Alle inzendingen over ooit

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……

'n rug je oogopslag alles komt terug ik loop snel herinnering komt toch wel Wilde dat ik 't kon vergeten uitwissen 't niet meer weten 't verdriet helaas dat kan niet Wanneer krijgt 't een plek gedachten 't achteromkijken alleen vooruit ik kom er niet uit Het onbereikbare 't onmogelijke 't intense hét gevoel gaat dat ooit…

Woorden ontbreken om gevoel te beschrijven dwalend en dolend in denken en doen Berusting, verlichting gedachten verdrijven verwijten verglijden in grenzeloos toen Gelouterd, geraakt gelezen, gesproken gehoopt, niet gevonden verloren, verdoofd Gezocht en gebeden voor letters en woorden getikt niet bezeten ooit héb ik geloofd ...…

Dus als ik er ooit niet meer zou zijn, mis me dan gewoon, huil en lách even, want ook als ik er niet meer ben, gaat álles gewoon door, ook jóuw leven.…

Niemand kan meer van je houden dan ik van jou deed Niemand zal ooit meer strijden dan ik voor jou streed Nooit zal ik voor iemand voelen wat ik voor jou heb gevoeld Nooit zal ik het gevoel meer hebben dat het zo is bedoeld Ooit zal ik hopelijk begrijpen waarom het niet mocht zijn Ooit komt er dan ook, hoop ik, een einde aan al mijn…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

Ooit zal het mensen nog bekoren, dat het gras groen is, de bloemen bloeien, de lucht blauw, de zon warm. Eens zullen we nog eens wat anders horen dan oorlog, ruzie, honger kou, elkaar het licht in de ogen misgunnen. Echte vrede, we hopen erop, dromen ervan, maar dan, We léven toch op hoop?…

je lacht en ik zie de ongestelde vraag in ogen die niet meelachen je wendt je blik te laat af de twijfeling was zichtbaar ik zucht en wil niet zien het weten is voor later…

Misschien in 3006 Zal ooit voor eeuwig Vrede vloeien. Stromen van 't Ene continent, Europa, naar 't Volgende. Dat deel van de Wereld op zijn beurt doet zijn Best, zo goed hij kan. Ooit. Wie weet, in 2106 Worden mensen wijs en wakker Wrijven ogen. Lezen meer Heldere blikken. Blauw Als water.…

en ooit zal mooi ontplooien.…

Tot dat moment blijf ik over jou en mij dromen Met de hoop dat we ooit nader tot elkaar zullen komen......…

gesprek van top tot teen laat langzaam los daar sta je dan alleen het pad leidt je door een bos een weg die iedereen vroeg of laat moet lopen het verlangen koppelt het hopen nog een laatste vraag fakkels branden fel in deze nacht ontwaak kracht houdt wacht figuren symbolen demonen goden alles voorbij gekomen dagdromen dromers ooit…

tranen nooit getoond nooit gehuild nooit laten merken zeker niet aan jou altijd sterk altijd onbereikbaar te diep te bitter geen controle niet gekwetst niet weer denkend aan wat wij ooit... wij samen voor altijd gemist één kans, nu voorbij elke dag voor jou onzichtbare tranen…

je vroeg een om een gedicht zelden sta je naast hem die man om de hoek met druiven lees tussen de regels helder en zuiver op de muren staan ze teksten en vogels jij ziet ze ruik het en heel af en toe loopt licht langs…

ik was vergeten hoe groot je ogen waren of hoe speels zij konden zijn zag dat weer even 't wist opnieuw mijn hartstocht te verklaren was vergeten hoe mooi je was en mijn wereld wist te bespelen met de lachende flirt die ik op je lippen las en jouw woorden mijn hart streelden terwijl ik mij verbeeldde dat jij enkel…

Ooit was je zijn alles ooit was het wij en niet jij of hij ooit was hij een vriend ooit of was het toch nooit? Was alles toen schijn en voel je nu geen pijn?…

mijn lieve kleine piranha jij dook diep in de zee altijd in de diepe zee je brak mijn kluisters open naar vrijheid je schonk ze aan de zon je hield me nooit tegen in mijn liefde voor de regen die op mijn dromen viel…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

't Verdriet zal langzaam slijten voorbij gaat het immers nooit mijn hoop is stilletjes verdwenen en toch denk ik ; misschien....ooit ?…

Het doet pijn daaraan te denken en vergeten zal ik het nooit toch wil ik je eindelijk vergeten en misschien lukt het...ooit.…

Ooit zal je me vragen wat belangrijker is: jij of mijn leven ik zal zeggen: mijn leven Met tranen in je ogen loop je weg zonder te weten dat jij mijn leven bent.…

Je tranen van verdriet zie ik nog steeds rollen Over je wang langs je neus naar je lippen, mooie volle Ik veeg ze voor je af en troost je zo ik kan Je weet niet wat je wilt maar ooit word ik je man…

Een snijdende kou Tot op het bot Iedere dag Uiteindelijk ben je bot Kaal Zonder huid Zoals een boom Tijdens de herfst Kaal Zonder blad Zoals een boom inslaapt Zich opmaakt voor de lentetijd Zoals hij dan in volle pracht zal bloeien Trots zijn bladeren gaat voeden Krachtiger dan ooit…

daar in de achterkeuken scheurde haar lijf en alles verbrijzelde zwart borsten en buik werden getooid met een lijkstoet van razernij bomen huilden naakt en gekromd om haar ogen in het gras en de kinderhoofdjes lagen stil , ongeneeslijk ziek achter het raam van angst ik zag wat ik morgen nog zie…

Nooit hebben wij onze geest in kloven van `t sneeuw geworpen kennen dus ook de verrukking van zijn koude niet daarvoor willen wij niet heet genoeg als te lauw ontworpen wij kennen van de geest slechts vonken zien niet het aambeeld dat hij werkelijk is zwijgende blijft onze echte geest in de wreedaardigheid van zijn hamervonken liefde wordt…

Dat we ooit daar lopen Een moment is slechts voor een keer Is dat bedoeld zo Of komt een moment misschien nog een keer?…

drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen. van de elementen beschermt anders gaan de geluiden ervandoor stil onopgemerkt.…

Ooit zal ik weten waarom dit moest gebeuren Ooit zal ik weten waarom ik zó moest treuren Alles ging tegelijk alles ging ineens kapot Onze vriendschap Onze liefde Ons geluk Ik wil die tijd terug De tijd dat we samen konden lachen, konden praten De tijd waarin alles goed ging Nu is alles zo moeilijk ik weet het niet meer Maar óóit…

achter en ik ga verder dan samen in het duister om water te dragen naar de dromenoceaan van groot verlangen het concept ligt hier voor handen draagt weemoed naar zijn golvengraf ik heb mijn leven volgeschreven met waterdunne letters op onzichtbaar papier alles wat rest is onzin klaar voor verzending naar nergens in dat eeuwig ooit…

Als ik ooit ga wat ooit zal moeten dan hoop ik ze ooit weer terug te zien te begroeten Opa Moeder en zelfs pa iedereen die ik heb gemist Ook zij die ooit zorgden voor wondjes al onze fouten zijn dan immers weggewist maar alleen dan dan alleen als zij er ook zijn als hun aanwezigheid ook zeker is die van al mijn ooit gewezen hondjes…