Alle inzendingen over leuven

treinstation Leuven - een treinchef wijst haar spoor vijf - met zijn boterham…

In Leuven is het jaar al slecht begonnen Een oude bioscoop ruimt daar het veld Voor multimegazaalcomplexgeweld De zwarte cowboys hebben weer gewonnen Ook dit jaar zal het bij herhaling blijken Dat steden steeds meer op elkaar gaan lijken…

Wat of ik echt van je borsten vond waarop ik antwoordde met groot en zacht Zo indrukwekkend dat een student uit Leuven van verwondering en vanwege wat tussen zijn oren van zijn fiets afrolde Maar dat het ook van de drank kon zijn of een kuil in de weg en dat ik je nooit doormidden zou zagen en nog een keer om niet meer alleen te zijn…

reizigers kijken onbeschoft in de intimiteit van de achtertuinen langs het spoor zij kijkt bleek naar het vermoeide ochtendgelaat in het raam met vluchtende achtergrond één zak op het tafeltje één zak in haar schoot het station van Leuven rukt haar weg uit zijn dromen…

een loszittende SIM-kaart zegt ze verklaart de slechte verbinding tussen ons en sorry seems to be the hardest way om te duiden het doet er allemaal toe maar veel minder dan verwacht zij drinkt haar milkshake op en brengt in Leuven stormen in Den Haag tot bedaren…

Je dagboek gelezen, even later motregent het buiten en de wind komt uit het noorden, veegt de wolken langzaam naar je toe Te weten dat het goed met je gaat is vaak voldoende om weer een dag te overleven zonder heldendaden De strijd om het bestaan blijft maar doorgaan net als de markt op vrijdag en zaterdag in Leuven waar we eens op het…

Pas op het moment dat zij hem zag wist zij hoe zij hem gemist had dat het nog erger worden kon Voorgoed verloren als hij opkeek vol spanning te wachten zat deed alsof hij een boek las opvallend hoe anders hij was Zij zou opnieuw beginnen blijven tot hij haar zag of opgelucht weg zou gaan…

Het heeft zich nog amper opgericht de wind waait om het huis als gisteren Moet nog wennen aan 2007 en het vorig jaar van 2006 De hijskraan draait zijn kop op de wind aarzelt van links naar rechts, komt terug Een deur gaat open en weer dicht een lift stijgt omhoog, daalt omlaag Van hieraf gezien wordt het iets bijzonders vandaag, hoewel…

Het verzwijgen van het kriebelen in het merg, het fluisteren van goden geruststellend wreed, de toekomst wetend volmaakt als een cirkel met licht van een bloedrode maan Troost vinden in de zekerheid dat er een einde komt aan elke droom elk leven en de weg ernaar toe Het belangrijkste is, lichaam loslaten blijf bij je standpunt en zweef…

Een Stille Zaterdag in Leuven Met op De Oude Markt het gonzen Van de toeristen, louter sponzen Het streekbier schuimt er in de sleuven Student, gezin en Koeienschieter Bevolken in april terrassen En het is veel te warm voor jassen Hoe koel is dan toch de Sint-Pieter Door ’t Groot Begijnhof bruist de Dijle Aan het stadhuis prijkt beeldhouwwerk…

En als we dan een keertje praten… -op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij- dan tracht ik me steeds te verlaten op wat je zegt, wanneer je zwijgt. Probeer de mensen toch niet te haten ook als het leven naar ellende neigt. Wat kan ik je als vader wensen voldoende proviand voor onderweg ?…

Weldadig en in rust verzonken, deze tuin, vooroorlogs ooit mijn vaders geliefde pleisterplaats. Geen sporen meer van hem die ik hier zoek. Maar elke plant, hoe onaanzienlijk ook, wordt hier gekend, genoemd bij naam en toenaam, een belofte van genezing. Kruiden gewassen tegen elk verdriet, met namen zingend van al wat ontstond in zeven…

Ik: ‘Groot veulen knikte goedendag naar de trein daar tussen Luik en Leuven. Nar op een beer. Wolkengloed als goud op blauw. Vuurbal, maar voor webcamkinderen nergens hout. Verhalenvrouw, kom proeven, hier nog wat melkwit vlees. In rusthuizen is het puree, puree.’ ‘Hou ervan als koeien naar je komen luisteren.…

Alleen de koffie de walnoten ruiken hetzelfde, smaken naar meer, verbinden vrijdag 28 oktober met de laatste zondag van de maand anno domini 2005 in Leuven…

Terwijl mijn maag zich van kebab verlost, de stoep verft met een bont palet aan kleuren, staat oom agent mij naarstig te bekeuren en bast dan bits wat mij dat kotsen kost. ‘k Word plots kotsziek van zulke kostenposten, maar nóg meer kotsen zou me nóg meer kosten.…

Hij studeerde Filosofie in Nijmegen en Problemen van de Ontwikkelingslanden in Leuven (België). Tussen 1970 tot 1998 woonde hij in Brazilië. Sinds 1998 was hij bestuurslid van Stichting Weerwoord en lid van de werkgroep van het maandelijks podium Poëzie in de Consul in Rotterdam. Wim Keursten schreef omdat dit zijn ‘tweede huid’ was.…

En wee degene die wat Hans creëert En wat een kunstproject had moeten worden, - ‘Beloofd’, in kapitalen op de borden - Het lef heeft dat hij die fout corrigeert. Wat mij nu van dit kunstwerk bij zal blijven: Dat het dus Kunst is woorden fout te schrijven.…

Standaard-Boekhandel, Antwerpen/Brussel/Gent/Leuven z.j. [1942], internet http://www.dbnl.org/tekst/hade002stro01_01/ Hadewijch, Liederen, Uitgegeven, ingeleid, vertaald en toegelicht door Veerle Fraeters & Frank Willaert, met een reconstructie van de melodieën door Louis Peter Grijp, Groningen (Historische Uitgeverij) 2009, inclusief 4 CD's…