Alle inzendingen over medemenelijkheid

Maar ik herken ook gevoel en warmte mijn genegenheid voor de medemens.…

een hulpje voor de domme medemens: een chip die net als jij kan redeneren maar slimmer, dus je kunt er wat van leren die komt snel op de markt, zo is mijn wens nu heb ik zelf voldoende aan mijn brein maar Rutte niet, voor hem is het wel fijn…

Als ik er straks niet meer ben Hebben ze wel mijn stem Ik heb een donorcodicil Staat u er ook even bij stil Ik draag mijn steentje bij En maak mijn medemens ontzettend blij Die kan hopelijk weer gezond leven Door een stukje wat ik heb gegeven.…

Wat een brede interesse Voor de medemens En jouw wil Beslist De psychologie te begrijpen Want duizenden Zijn je voorgegaan Dezelfde colleges En Soms denk je Misschien Ik ben speciaal Maar luister Luister goed De vragende Beslist .…

Vreemd om daarover te dichten je zou denken, dat gebeurt iedere dag nou nee dus, dat is niet zo je moet je aandacht erop richten wat verwacht ik van mijn medemens wat is eigenlijk mijn diepste wens zou hij/zij in mijn omgeving leven moet ik hem/haar eerst aandacht geven of komt hij/zij vanzelf op mijn pad heb ik misschien al contact gehad…

die standhoudt door 't Woord in liefde bewaard De medemens die niet in eigen gerechtigheid maar in Goddelijke gerechtigheid wandelt Die moet zich dan van hem bekeren om te leren de leer van het omgekeerde de andere kant.…

Beëindig, riep ik, dat gekoeioneer van De toch al veelgeplaagde medemens Uw frenetiek gewauwel is intens Bruuskerend! Ik krijg er het heen-en-weer van! Toch stoorden gsm-junks vrij massaal Mijn Groot Dictee Der Nederlandse Taal…

De president gebruikt zijn grote macht Om honger van de medemens te stillen Natuurlijk niet degenen die dat willen Maar juist de vrouw die op verlossing wacht Als Bush zijn mensenliefde echt zou menen Was wereldwijd de honger zo verdwenen…

zijn leven was een slijmspoor van goedertierenheid en liefde tot de medemens van wat staat je dat toch leuk en nienand kan toch koken zoals jij en op zijn sterfbed zei hij ik dank jullie wel en dacht hij tevergeefs nu komt mijn tijd denk ik…

De mens steekt z'n arm uit, hoofd gebogen, de blik neer, niet gericht op de medemens maar richt z'n blik op een schermpje dat zijn leven verlicht...? dit te aanschouwen een trieste aanblik…

Het maakt wat uit als je het licht bij naam noemt in een medemens die het spoor bijster raakt het maakt wat uit als je aanhoort wat je hart je ingeeft het hoofd zal volgen het maakt wat uit als je jezelf vergeeft voor alle verdriet die het leven met zich brengt…

Je beledigt een medemens enkel wanneer hij of zij je raakt, waardoor je je boos voelt, jaloers of wraakzuchtig. Onverschillig ben je niet. Zoals liefde, als ze omslaat in haat, altijd een beetje liefde blijft.…

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

Omdat het Woord van God ons veel kan leren Omtrent de liefde tot de medemens Verlang ik na zo'n week als nu intens Naar godsdienst die ons echt kan inspireren Het spijt me dat ik me eraan ga storen Maar 't woord "geloof" kan ik soms niet meer horen…

Wat brengt een mens tot een daad die onherroepelijk verder gaat dan een roep dan een vraag aan een medemens naar recht naar liefde het verdwijnen van pijn een laatste wens? Hoeveel moet een mens verdragen voordat hij voorgoed mag stoppen?…

Toen je steeds vaker wegbleef zogenaamd om je in te zetten voor je medemens die hulp nodig had, maar die medemens bleek een rat van twee meter lang die jou ook aardig bleek te helpen. Ik droomde nog van jou maar jij droomde van geld, een mooier huis, mooie kleding, uit eten en ja, die gigant die mij nu een kneus noemt.…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

weefde een lieftallig schaduwpatroon als lust om naar te kijken een cirkelende symmetrie die ons dwalend achterliet zonder totaal verloren te zijn jij bent nooit een doolhof geweest door de transparantie van je lach die vele ontsnappingswegen gaf warm en toegankelijk waarin zorg de loper is die jij altijd uitrolt voor je medemens…

een strak afgemeten pas ik stond daar alleen het spel dat zij speelden was mij onbekend maar zij waren met velen inwisselbaar zonder end er zat geen leven in dit maatschappelijk bewegen slechts hout en steen als restanten uit het vergaan van een ooit vorig bestaan dit schouwspel baarde mij angst voor een desolaat leven door de medemens…

ik wist de donkere kant van het bestaan kwam pas uit de schaduw van licht vandaan kreeg in herkennen het tweede gezicht weet door wie het meeste kwaad wordt gesticht onder deze zon is het eerste bloed gevloeid geboeid door afgunst en macht is de mens verkracht in ontkoppeling van gelijkheid is hij zijn medemens kwijt…

roep de goden nog eens op en geloof me het eind gedicht eindigt nooit kapot kom schiet op met erkennen van je medemens positief was de wens gegrooet een mens…

is het gebeurd ik kreeg geen tijd meer er was geen nadenken meer vooruitzien werd kortzichtig zelf had ik hulp nodig nu was ik aan de beurt ik moest gaan vragen ik was de afwachtende over mij werd gepraat voor mij moest tijd worden gemaakt men was voor mij bezig ik schrok wakker las in de krant help je medemens doe een wens MIJN…

alsof je alles zelf kunt doe maar mee met de wereld doe maar net of alles je toekomt doe maar of je heel rijk bent doe maar en zeg waar het op staat doe maar, maar houd je aan de spelregels doe maar, sluit niets en niemand uit doe maar naar de gebruiken van het land doe maar waar je heel erg goed in bent doe maar altijd lief tegen je medemens…

Een baby praat niet, toch begrijp je hem beter – dan volwassenen.…

zwaar als van goud, en blijven niet drijven En soms is een zeepbel genoeg om het barsten der aarde te zien We moeten met een fijn gevoel en met heilige overtuiging geloven in wat de dichter per ongeluk heeft gezegd Want als het niet mooi is dan is het toch altijd nog waar en betrouwbaar en meer dan van wie ook de stem van een medemens…

Los het op met LIEFDE Waarom niet met VERTROUWEN Gewoon doorgaan met ZEKERHEID Je komt AANRAKING tekort Praten goed, ZWIJGEN soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn…

ik zag je kop die verlandschappelijkt inzichtelijk je hele leven in water vloeit je blik, uiteindelijk heb je om hem gegeven herken markant je stem in dubbelfocus ik de andere man die maagd Maria speelde jij bond zo het verleden dat toekomst nooit meer kon je Worsteling is nu weer heden…

Hoe lief is mij het leven dat ik een deel van uw schepping mag zijn al ben ik in dat groot heelal een stipje klein ik kan en mag er wondere dingen beleven Hoe lief is mij het leven dat ik de rijkelijke natuur kan ontdekken mag meewerken om zelf iets te scheppen om het in woord of beeld weer te geven Hoe lief is mij het leven met mijn medemens…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

altijd als ik met jou verkeer voel ik iets van de mystieke sfeer van hemel waarin goed beter en best geboren lijken te zijn en helaas ontsnapten uit de schepping om een eigen rol te spelen jij bent een edelsteen met vele kwalificaties in het topsegment zoals volmaakte schoonheid in getal zeldzaamheid en schaarste in bestaan…