Netgedichten

netgedicht (nr. 11.368):

een kind gevangen in je ogen

ik zie hoe in je mond
de stenen rollen en
de woorden dollen in
bezwering van de zee
ik golf in gedachten mee

aan iedere hand een kind
gevangen in je ogen
taal geeft slechts in
blikken mededogen want
liefde waait als wind

je hebt de rots omvat
en weet de generaties
te traceren, voelt geluk
en pijn ziet in het spel
van kinderen opnieuw proberen

je hebt geluk gebracht
voor koude stille nachten
ze kennen jouw aanwezigzijn
en zullen ook het volgend
jaar weer op je wachten