Alle inzendingen over maria gaat voor

Ik kijk toe, doe een greep uit de feiten, herschik de buit tot lichaamseigen en de wereld constructies van fragmenten werkelijkheid en mijzelf, de waarheid van mijn bestaan, mijn wie ik ben: turbulente wolken in mijn slaap en roekeloze piloten van medicinale stofjes die met mij spelen me heen en weer gooien door de hel die ze kneden…

Kijk, zie je dat ik het ben? Let niet op de klaprozen let niet op mijn huid, mijn hoofd zonder haar, okee, de oorringen mag je zien, ze knipogen naar het begeerlijke goud dat jij alleen opgebonden kent strak boven onversierde oren Het wapperde alleen thuis Ik heb lippenstift geprobeerd en werd onoverwinnelijk een robotvrouw vol energie…

Iedereen weet het wel van het dagelijkse nieuws de plaatsen en tijden zijn soms verkeerd, ineens leven er mensen niet meer en wij vergeten dat weer, zo broos zijn onze gevoelens en gedachten ook waar wij niet onder willen lijden en gebukt gaan Liever houden we groot dat we veilig zijn, tweemaal daags zien we naast de schermen het…

Wakker schrikkend duw ik zacht jouw snurken om, gerustgesteld zak ik terug in moeheid, dromend in te halen waar ik niet aan toekom in mijn halve dagen van het kleine zorgen voor Missy, jou en mij Soms moet ik je blijven kussen moet ik je nat huilen om meer tijd, meer te doen, groter te leven met minder slaap, ik heb zoveel te geven…

Hoe erger het is, hoe minder ik anderen lastig val met mijn ziek zijn ik wil wel verbonden zijn, maar weet niet hoe mijn chaos in vriendschap te vangen ik doe mijn best er is geen geheim er zijn geen verboden gedachten, ik zie je graag omarm je als het kan onder de bloesembomen maar wacht alsjeblieft tot ik beter ben, nou ja, goed…

Ik wil erbij horen gewoon met elkaar lachen en verderpraten smoezen in de warmte van elkaars bloed veilig in de onveiligheid van het leven die vrienden treft en wegneemt uit de rondedans -- tot het laatst houden we hen vast hand in hand Ik sluit me niet op in garanties en angst ik bots en buts me buiten in de storm, samen met…

Ik huil van ellende, van binnen zak ik in elkaar, weer, weer moet ik mezelf aanvuren om door te zetten De tijd is kort en gaat zo snel maar ik moet naar bed bij mijn tijger gaan liggen en ermee opstaan Huiselijk gebabbel in de keuken de soep begint al te geuren en ik weet dat er kaarsen branden Kon ik maar slapen Ik ril bij het terugslaan…

Pas later speelde ik zonder te acteren de hoofdrol in mijn leven, mijn lot voorgesorteerd of toevallig pech binnenin mijn begeerde lichaam bemind zonder blijvende interesse in mij, mijn aanwezigheid mijn begerige geest die wakker lag van hen, hun dromen die ik niet volgen kon die mij versmaadden bang voor de moeite die het kost…

Het begon zo goed - een zekere herkenning van pijn en de belofte van een helpende hand een Happy Ending van volwassenheid en we gaven elkaar wat ons thuis vroeger had moeten zijn Maar het bleef niet privé niet alleen van ons twee ook onze liefde werd een burgerlijke staat die alles concreet maakt meer dan een daad, liefdesdaad…

Nu elke dag ertoe doet tellen alleen ervaringen: nieuwe activiteiten volle teugen schoonheid en aandacht voor mij De rest ruim ik op Wat ik jaren heb bewaard gooi ik netjes weg in cadeaupapier of ik vouw er bloemen van die zullen verstoffen ter nagedachtenis aan mijn gezelschap onze ontmoetingen die niet kunnen wachten We geven…

Ik ben die vrouw die een paar passen zet en dan blijft staan in de wind op haar gezicht, mijn huid voelt de wereld nieuw, de kersenbomen deze wandeling naar de winkel op de hoek om de hoek auto's geparkeerd aan de stoep zijn al zoveel meer dan het uitzicht op de ramen rondom, de tuinen schoorstenen en wolken, de wind op mijn gezicht…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

van mijn wereld Aangewezen op vrienden die mij nodig hebben Er lijkt dus niets veranderd maar zo is het niet niet zoals het was niet wat ik waard was Ik weet te goed wat het is om bedrukt de dag te ondergaan Het kan lang duren dat ik er even niet ben Verdwaald in onbereik- bare gedachten tot ik weer klink alsof het beter met me gaat…

Er valt geen bijzaak te maken van het stinkende ongemak dat mijn lichaam geworden is door de remix met pilletjes die betere versies van mij uitproberen Met een mond vol latijn laat de dokter iedereen even in de gevarenzone van mijn zweet en gassen met ingehouden adem sprakeloos kijken in de koude bek tussen mijn benen Daar lig ik dan…

De lange weg terug naar oude drempelwaarden van mijn huid, het alarm vervangen door een melding zonder crisisoverleg en meer dan de sensatie van geuren en smaken en meer dan de voldoening van kracht en moeheid en meer dan lachspieren om te voelen dat ik contact heb tussen het denken door Veel op afstand plaatsen om dichtbij ruimte…

Voluit leven, steeds zoeken naar een evenwicht -- en mezelf vinden.…

mij vergeven genageld was ze aan het kruis Maria kwam, maar nooit meer thuis…

Maria moest ooit eens bevallen Van 't kind dat de hoop was voor allen Maar kribbig dacht zij: Da's net iets voor mij Dat ik mijn gezin hier moet stallen…

Noem mij Maria al ben ik niet als mijn naamgenoot een zedige vrouw ja zelfs de onbevlekte maagd dat zijn jullie woorden waarom mijn naam verguizen door mijn lange haren die zijn tranen drogen door mijn lippen die voeten kusten of zelfs de nardusmirre waarmee ik balsemde Noem mij gewoon Maria zonder de steen voor mijn voeten te gooien…

zou ze het geweten hebben, maria wat haar kind te wachten stond dat hij geboren werd om te lijden overal haat en onbegrip vond zou ze hem even teder hebben bemind gevoed , gekoesterd en beschut had ze beseft welk kruis dit kind nog dragen moest doorheen zijn leven of was ze liever weggegaan naar verre onbekende landen waar niemand wist…

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Een straffe wind staat op verlichte ramen Maria, jong nog, loopt op alle dagen In haar geval bepaald geen welbehagen Een keizerlijke volkstelling eist namen Een straffe wind staat op verlichte ruiten Maria kan nu elk moment bevallen Het zal geschieden in een van de stallen De herbergiers sluiten haar immers buiten Nog even en de engelen…

Maria met haar kind, uitgebeeld in steen. Haar schepper moet haar hart voor ogen hebben gehad, uitgehakt in marmer leeft ze meer en is ze warmer dan in alle kerstbetogen bij elkaar. Ook haar dichter schreef er geen.…

Insensatez De adem voelbaar in een zoektocht langs de juiste kleppen Jobim op de toetsen rond de heesheid van Maria Toledo En opeens ontvouwt zich de bloem van de meester rollend koper wuivend riet vergezichten van klank in een volheid die rechtstreeks naar het hart gaat Zo wil ik klinken met jou…

Een kaarsje voor Maria op deze Lichtmisdag. De winter gaat al henen want ’t licht is reeds verschenen zoals de oude Simeon het in de tempel zag. Wij zijn nog in het duister, maar straks komt toch de luister van ’t licht dat eeuwig schijnt. Vertrouw nu maar de zangen die in de stilte hangen tot droefenis verdwijnt.…

‘Maria!’ Zet het raam wijd open, dan kun je goed horen, ‘Maria... Maria!’ Heeft dovemansoren, We doen net alsof we niets verstaan, ‘Maria! Kom hier!’ Nee, Majorca, niet gaan. Hoor je de plons in het zwarte meer? Zijn vuist slaat vergeefs in het water neer En de golven klotsen in zijn mond; Drink!…

Etiketten laten weer los gelukkig maar het leven trekt en duwt zich uiteindelijk vrij, wil zien en laten zien: het lichaam slechts gekleed in zijn ziel de mens die we zijn het leven dat we leiden in het echt niet te onderscheiden van elkaar, verbonden met het Allergrootste dat te groot voor ons is te…

Soms mis ik mijzelf, zoals ik me heb gekend – zoals ik wil zijn.…

Het alarm ging af in mijn buik, dacht ik maar het loeide al veel eerder op mijn huid voor onbegrepen gevaar Dan ging ik ervandoor sloeg om me heen, of dicht als een ijzeren klem Ik was een wandelend fort vermomd als meisje verlangend naar contact dat ik niet verdroeg zonder noodzaak en harde afspraken Nog steeds wil ik niet…

Van jou te houden is licht, en donker is het – lijden dat jij deelt.…