Alle inzendingen over mislukken

Soms denk ik dat ik ben blijven steken bij winkeltje spelen geen klanten geen omzet in feite ook geen inkoop alleen maar spel Zoals vroeger in de grote keuken van mijn moeder in het ouderlijk huis met die vitrinekast met als doelgroep dat grote gezin vader en moeder 5 zussen en 2 broers Toen vond iedereen me zoet nu moet ik waken…

Laatst had ik mij weer serieus genomen: de lange lijst met onvervulde dromen nog maar een keertje grondig doorgenomen om vastberaden deze zonder schroom en uitstelpraatjes nu uit te laten komen. Maar je zal zien dat voor ik goed op stoom ben er vast veel water door de Rijn gaat stromen.…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…

Schrikbarend sluit het lot de schemering gans dof en lusteloos het nachtvel in en aan het grauw van die ontluistering voegt zij nog wreed naar waarheid toe de zin, dat alles weerloos sterven moet daarin. Er rest ternauwernood herinnering: haar beeld verwrongen door een woekering. Zij wringt zich daarin om en om en vrij en scheukt…

te blijven staan te blijven gaan voor vrede, liefde en harmonie tussen alle wervelwinden kogels en tanks haat en woede: het geloof te behouden met uitdragen om het mooiste ideaal te doen gelukken, zodat het resultaat van volledige wreedheid... grandioos zal mislukken.…

De achtervolging blijft plagen, Elke vluchtpoging is tevergeefs Onmacht tot afschakelen, Destructief voor de dikste muur Onrust knaagt zijn weg, Sluipende onzekerheid Angst regeert … Angst voor teleurstelling, Falen, mislukking Angst voor verlies van eigenwaarde, Afkeuring, schaamte Angst voor leegte, Eenzaamheid, verdriet…

wangen Toen ik je foto’s oppakte Om ze te verbranden Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik je berichten opende Om ze te verwijderen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Toen ik mijzelf beloofde Om nooit meer te huilen Twee druppels tranen Rolden over mijn wangen Omdat al mijn pogingen Gedoemd waren om te mislukken…

Op elke vraag is het antwoord aldaar Waarom zou ik haar dan moeten stellen Om mijzelf opnieuw te doen vertellen? Aha, vraag naar de bekende weg blijk daar Doch vriend, is deze weg niet eens zo gek Misschien loopt het uit op een waar echec…

en onze diepe zuchten falen tot wij wensen te bestaan en onverlangend ijlen naar een nieuw begin van zijn Wordt achterdochtig en oprecht gezocht naar al wat men ze gaf, die viervoeters Oprecht wordt overvloed verkracht, in alle zin van zijn verdwijnt ons "stilte-voor-de-storm-moment" Er wordt weldadigheid bedacht, gegeven te mislukken…

De mislukking ingepakt in dozen zonder opschrift dozen die niets verraden van de vijf smaken van de liefde, haar netels en het plakgras eromheen Bij jouw spullen de misverstanden de stille pijn van afstand en niet na te vertellen grapjes die ik meteen vergat in mijn verlangen naar gezelligheid Dag dozen…

Heeft de prigozjinïstische legende Met zijn Wagnerische huurlingenbende Op een haar na een putinputsch verricht "Alea iacta" sprak hij bij de Don Als Caesar novus bij de Rubicon Doch halverwege zag de waaghals in Dat Caesar door eenzelfde dolkstoot stierf En wist de waaghals dat promescuïteiten Tot falen en mislukken…

Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen door een lucht vol vrede vliegen door een heelal van geluk om nooit meer te hoeven landen op een verdoemde aarde waar ik totaal misluk Ik wil blijven vliegen steeds hoger gaan blijven stijgen hoger dan ooit gedaan en daar zal ik jou vinden jouw lach, jouw ogen die mij beminden beminnen zal ik…

Muren, mortel, metsers, microreproductie van samenhang mensen, mieren, middeleeuwen, middagzon die alles gezien heeft moeten, mogen, mogelijks, moesson die onze intenties wegspoelt moffen, mensen lijdend onder metaalmoeheid, moezelwijn en de ontaarding magnesium, mineralen, het magnetisme en de magnolia, louter zo schoon monstrueus mislukken…

Vandaag heb ik gewroet in wolken en in velden Matroesjka, het zal lukken, ik word één van je helden al is mijn Russisch pover, ik ben een kosmonaut, wiens landing zal mislukken in jouw Siberisch achterwoud. Nu ben ik een Etrusk die naar jouw warme billen haakt en alles met je doet wat nacht en dag en nevel schaadt.…

Soms, voel jij de diepten die je daalt vol fouten en vergissingen mislukkingen die je vergeet in intieme brieven die in woordenboeken leren zwemmen tussen jouw oren duikt de essentie van jouw ik vertrouwde metaforen jij bent blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven in louter…

Niet aan mislukkingen van weleer. Kijk naar de schatten die je vergaarde. Zelfs al verwachte je veel meer! Kijk of je tot steun kunt zijn. Denk niet alleen aan eigen goed. Zie of je iemand blij kan maken, Dan lacht "t geluk jou zelf ook tegemoet…

Als er echt geen hoop meer is ga dan als vrienden uit elkaar ook al zal het eerst verdriet doen maar dan is het afgelopen, klaar Lief en leed is tien jaar gedeeld maar het vuur begon langzaam te doven totdat het laatste vlammetje uitging geen sprookjes meer om in te geloven Ze gaven het nog een tweede kans maar ook die was gedoemd te mislukken…

uit de mislukking werden zij herboren zij zongen hun lied uit liefde uit verdriet er ging zoveel mis en toch nooit vergist in de keuzes die wij maken geesten lachen praten er hangt iets in de lucht het is eindeloos blauw dit leven waar ik van hou muziek op de planken gevangen in dromen en gedachtes in de lessen des leven aarde…

Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’ Ze zitten soms dagen te krukken Ernst Jan in de kroeg met Jan Jos Een twist weet de stemming te drukken Snel slaan zij er lustig op los Ze lopen nu weken op krukken…

ik je naakt zien Zonder dat we iets van elkaar willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft isolement Niemand die achter een mislukking…

zeggen hoe het niet meer moet met je grote mooie hoed dansen in het hoge riet meneer de vuile hypocriet want je woorden snijden laten mensen lijden je mes staat weer op scherp in dit gevoelig onderwerp je laat je eigen wereld draaien door roddels rond te zaaien maar je oogst kan wel mislukken en dan kan je rotte appels plukken gelukkig…

‘Je mag niet langer dan een half uur’ Laaghangend, op ongeveer staar-hoogte, verbind ik lichtpuntjes snoerloos met mijn mislukking.…

Een weeklang liet hij meerdere keren per dag boeketten bloemen bij haar bezorgen grote, kleine, gemengde, in alle kleuren het resultaat was zero, nihil de buurt fleurde er wel van op want wie wel blij verrast werden waren alle buren in haar straat de kaartjes met hartjes en vleiende woorden heeft ze wel eerst verwijderd maar toch nog…

Het liep altijd op een mislukking uit; bij god, je vrienden mochten dat niet weten. Ik zei hen naderhand, maar niet te luid: ~’t Was fijn, ze heeft zacht in mijn tong gebeten.~ Dat was alleen maar om wat stoer te doen: Het bleef steeds bij preludes, nooit een zoen.…

Pleeg geen zelfmoord… Dat is onverantwoord! Waar kom je dan terecht? Sommige denken slecht! Niemand weet het zeker… Maar het zekere voor het onzekere is beter! Je lichaam is niet van jezelf… Dat is natuurlijk een mening op zichzelf… Maar tot die conclusie kwam Aristoteles al… In “On the soul” Je lichaam is je geschonken… Dat is ondertussen…

jij hebt het gevoel dat je er alleen voor staat, dat niemand zich om je bekommert, dat je een mislukking bent en dat je alleen moet vechten.. maar dat kan je niet meer, wil je niet meer... . Maar ergens ver weg en onopgemerkt zit ik, ik denk aan je, zit met je in IK wil niet dat je opgeeft, ik wil niet dat je de moed verliest.…

Mislukkingen en succes hadden Geen betekenis meer. Bewustzijn Maakte plaats voor vergetelheid Zij zijn het waard te vergeten Een diep-weggezakte herinnering Tientallen meters.…

buiten de piste is de clown zichzelf een clown, in de piste wil de clown een ander clown zijn, hij grijnst naar het gelach, men zag zijn clown geslaagd mislukken, de clown slaat zijn figuur bij het verlaten van de piste, daar hij faalde mijn clown, hij valt maar niet in slaap, hij grient ik zie zijn schokschouderende schoenen, als ik ben afgeschminkt…

Zijn wij liefdevol als we het verval rekken door elkaar te voeden weinig aan elkaar te vreten en elkaar vrij te laten mislukken en groeien van binnenuit, vanzelf?…

directie zich op de toekomst en sluit ze deuren en ramen tegen muggen en motten Bypasses en bittere pillen helpen niet, dus nog maar een reorganisatie We vergaderen, horen elkaar kakelen, we kwaken onze kwaken rekken tijd en hopen en vieren de collega's die afscheid nemen Ik stel het niet meer uit ik ga een eigen weg banen mijn eigen mislukking…