De alom geliefde kerst
glanst warm en verdwijnt dan ras
gelijk oranje avondgloed
omringd door blauwgrijze lucht
moge dit feest ieder jaar
in elke mensengeest
een kleine spijker laten
die zich somtijds laat voelen
als aangename pijn
van beschouwend voelen.…
als je goed naar me kijkt
zie je dat je op me lijkt
men zegt over bomen dat ze
maar wat staan te dromen
toch echt geloof me van
alle oude bomen
laten de meesten zich ook door
oude mensengeesten bewonen…
Groteske kunstenmaker, opgestegen
In 't cirkus Wetenschap naar slappe draad
Van logika, danst ijv'rig en kordaat
De mensengeest om Waarheids liefdezegen;
En, gracelijk jonglerend akrobaat,
Houdt hij aan puntige apperceptiedegen
Het kennisfruit, het voze, aaneengeregen,
Of zich Haar sterrentrots verbidden laat.…
In schem’rig groen stukje van de oceaan
Zweeft als een schim het zeedier, transparant:
Zich vergetend, ziet door glazen wand
De mensengeest ‘t ontzaglijk wonder aan,
Hoe ‘t zieltje, dat in elk trillend orgaan,
Teer van doorschijnendheid, onzichtbaar brandt,
‘t vreemd, glazen vogeltje, zijn fijn als kant
Geweven vleugeltjes doet slaan.…
mannetjes leven kort
vliegende paring die hun einde wordt
met kracht die velen niet kennen
door intellect van snel scannen
bouwen zij nesten en heuvels
door vrouwtjes zonder vleugels
haar kleine stappen, groots van geest
een wonder verricht dat kleine beest
de mier heeft een wijze les bewerkt
dat trouw en werk de ziel versterkt
in de mensengeest…