Het was als vulde de geest zich met lucht,
omdat ik even wilde zweven,
op duizend onbeduidende melodieuze teksten,
eenzame grappen een miljoen keer bekeken
elk eenzaam woord van rouw, ik hoorde ze.. jou
zo diep voelbaar, schrijnend dichtbij.. jij
mijn kwetsbaar fluwelen hart.…
mijn denken staat op de automatische piloot
ik voel maar niet verder dan de regionale krant
en lees als eerste het adverteren over de dood
dit is een gebed zonder end
een hersenspoelend gedicht
dat bent u niet van mij gewend
ik was immers altijd meer of minder
theatraal en doelgericht
of soms dolend op poëzie gericht
(een onbeduidend…
De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart
De laatste dagen van het einde
dan wordt de grote wereld klein
is plotseling alles onbeduidend
tot het laatste beetje pijn
Wat wij zo…
291
Bezig met laden