Alle inzendingen over pijn

komen ze terug stemmingen gaan vlug maar niet voor mij die wolken, ze zijn er... wit of zwart met niets daar tussen in gaan weer voorbij, wat is de zin ze raken niet mijn hart mijn hart is zwart, het wit is met jou weggegleden hoe moet dit verder gaan wat kan een mens nog aan wanneer is er genoeg geleden hoe ver nog te gaan, tot pijn…

Jouw mooie woorden komen niet overeen met de onuitgesproken waarheid in jouw ogen ik zie verdriet, wrok, pijn en opgedroogde tranen ik had het stukje geluk in jouw ogen willen zijn Mijn hart blijft geborgen in jouw handen bloeddruppels sijpelen door jouw vingers ze raken de grond en spatten uit elkaar 't zijn de tranen van mijn gebroken hart…

Leg mijn kleren netjes aan de kant Zak zachtjes het stille water in… Wordt door emoties overmand Met krachtige slagen zwem ik weg Mijn lichaam ontspannen en naakt Langzaam verdwijnt alle pijn….. Welke mijn hart heeft doorgemaakt.…

Laat de zon weer schijnen Zodat ik weer kan leven Mijn wereld kan gaan stralen En ik weer liefde kan geven Laat de regen verdwijnen Mist oplossen in helderheid Donker veranderen in licht Op weg naar een betere tijd Laat de nacht voorbijgaan Vervuld van mooie dromen Wakker en uitgerust Zodat nieuwe energie kan stromen Laat me meevoeren…

In een stug rieten mand is mijn leed geweven tot breekbare materie Terwijl ik in stilzwijgen verga, tot de steen die mij openen zal Nimmer ging ik tot donkere nachten doch tot tere tranen die uitbreken als Invidia…

Ergens tussen hoop en vrees Ondergedompeld in diepe pijn Hoor ik de echo van je stem Het geluid waar ik wil zijn Als ik mijn ogen sluit zie ik jou Mijn liefste mijn verlangen Onbeschrijfelijk is het gemis Tranen beroeren mijn wangen Waar jij leeft zijn mijn gedachten Diep verweven in mijn hart en ziel Jij vult mijn dagen onbewust Vanaf…

Ik heb je naam met mijn tranen gewist Jouw beeld met zorg diep verborgen Mijn gedachten aan jou even stopgezet De nacht is stil maar heb angst voor morgen Ik weet dat jij dan weer bij me terugkomt Op mijn netvlies verschijn jij telkens weer Mijn hart is nog steeds voor jou gereserveerd Een plek zo zeldzaam en onbeschrijfelijk teer Mijn dagen…

Diep in mijn hart verborgen…… Zorgzaam voor eeuwig bewaard Ben jij gestrand mijn allerliefste Een plek welke nimmer verjaard Ik koester alle mooie momenten Die ik ooit met jou heb gekend …… De waarde ervan is onschatbaar Nu jij niet meer bij me bent….. Missen doe ik je nog dag in dag uit Ik kan je gewoon niet vergeten Het voelt zo pijnlijk…

Angor, angor van het heden. Er hangt zoveel mist daar waar ik klaar wil zien. Hij is te klein, de kring, benauwend, stalen banden rond je borstkas en die schroeven ze dicht, ze pletten de lucht uit je longen; je hart bijeen. Adem, zeggen ze, en je stikt; pomp, hart, zeggen ze, pomp, en het kan niet zuigen en persen in die samengeknepen vuist.…

mijn lieve schat Een schaduw in mijn hart Heb je zo lief gehad Zoveel tederheid gevoeld Ik kon alleen nog zweven Nu diep gevallen gebroken Treurnis siert mijn leven Mijn vlinders zijn verdwaasd Fladderen wezenloos in het rond En herinneren me telkens weer Aan de liefde die ons eens bond Ik voel me leeg en moe Jou missen doet zo, n pijn…

Onverwachts zie ik je weer Onze blikken raken elkaar Je slaat je ogen schuchter neer En even staan wij samen daar Ik mis de twinkeling in je ogen Je staat daar zo goed als uitgeblust Ik voel haast een soort mededogen Had je het liefst even teder gekust Je lijkt niet meer dezelfde als toen Je haar anders en te lang Toch kan ik er niks aan…

Ik geef mijn dromen mee Aan het grofvuil Beloof mezelf de belofte Dat ik nooit meer om je huil Begraaf mijn hoop en verlangens Diep onder de grond Laat ze daar, wortelschietend Met alles wat ons ooit bond Ik laat mijn liefde doven Heb me er zo hevig aan gebrand Laat me niet meer misleiden Eindelijk wint mijn verstand Mijn herinneringen…

Het is nacht de wind waait De lucht donker en duister Regendruppels miljoenen Zacht als tranen gefluister Het is stil in mij geworden Ik voel alleen mijn pijn De weg is onbegaanbaar Naar jou waar ik wil zijn Ik ontmoet je in mijn dromen Even een gelukszalig moment De desillusie is echter pijnlijk Nu je echt verdwenen bent De dagen…

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

dartelheid in speelse ogen intens verdriet keert langzaam om even die lach op tranen veroverd duister gevoel dat wijken wil vraagt een kind niet langer dromen in momenten vrij van pijn fluistert stil wat het zelf wil horen vandaag eens vrij te zijn…

Het is nacht en mijn hart Is gesluierd in diepe rouw Bevangen van zoete pijn Ik hield zoveel van jou Dwaal door mijn gedachten Probeer de mist te verdrijven Gevangen in mijn eigen web En herinneringen die blijven Kleuren zonder geuren Warme glimlach verdwenen IJspegels op mijn wangen Smelten door het wenen Jij liet mijn leven stralen…

Ontkennen spreekt van verleden tijd, terwijl de daken nog schreeuwen *** woorden die zich uiten in boosheid spreken vluchtig van angst, bekommerd om de dag van vroeger, sla ik met graagte mijn armen om je heen jij wandelt mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste stappen zet, tegenslagen…

Zeldzame vlinders Met vleugeltjes zo teer Streken onverwachts In mijn broze hart neer Fluweelzacht en fijn Heb ik ze ontvangen Verloren in liefde Totaal onbevangen Ze streelden me lieflijk Gevoelig en trouw En fluisterden zacht Dit geluk is voor jou Lieve vlindervriendjes Nu lijkt alles voorbij Zijn liefde was te klein En te groot…

Zachte klanken van liefde Een streling over mijn wang Tedere woorden uit jouw mond Dat is alles waar ik naar verlang Je ogen die stralen in het licht Handen zo sterk en toch fijn De heerlijke geur die je omringt Kan je niet voor even bij me zijn? Zelfs nu je weg bent ben je bij mij overdag en 's nachts in mijn dromen Verlangens met ongekende…

jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit…

Altijd deed je me pijn Ik nam het altijd voor je op Liet je er niet alleen voor staan Je was belangrijk in mijn leven Ik wou je niet kapot zien gaan Nu ben je veranderd Voel me nog niet helemaal op mijn gemak bij jou Nog steeds neem ik het altijd voor je op Omdat ik na alles wat er gebeurd is nog steeds van je hou!…

hoe lang hou jij het nog vol leven in een wereld van schijn óm je gevoelens heen van binnen alleen maar pijn alles geregeld, huisje, boompje, beestje een man en kind om je heen en toch voel jij je van binnen net als ik, zo vaak alleen hoeveel lentes doen ons nog hopen hoeveel jaargetijden gaan nog voorbij zal het ijs dan nooit meer smelten…

duurt tot het laatste uur Ik geef mij over aan het duister En voel de passie van mijn pijn Het vuur, de haat, het inspireert me Dit is de plaats waar ik wil zijn…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…

Wat voor iedereen vanzelfsprekend is Heb jij jarenlang bezeten in je dromen Zeepbellen met een immense betekenis Hebben jou de jaren helpen doorkomen Met onschuldige jongensogen kijk jij… Kijk jij nog altijd vol verlangen rond En ondertussen wordt er nog een bladzij… Een bladzij omgeslagen voor de avond Maar weet lieverd, wanneer je eenzaam…

de heldere dagen zijn voorbij de knisperende sneeuw is als blubber iedereen weer gewoon naar zijn werk het leven is grijs monotoon en niet vrij pijn is er of hij is er niet en niets helpt beter dan geduld en afwachten ondertussen stug doorgaan met werken tot de laatste dag aan wat voor licht en idealen je zag en wat je ook wilt doen of wilt…

Ik wil nog één keer je armen om me heen je ogen zien stralen Ik wil nog één keer zijn met jou alleen even met je dwalen Ik wil nog één keer even met je praten even bij je zijn Ik wil nog één keer ik kan je niet haten een afscheid doet pijn…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan…

Dit is het niet meer waar ik naar verlang Ik hunker naar praten alles vertellen aan jou omdat ik zo ontzettend veel van je hou Het doet zo'n pijn als jij me niet begrijpt dan is het net alsof de angst van binnen rijpt Ik hunker naar praten alles vertellen aan jou omdat ik zo ontzettend veel van je hou…

Ook is dan mijn hoofd te zwaar Kunnen mijn schouder hem niet meer dragen Dan kruipt langzaam vanuit mijn nek De pijn omhoog, ik kan het niet verdragen. Op deze dagen loop ik liefst Kilometers lang ver weg Langs wegen en over paden Ik ben gewoon dagenlang kompleet van de leg.…