13 resultaten.
Langs de adem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 Buitenstaander
Ben ik geworden
Zo langzamerhand
Die door het
Raam naar binnen
Kijkt in wat
Mijn leven moet
Zijn - matglas
Vervangen door
Honderprocent
Doorzichtig
Glanzend glas
Dat zich langs
De adem van
Mijn leven
Uitstrekt
Adem die niet
Meer neerslaat
Leven dat niet
Langer zichtbaar
Is…
Niet draagbaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 268 Ik kiezel langs waterwegen
waarin ik in grillige patronen
een bont mozaïek van dagen schik
helder en klaar
alleen rimpelende uren
giet ik in dempend matglas
daar niet alles te dragen valt.…
Zeespiegel of matglas
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 186 daalt en stijgt
Bij de gratie van
Het tij dat goddank
Niet door mensenbrein
Werd uitgevonden,
Maar ons wel de
Ultieme vrijheid verleent
Om zorgeloos te ademen -
Geen plaats op aarde
Waar groter vrijheid
Ervaren wordt en de
Mens zichzelf ten volle
Kennen laat - zo veel meer,
Zo veel scherper, zo veel
Helderder dan het matglas…
BIJ EEN WINKELPUI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Ogen in kassen
Waarvoor het licht te fel
Pupillen, speldenknoppen
Op het punt te verdwijnen
In dik matglas, lichtblauw
Geen spoor van glans
Doffe doodsheid en nee
Vooral geen ellende van
Anderen
Hij bespaart haar zijn verhaal
Ternauwernood, omarmt haar
Magerte en daarmee weer de dood
Hij is koud uit het graf verrezen
Met zo vers…
Scherven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 594 of glim ik juist te veel
snel offensief geboden
't grijpt me naar de keel
Ik zal matglas overwegen
beplakt met grote vogels
kijkt geen oog meer door
weert alle woorden kogels
Openheid trekt veel aan
en poppetjes kijken mag
alleen wat verder vandaan
met welgemeende glimlach...…
Ontspiegeling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Glazen die weliswaar
Ontspiegeld zijn
Maken mij het
Zien gemakkelijker
Maar gelijkertijd
Lijkt het alsof
Ik door matglas
Naar de wereld kijk -
Maar deze dag
Die geboortedag
Van een bijzonder Kind
Genoemd wordt
En waarop het licht
Uitbundig schijnt
Het schitterendste licht
Dat er bestaat
Komt rechtstreeks zonder
Ontspiegeling…
In gebreke
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 303 traag
kruipt de leugen naar mijn vuist
alsof hij nog nooit gevonden is
door het matglas
van blind vergrijp waar jaren verstreken
met zorg ontweken.
vastgevroren
in de levensdraad van eigen bestwil
en met de blik opzij
moet ik plots zingen onder hoog geboomte
om dagen schoon te maken
in marmeren zalen
van gerechtigheid.…
Mister macho..?
hartenkreet
2.0 met 25 stemmen 3.029 Je lijkt daardoor een zwakke prooi
Uit matglas te worden gesneden
Toch mag je dit laten zien
Dit ben jij..en niemand anders...…
kommer kom
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 357 Een glibbervis ben ik geworden,
die in deze netversperde wateren,
de fuiken wil ontwijken,
maar dadelijk weer druipend nat
naar jouw droge woede wordt gevist:
geen vrije vis, maar rondjes zwemmend
in een zwaarvervuilde kom
met matglas ruiten.
waar is het verse water toch,
hoe kom ik buiten?…
Aan F. van Eeden
poëzie
4.0 met 3 stemmen 352 Ik ben gestemd om een sonnet te maken,
Teer-blauw als mij Japanse verzen lijken,
Zo vlak als water, dat geen rimpels strijken
Tot vloeiend matglas, waar zij de' oever raken.…
Bad- en zweminrichting 'De Regentes'
gedicht
2.0 met 32 stemmen 10.689 Hij hielp de tijd voort
op een klok
die niet echt liep
verbood
als ooit zijn club verloor
een naar het matglas opgalmende aria.
Weer in dat broeierige hokje;
je vangt in tegels soms een glimp op
van jezelf, ontdekt
sporen van roest. Een nutteloze plug.
Met ribbelige vingers
wrik je hem eruit.
Schuim daalt langs haar rug.…
Schooltje?
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 2.887 Het oude schooltje,samen
in de klas met de gebladderde plafonds
waarin het venster van de wereld
verkleind werd door geblindeerde ramen
ver weg van de lentezon en het
uitnodigende groene gras
die lonkten aan de verkeerde zijde
van dat weerbarstig glas, schemerig
verlicht door matglas bovenlicht
in de schaduw van de hoofdcipier
die met puntige…
Wij zijn geen vreemden,
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 25 Beklemming van de realiteit
waarvan de kleur naar een vrije
keus van denken zich langzaam sluit,
worden ook de witste vleugels
besmeurd, ongecontroleerd
in de thermiek van twijfel,
omhelst door pure paniek,
tegenstelling van elke diagnostiek,
terugblikkend door het matglas
van verlaten schimmen, een
ongeblust verlangen achterlaat…