als een moegetergde paperclip
probeer ik bladzijden bijeen
te houden
die jij met de kracht van
een najaarsstorm
terug overhoop blaast
en radeloos plooi ik
de verkeerde kant uit…
Je bent een meesteres
in het administratieve voorspel
alle typepapier in keurige stapeltjes
nietmachine in de aanslag
paperclips klaar om te steken
en je bureau voortdurend
afgeschuimd naar voorwerpen
die daar niet op thuis horen…
Verdonk vraagt spullen van haar achterban
Wat paperclips (dan houdt het bij elkaar)
Een afvalmand (die komt wel vol, nietwaar)
Een gummetje, een stoel, een koffiekan
En heb je een partijprogram? Of twee?
Ach, weet je wat, stuur die dan ook maar mee…
ja ik schikte
paperclipste
je gedichten
op gevoel
maar jij
niette het
papier op de jouw
geëigende manier
je portfolio
gaf zo een
lustig beeld van
frank en vrolijk leven
maar alle dieptepunten
bleven in mijn hart
die gedichten heb ik
nog niet weggegeven…
Het raam maakt een kier
en de tafel tot hier
breekt
op slag
en de tafel is niet bij het raam
maar hier naast me gaan staan
aan de voet van de tafel
valt het kleed van de tafel
in het licht van het raam
buigt het blad een armlengte
knikt in de elleboog een reep
in de lade, kruimels paperclips
het stuk karton dat de tafel recht
en het…
de kleine wijzer kruipt voorbij de tien
de krant heb ik van A tot Z gelezen
m’n toetsenbord heeft niets van mij te vrezen
en buiten heb ik alles al gezien
op mijn bureau staan lege koffiekoppen
een paperclip is nu niet langer krom
ik sla het lege blaadje maar weer om
een luide geeuw is nauwelijks te stoppen
een werkdag van een dienaar van…
Hij draait bochten
in een ijzerdraad
die zo welhaast
tot paperclip
of artistiek hoogtepunt
is geworden.
Een hoogtepunt van een artiest
die dankzij drank en drugs
zijn eigen onvermogen
is vergeten.…
houdt niet van frisse wind
met rode koppen zitten
de bestuurders rond de tafel
de wind is opvallend
het dondert en weerlicht
het spoelt tegen de ramen
de ambtenaar krijgt kippenvel
de bui drijft over en uiteen
de wind is uitgewerkt
de koffiekoppen rinkelen
de ambtenaar bekijkt een poster
(een koppende Van Basten)
hij sorteert de paperclips…
buikje op zijn rug
tussen twee slanke benen
het hoofdje had ze
in de schoot gelegd
ze knipoogde
je bent er mij ook eentje
zei ik
vijf
vanmorgen om zeven uur
heb ik haar opgedolven
ze is nog wat stram
van het lange liggen
haar wangen hernemen
hun zachtroze kleur
en de aardgeur trekt
stilaan uit haar krullen weg
met een paperclip…