Alle inzendingen over ogen

je staat je zweeft gezichtsloos door de dagen stil en zonder vragen je hebt de strijd nog niet verloren in het weten wie je was je draagt alleen de kleding die een ander niet meer past jaren gaan te snel voor jou je ziet alleen contouren je haast je niet er is geen gauw vandaag kan je niet meer beroeren stilte is je metgezel je ogen…

ik olie je lavendel ruik in Grasse je geur proef groenblauw je ogen streel je zachte geur jij bent mijn Provence in jouw cadans Camarquen wilde paarden zie ik soms nog zeldzame wijngaarden je gloeit licht in zacht glooiende heuvels groen is aromatisch ingebed kleurt tederheid op mijn palet in vleugjes wind overstijg je alle…

tanden een oogopslag in plaats van vuil geworden handen er is nog ongehoord in het jammeren van de wind het fluisteren van de bomen in plaats van het gejengel van een kind er is niet uitgesproken woorden ongebroken de lucht is niet gebruikt grieven en bezwaren worden niet gespuid er is nog niet gekust het reikte verder dan mijn ogen…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

ik zag je gaan in mistig weer maar in je ogen viel al sneeuw ik voelde kou in je vertrekken ijsbloemde een lach met smeltendgekke bekken je zag de kerst in glinsterende ballen het groen werd rood in fraaie afrekengetallen in de boom hangt nu je lach en slingert warmte in kleine lichten schittert liefde die niet mag…

opgezet de kapél zit op zijn plek en laat de horens schallen de mensen dansen niet alleen een dwaze clown zingt het refrein, jongleert vaag met gekleurde ballen ze kijken maar vinden emoties raar applaudiseren zonder openlijk de handen te bezeren totdat een ijle stem in tegenwind gaat zingen ontsnapt uit moeders hand huppelt zij hun ogen…

samen in gedachten zag het wachten in bewegen ogen spraken met een lach stilte bleef zo achterwege eventjes de handen vast in aandacht overwegen een enkel woord of een gebaar gaf richting aan hun leven samengaan was sprakeloos in weten wist geluid een snel vergeten want passie deelde dan de lakens uit gevoelens paarden zich tot…

ik zag je net een ogenblik de lach voor mij een zwaai naar jou een draai die werkelijkheid de rug toekeerde een tedere aai ik streelde je was bij je in gedachten en voelde dat wat jij van me verwachtte er was geen tijd of andere mogelijkheid ik moest duiken in je lach je ogen zwommen zacht…

je groeit te snel vermoeit je ouders steelt hun jaren zonder winst schopt de stoelen onder tafel scheldt je vader uit voor kinds je hebt de pest aan zon klaagt de schaduw aan omdat het licht je tegen staat je ondermijnt de vrede als de aanval over gaat jouw wereld is al groot je handen nog te klein om alles te omvatten maar in je ogen…

breekbaar zacht je mond heb ik gevonden in een kus zo lang verwacht armen die nooit mochten voelde ik plotseling om me heen zij die altijd warmte zochten waren nu niet meer alleen handen tastend in een nieuw gevoel geopend door verlangen je warme lichaam wist het doel het liefdesweb heeft ons gevangen woorden zijn nu over tijd alleen de ogen…

je schemert op de grens van mijn gedachten helder en weer vaag ik zit hier stil te wachten tel de uren van vandaag ik hoorde je in een gesprek van lang geleden je ogen spraken nog het meest je zou weggaan zonder reden je vond het welletjes geweest je was verdwenen voordat ik je had gekust ik zag een glimpje van je benen het…

weer zoeft het landschap langs je heen, de zon, een jaar geleden, scheen uitbundiger en liefde smeedde ons aaneen nu zijn we weer alleen, heeft ieder zo zijn eigen leven het geven aan elkaar is tot herinnering verheven je bent alleen op stap naar woorden en gedichten licht gebruind en knap ogen die je lach verlichten je straalt als…

de wind jaagt woorden aan die de gebaren ondersteunen ik voel de lijven gaan in het incasseren van de dreunen ogen delen slagen uit als blikken niet trotseren de pijn zal voor diegene zijn die zich als eerste laat bezeren het is geen spel meer als de wonden open rijten die in een lang proces gesloten zijn ernst brengt nu herinnering…

de zon verdwijnt in herfstpijn de nacht wint snel terrein is eerst het duister zwart, vanaf vandaag voelt dat ineens apart het glimpt van witte ogen in een heimlijk vlug gebaar je voelt je wat bedrogen spanning is goed merkbaar de lichten zijn te fel en kinderen luidruchtig ze reageren veel te snel want hun harten zijn onrustig het…

polsen aan te korte armen met vuisten dreigen ze hoofden knikken met een vreemd gezicht ik zocht je maar jouw trekken blijken ook gewist in het geluid herken ik wel je stem maar je woorden zeggen niet dat je me kent ik pak je bij je jas draai je langzaam om je borsten zijn er nog, maar in je blik voel ik me dom ik zie me in je ogen…

nagels krassen over steen in sporen bloed ontmoet ik je onmacht scherpt de kale rots ik haal me open aan de bodem van je trots je splijt niet onder handen die je passie geven, je even door de hemel laten zweven het is voor jou passeren van wat tijd lustgevoel is geen bekroning van mijn strijd ik wil je ziel maar in je ogen…

je keek me nooit echt aan in je woorden zag ik andere mensen gaan in je bewegen kwam ik ook hun houding tegen in je ogen zag ik strijd de één wilde de ander kwijt elkaar gedogen zou te mooi voor woorden zijn ze hebben je gemogen maar een paar deden je pijn soms is er rust door medicijnen die voor iedereen de werkelijkheden doet…

ik kijk je aan kan je niet verstaan je mond spuwt kleuren die je tanden scheuren als je lacht je lippen lijken dijken gebroken door de vloed van ijskoud blauw, bevriezend in het vochtig rood van jou ik kan je niet bereiken want je ogen kijken dood ontdooiend in het koele wit waarin pigment verborgen zit maar je handen hoeden lava…

jij was de eerste die me zei dat ik bijzonder was, apart vooral mijn lach je handen waren warm en droog, wel nonchalant en altijd in de buurt, ze onderstreepten je betoog je vingers waren snel en langer dan ik dacht ze verleidden me toen ik je ogen voelen zag je maakte me nieuwsgierig naar mijn eigen wensen vond alles heel gewoon…

Mijn buurman zegt dat hij dit al wel wist Al jaren weet hij, worden wij bedrogen Ik voel mij als een op-het-droge vis Dan plopt vanuit een soort geheugenkist Regressie therapie: onaardse ogen Schel, goddelijk van ja,- een hagedis!…

krulde de schaduw we kusten in donker het licht van elkaar ik heb je zien lachen toen je dorst was gelest met de dauw op je lippen je ogen droomden de rest…

morgen kijkt me aan met ogen die nog toekomst baren vandaag wordt er verwacht dat ik de klus van gisteren zal klaren ik was bij jou beleefde stukken in mijn leven die de droom nooit zijn ontstegen je paste wonderwel in het gegeven dat altijd onbereikbaar was gebleven we hebben dagen met elkaar verweven, de uren waren drachtig…

zij was er altijd maar jou zag ze niet je las bevelen in haar ogen en je aanwezig zijn kon ze maar net gedogen sloofde om haar te plezieren je werkte voor een blik een kus die je nooit kreeg was een voetveeg voor haar nukken en vertieren je mopperde geen ogenblik omdat de straf geen aandacht is je nam haar in vertrouwen opdat ze ooit…

ik zag je haar in blonde duinen je ogen golfden zee in donkergroen licht vlocht blauw in zonnestralen bruinde huid uit wit van toen we ontsluierden geloken blikken huiverden van liefde in elkaar we kusten rood tot roze vochtig werd en aten nacht tot aan de morgenster…

in je ogen zie ik spel je voeten dansen en bewegen snel als jij de bal krijgt toegespeeld je ziet de kring gezichten geniet de macht het is jouw keuze wie er dadelijk verder mag in gedachten weeg je af geeft de bal aan haar van wie je nog iets kan verwachten zij is nu je vriendin zij staat al midden in de kring gezichten…

je gezicht wordt mijn gedicht nog slapend in ontspanning de glimlach van een mooie droom zweeft rond je mond je ogen zijn gesloten open je trekken licht innemend en je armen nodigen de wereld uit tot een omhelzing ik zie je hart kloppen in je hals die zachtheid toont in lijn omhoog naar kaken die toch vastberaden zijn als dan…

schermen vol straten massa’s psychoten in het zwart gekleed met anonieme gezichten alleen de hysterie glimt in ogen die echt in de hel geloven waar normen en waarden op de brandstapel gaan als zij hun gekoesterde dromen te grabbel gooien omdat ze niet haalbaar zijn nog warmt verterend vuur al hun pijn knallen kogels en vuurwerk…

De run op afkickcentra is plots groot Sinds Amy met haar leven moest betalen Zo trekt ze indirect nog volle zalen En wie kent niet die spreuk van dood en brood? Een dode rockster propageert ontwenning Hoe schrijnend is die bittere erkenning…

Obamacare: een zegen voor het land Geen vijand meer van Cuba en Iran Een huwelijk van man met and’re man Een vriend van de Latijnse immigrant De helft van ’t volk is gek op bloedvergieten En zegt hardop: we kunnen hem wel schieten…

Koud en stil Kijken ogen In de wereld Koud en stil Staren ogen In het niets Koud en stil Kijken ogen Vol pijn,verdriet Koud en stil Dwalen ogen Gevuld met vele tranen Koud en stil Rouwen ogen Missend de geliefde Die er niet meer is Vragende ogen Zeggen zacht:"Ik mis je zo..."…