- Wel honderd keren -

Wel honderd keren
trokken verwarrende teksten
door mijn verloren hart en hoofd,
als een rivier van fijn zwart lavazand,
dat mijlenver overstroomt in eindeloze liefde.

Het was als vulde de geest zich met lucht,
omdat ik even wilde zweven,
op duizend onbeduidende melodieuze teksten,
eenzame grappen een miljoen keer bekeken
elk eenzaam woord van rouw, ik hoorde ze.. jou
zo diep voelbaar, schrijnend dichtbij.. jij
mijn kwetsbaar fluwelen hart.

Fraai voelden goedbewaarde koele schuilende sluiers
dichtbij stapte in zijn boot en hees het zeil,
om zonder grenzen en tomeloze liefde,
zomers ongehoord te laten passeren, laat hun vrij.

Beloften liepen uit in downloadsnelheden,
van wat ooit ontvangen had kunnen zijn..
wilde wateren passeerden meedogenloos,
voorbij het klievend kielszog van nabij,
als zij mij raakten met hun sprankelend vuur
als een ballade met teksten die niemand wenst, die aan alles grenst
als gitaarmuziek met innerlijk klankbord die niemand kent..

wel honderd keren luisterde ik zeer bewogen,
naar het wogen van klanken en symbolen
luisterde naar het stromen van rivieren ..naar je stem,
toen ik voelde dat dromen nog hoogtij vierden,
verloren misgelopen jaren hun bewustzijn en hun zin.

Wel honderd keren ten einde raad
en wel honderd keer vragen,
die niet eens meer wilden horen, niet wilden delen
dodezeezout in het water
wilder emotioneler uitbarstingen
die alle inzichten dreigden te stelen.

Schrijver: Sabrina Bielac, 4 juni 2010

Siasdreamshotmail.com

honderd keren liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 14 stemmen 291