Alle inzendingen over pijn OR leven

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ach, je ziet er zo goed uit Kijk die glimlach op hun snuit Telkens moet je je verweren Soms wil ik dat niet eens proberen Loop een dagje met mij mee Dan krijgt je misschien een idee Hoe het is om te leven met pijn Kon je maar even zoals een gezond iemand zijn Bij heel veel mensen zie je het niet Die hebben pijn en innerlijk verdriet…

Te moe om verder te gaan Deuken worden gaten van pijn Ziek van verdriet Men zegt dat het leven verdergaat Hoe kan ik leven als ik jou niet meer zie Gaten worden gevuld met mooie herinneringen Maar dat verzacht de pijn niet…

Dat deed pijn toen je dat zei over mij Ik verlaat Ik verlaat je nu voordat ik me kan bedenken Het doet nog steeds pijn zoals toen toen je me niet meer aardig vond Maar nu ken ik een ander zonder jou heeft mijn leven geen pijn Weg pijn Weg jij…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

een film van je leven Gaan nachten voorbij Van nemen en geven Van vreugde en spijt Vergeet de pijn Vergeet de pijn Vergeet de pijn Vergeet de pijn We herschrijven onze levens Alsof leven toch een feest was Alsof alles niet gebeurd is Dat te pijnlijk ooit geweest is Nu we ouder worden Ouder dan het leven Ja, we herschrijven…

Met pijn in mijn hart hoorde ik dit aan Zo hoort het leven toch niet te gaan. Een logeerpartij werd snel geregeld Waar onze liefde in vrijheid werd bezegeld. Jij kwam thuis voor jezelf op En gaf je “verloofde” een schop. Vele harde woorden zijn bij jou thuis gevallen Jij gaf aan jouw leven niet te laten vergallen.…

Ik wil dit Niet zien, Akelig beeld Dat mij het Hoofd af doet Wenden - en toch Moet ik het zien, Is het goed dat Ik het zie, en is Het de precisie Waarmee ik dit Afstotelijke beeld Beschrijven kan in Woorden die me raken Die bijdraagt aan mijn troost Bij 't verwerken van de pijn…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

Er zijn  vele soorten verdriet en vele soorten  pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal  blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat  en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

Er zijn vele soorten verdriet en vele soorten pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

De pijn van het jou moeten missen Is pijn die zich in de tijd Dat jij nog niet kunt beslissen Steeds verder door mijn ziel verspreidt De pijn van het jou moeten missen Is pijn die zich van mij meester maakt Omdat je hebt kunnen beslissen Dat je je deelname in het leven staakt De pijn van het beseffen Dat het allemaal zo over is En dat…

Pijnlijk vermoeiend is het leven iedere dag. Pijn in rug en handen, de verstijvende Ledematen zonder kracht. Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been.…

De twijfel, ze drijft me in een grot Maar de pijn vloeit als ik zou gaan Mijn familie en vrienden gaan eraan kapot Daarom blijf ik nog even hier Al zegt mijn verstand dat ik wil sterven Dat ontneemt het leven al het plezier maar, niemand mag mijn twijfel erven…

waar nooit aflatende pijn reeds al jouw dromen beheerst weet jij mij steeds te raken door jouw glimlach heen maar nooit geheel verdwenen die licht verborgen angst tastbaar in jouw wezen verhul jij dat gevoel maar ik merk in die ogen door die ene lach heen jouw verholen wens dat die pijn verdween…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het leven…

nog is niets volmaakt zelfs de schepping is heel menselijk en puur aards in kleine oneffenheden legt de maat haar treden naar schoonheid jouw handen kunnen helen met warmte en kracht zodat unieke pracht zich weer kan delen geen ongewenste buitenbeentjes meer die hun leven verklarend slijten omdat anderen steeds kijken…

stond ineens het zo vertrouwde in een ander licht nog bleef in lichaamstaal je expressie rustig en vooral nog heel neutraal maar ik voelde het verkeerde raken zag woorden lichte beschadigingen maken in niet verkende lagen heb in een sussend gebaar je handen genomen om samen tot ontspanning te komen stilte aangedragen om de pijn…

Doodgaan is zo pijnlijk Ik weet het Doodgaan is ellendig Ik vertel het Doodgaan is te erg Ik zeg het Om ermee te leven…

Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartepijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…

altijd dat vage voor een mens alleen bijna niet te dragen gevoel dat alles onecht is ik zie maar kan er nooit bij komen de horizon is vaak een obstakel voor mijn dromen filosofeer over de diepte van bestaan daal dan af in een steeds nauwer wordende spiraal waar angst de sfeer bepaalt in een totaal verloren zijn door existentiële pijn…

Ik voel me niet op mijn gemak in dit lied mis ik het ritme na het uitdrukken van mijn sigaret sluit ik mijn ogen voor het leven. -midden in de nacht-…

langzaam kleurt pijn jouw tatoeages met hart en ziel gezet in jaren overleven waar nu nog ruimte zou moeten zijn blijken vorm en schaduw die te hebben gevuld jouw vooruitziende blik heeft die vrijheid niet willen beperken in samen gaan gaf diepe pijn het onbegrensde groeien aan…

luister luister naar de stem die fluistert die je fluistert dat je leeft door de stilte van het duister toen je niet meer zien kon waar je bleef nu fluistert waar ik ben daar wil ik wonen waar ik ben daar wil ik zijn hoor in dit refrein heel zacht de stem die fluistert van de rustplaats voor je pijn luister luister naar…

er was iets aan de pijn dat er nooit echt mocht zijn het voelde niet eigen waar oorzaak gevolg een geruststellende logica was liep dit vreemde gevoel volledig uit de pas het stak en vrat in een zeurend herhalen en zo dat je ook in de slaap zijn prijs moest betalen rust en ontspanning gaven geen enkel soelaas met afleiding en drukte…

jij hebt mij je hand gegeven ik heb strelend de lijnen gelezen van hoofdstukken uit een bewogen leven in langzaam ontspannen opende jij uit de schaduwen kwamen ook de in vele jaren verborgen kleine littekens vrij jij hebt een bijzonder sterke overlevingskracht die smart en pijn te weinig ruimte gaf maar nu in liefde deelt omdat…

ik heb altijd een open boek willen zijn met dansende letters op vrolijke muziek een kaft waarvan je geniet vaak ben ik begonnen een eenvoudig lied maar de woorden klonken niet de lach heb ik uitvoerig beschreven zonder echte warmte in het leven papier en pen gaven wel contouren aan helaas zonder de pijn in mijn bestaan ze…

Het leven wordt mij moeilijk gemaakt. Nu heb ik mijn gevecht gestaakt. Alles gaat langs mij heen. Ik wou dat ik verdween. Ik wil niet meer, Ik ben zo moe. Ik wil ergens anders naartoe. Ik wil hier niet meer zijn. In dit leven vol met pijn. Ik heb nergens meer om naar te streven Of om voor te leven. Dus laat mij gaan.…