurgt hals en keel angst klauwt handen elke seconde duurt een eeuwigheid…

alleen een eindje verderop als een kind op zijn driewieler net uit het zicht is verdriet onuitwisbaar evenals je gulle lach die ik bedenk op je doodsprent te vroeg verschenen je ziet je er wat engel uit en nu ben je echt die geluksbrenger aan de sterrenhemel naar wie we uitkijken. bij nacht en klare dag.…

aan je ogen die soms huilen maar ook aan je lach. Ik heb behoefte aan je warmte aan je kussen, aan je hart dan pas voel ik me veilig want jouw liefde is apart.. Ik heb behoefte aan je woorden en de zinnen die je zegt aan je handen die mij strelen aan jou..die er voor vecht!…

we stonden daar maar te kijken naar jou zoals je niet meer was wie je was en toch weer wel hoe je de wind gebruikte om gek rond te buitelen tegen ons op te springen zodat we verschrikt terugweken ik hoorde je lachen om onze tranen zag je in de wierook naar boven kringelen en verdwijnen…

zomaar een dag een dag zonder lach zonder stralen zomaar een gevoel een gevoel met geen doel zonder eind zomaar een gedachte een gedachte aan hoe we lachten zonder toekomst zomaar een herfst een herfst waarin iets sterft zonder liefde zomaar ineens is alles anders zonder iets te zeggen…

in mijn spiegel leeft een vrouw ik lach naar haar ze lacht terug de vrouw zegt dat ze wordt geleefd ze wil zo graag zichzelf zijn ik wil de vrouw in de spiegel beter leren kennen wil haar helpen om zichzelf te vinden ik wil haar leren om lief te zijn voor zichzelf en zeg zachtjes: ik hou van jou…

Niets danst met mijn muziek zo lekker ritmisch als zo stil om elke lach te kunnen weerkaatsen. Nee, ik wuif mijn elegante hand en steek de loftrompet omhoog voor ieder, die nog in zichzelf gelooft.…

De kleur op mijn wangen de lach in jouw ogen door de zon gevangen in warme herfstkleuren. Wat dwarrelend blad dat door de wind wordt gedragen samen met het geluid van tjilpende vogels tussen de bomen in het bos waar het klinkt als het zachte zingen van een mooie herfstmelodie.…