Alle inzendingen over ogen

blote voeten verzonken in de aarde miniem contact het ego voorbij vingertoppen leiden een eigen leven in een dans zonder hoofd groene heuvels tekenen zich af achter gesloten ogen op een onbekende wijs een plotse reis dient zich aan het grote genieten van de steppe mannen en vrouwen in vertrouwde felle kleuren trekken langzaam…

je blik keek lichte wolken in een heldere lucht je stem stak op in een aflandig koude wind ik zag de bui al hangen in de strakheid van je kin letters neergepend in schaduwwoorden druppels vloeiend op papier zinnen bliksemden strofen donderden jouw gedicht tot onweer hier je klaarde op in blauwe ogen toen je lach was doorgebroken…

Twee lichtjes zijn je ogen, mijn kindekijn! Die stralen zo diep in het harte mijn, Dat alles blij licht wordt daarbinnen; Dán juicht het er luide, dán vrediglijk stil, Of mijn hart al maar loven en minnen wil, Al maar loven en minnen!…

in ogenschouw een lucht vol wolken meeuwen op hun vlucht het doorkomen van zon die blauwe ogen geeft oplost wat nog vorm heeft in schaduw zich op strand begeeft en in het wit van branding sterft stralend opent dan de dag onder gezag van zon en zee meeuwen deinen op de golven mee…

ik schilder nog in zwart en wit maar weet niet goed meer hoe het zit ik ben contrastgestoord jou kleur ik roze op het rode doek ik krijg je zo niet uit de verf wat ik ook doe je lijnen zet ik neer wat ik ook probeer jij springt er totaal niet uit je ogen maken geen geluid dimensieloos vervlak jij op het linnen ik penseel je hart…

Om misverstanden te voorkomen: Dit sonnetje is absoluut niet grappig bedoeld -0- Zijn vuurwerk voor het komende oudjaar kocht hij op internet dus illegaal. Een Pools bedrijf, dat vond hij geen bezwaar, zijn vriendjes deden het toch allemaal. Na veertien dagen kwam de zending aan dus vlug de schuur…

Het was niet koud maar de kilte rukte op vanuit vingers en tenen en het puntje van de neus Ik lag en zag de ogen van de dood die lonkten van nabij Plots was daar de engel gehuld in smetteloos wit die met zijn apparatuur elke kille kou verdreef de dood de ogen sloot Bedankt dokter u was op tijd het is nog niet mijn tijd…

slaat De waanzin weer toe - De film die oorlog heet Begint meteen te draaien, Want oorlog valt Niet weg te denken, Daarom slaap ik Nu alleen nog Met open ogen…

Kussen van uw lippen en uw ogen, Zachte daden uwer handen, Zoals koele wateren getogen Door de tuinen dezer landen, Drenken in onmiddellijk bevloeien ’s Harten diepste wortelcellen, En naar een oneindig openbloeien Gaat de siddrende aandrift zwellen, – Een geluk als nieuwe wijn geschonken, Waar de schijnen dood en leven Schaduwloos in…

stil is de machteloosheid als door duizend glazen deuren roep ik jou toch hoor je mij niet (veilig) binnenin gekropen naar daar, waar woorden niet te vinden zijn zwijg je in alle talen ogen spreken boekdelen vol inktloze letters die nooit geschreven zullen worden daar verdriet geen kleur heeft…

ik zie je dansen in je slaap je ogen dromen feest je lippen zijn vannacht weer heel intiem geweest ik heb ze rood gekust toen lachen ze ontblootten blikken stemden glanzend in fluweelzacht hebben we genoten in flarden muziek zong liefde haar lied en fluisterde passie de wereld bestond even niet alleen je handen op mijn huid in een…

Open je ogen en ontwaak.…

Klaarblijkelijk slik je voornamelijk 's-nachts wel eens een spin, dat zal dan niet de snuggerste geweest zijn, die trapt daar niet in. Waar je voor op je hoede moet zijn, zijn zij die je niet ziet. Vanuit de donkerste hoekjes en gaten word je bespied door de allerslimsten. Zij blijven over en zijn met meer, bouwend aan…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Wat heb ik in leven van mijn ouders veel geleerd, ook op latere momenten soms zaken weggeredeneerd. Is niet heel het leven een school als rijk gegeven dat wat je al lopend en lerend ook al hebt geschreven. Leven kent al vroeg plaatsen waar jij kinderen gaat krijgen jij stappen gaat zetten en waar jouw tafel lang zal staan, kent allang de plekken…

Met mijn ogen gesloten ben ik op jou gericht Het beste kan ik jou horen met mijn oren dicht Met mijn handen op mijn oren hoor ik je stem pas goed Lief je moest eens weten wat jouw stilte met me doet Verdoofd en nog, ik voel je, onthoofd en nog, ik kroel je Gekromd en nog, ik richt je, verstomd en nog, ik dicht je Dwars door alle stormen…

ik lees de dag na mijn ontwaken middag in het ochtendlicht de avond is nog wit gelaten omdat het licht daar donker is tel de uren in ontmoeting lach teveel en praat voortij we eten samen na begroeting je geeft jouw ogenblik aan mij we spreken af de avond op te lichten je kent de nacht niet van dichtbij ik dans het kaarslicht uit je ogen…

ik loop waar jij wilt gaan kom er steeds twee passen achteraan ik burka ogen zonder lijf zodat mijn wit voor andere mannen steeds verborgen blijft jij straat ontmoet in vrijheid vrienden ik beheer het huis hoop in thuis jouw liefde te verdienen…

ik kocht vrij handen leeg ogen mogen alles voor even gebogen op eigen benen staan huis ingericht sociaal verplicht verzekerd als een burgertrut apart kamertje design auto mijn keuken simatic waterbed klotst vrienden zit op rozen onschuld te blozen haat dat slome droom liever het ongewone mezelf verliezen overgaaf kiezen bergen…

goesting zich sociaal uit te leven geraken ze zwijnend goed in hun vel Als ding gestapeld raak je wezenloos ontheemd dat weten ook hun meesters de mensen Hier valt geen goede reis te wensen Niet weten wat er gaande is vervreemdt De dierlijke vrijheid zijn ze verleerd In camions geperst zonder mededogen passeren ze met droeve dofzwarte ogen…

de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

ik zag nog hoe je was je boog jezelf overgaf woorden hoorde je niet meer je koos voor stilte deze keer in zwijgen gaf je opening ogen tekenden voor schuld je schouders waren al gebogen je houding was in straf gehuld voor mij was alles klaar een kus een aai over je haar ruzies waren snel vergeten bij jou bleef er iets…

groeit te snel vermoeit je ouders steelt hun jaren zonder winst schopt de stoelen onder tafel scheldt je vader uit voor kinds je hebt de pest aan zon en klaagt de schaduw aan omdat het licht je tegen staat je ondermijnt de vrede als de aanval over gaat jouw wereld is al groot je handen nog te klein om alles te omvatten maar in je ogen…

ik zag je lopen in de duinen wandelen op strand ogen diepten vergezichten je vingers lagen in mijn hand we raapten schelpen langs de vloedlijn golven zongen een verlopen lied je hoefde me niets meer te zeggen keek intens verliefd we zijn naar huis gelopen vlinders wolkten met ons mee we hebben van elkaar genoten…

ik zie hoe in je mond de stenen rollen en de woorden dollen in bezwering van de zee ik golf in gedachten mee aan iedere hand een kind gevangen in je ogen taal geeft slechts in blikken mededogen want liefde waait als wind je hebt de rots omvat en weet de generaties te traceren, voelt geluk en pijn ziet in het spel van kinderen…

De maand december viert gekleurd het oudejaar tijdens mijmeren gekoesterd door verlichting met zonlicht in perspectief Introvert zonnen waar het leven openbaart in een wit landschap door uniek gevoel omarmt wat haar souvenir verwarmt.…

licht dat zacht vermoeid doorschijnend met zijn einde dag gezicht een laatste lach in warmte geeft en flauwtjes glimt licht dat alles heeft gezien ontwaakt door ijle schemering toen nacht in morgen overging de middag warme lust gestoofd in lome rust licht dat speelt in ogen haren wit vissers bruint in lange zit aan…

, vele smekende ogen kijken ons doordringend aan, vele smekende ogen, als wij even bij de beelden stil blijven staan, vele smekende ogen hebben ook een droom, u moet in ons geloven, dus helpen is heel gewoon, helpen is toch heel gewoon.…

in grauwe gezichten zie ik lente oplichten ze lopen minder gebogen hun houding is lichtelijk verbaasd minder gehaast de hakken zacht tikkend ogen fel blikkend en in de lucht een onbestendig gebrom de eerste insecten op het groen en de honing de bekroning van bloemen door het nijvere zoemen alle ramen gaan open mussen benutten…

Zoals wel vaker was de nacht weer langer dan de slaap Zweefde weg op ijle tonen van de wind die haren streelt droomde nog met open ogen toen de storm wind tegen werd Bleef staan terwijl ik vallen moest de zwaartekracht wellicht voorbij tot een kort moment van stilte aan het evenwichtig hangen abrupt een einde maakte Languit in een…