de lucht was stil en gelijkend
in ieder woord dat ik uitsprak
in de golven
de duinen, ooit zacht
gekust
waren het er duizend
nog meer dan het dichten zelf
of was ik slechts in verbazing
om de vleugels
plotseling moe
je zei me waarheen
en de vogel, meerduidig, stierf
onopgemerkt…
Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
in een niet nader aangeduid seizoen
schreef ik in de ik-vorm een tijdloos
en meerduidig gedicht over het raadsel
van het bestaan dat met weemoed en humor
tot nadenken stemde en ontroerde
het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor
en berekeningen van salonbèta's die wel klopten
maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet…
De poëtische nacht, ze treurt
ruikt de troost zo duister als rozenhout,
ruikt amberkleurig meerduidigheid
de inhoud ademen zonder te kijken, ruikt
naar dampend geurende rozemarijn
lijk de korte avondwandeling,
het gevoel van daadwerkelijk uitgeslapen zijn.
Het gevoel van wakker worden
tegen de achtergrond....…
Waar onze taal nog zuiver zingt
en met Herinnering aan Holland
wedijvert, in klaarheid blinkt
Verschijnt een brede lach
op het gelaat van god Apollo
En knikt Pallas met instemming
goedkeurend bij dit motto
Maar nu verstoort multilinguaal
een wirwar onze spraak en schrift
In Babylonisch kakelbont
emoji's en graffititaal
Een…
stuk'
Gelal en luid lawaai doen niemand goed
Sta open voor de stem in uw gemoed
________________________________
Het zou de met meer dan
gemiddelde intelligentie begiftigde bewoner dezer habitat
- met name de hoogbegaafden -
een geschenk uit de duisternis der hemelen zijn
indien gij, lezer dezes, eens een synoniem bedenkt voor het meerduidig…