Alle inzendingen over pupil

druppel traag vloeibaar lood persend met het zuigend gemurmel van bolvormig worden ik hoorde het roest knisperen in de onderbuik van de pompsteen verborgen dimensies namen bezit van mij de elementen baarden akoestische ruimte grenzen rekkend vanaf mijn huid tastbaar als een groeiend lichaam zonder grond tot het sleutelgat me aankeek met de pupil…

Je grimmig oog snijdt Door merg en been en vel Alsof je een spookhengst berijdt De iris smeult, de pupil laait Ik begrijp geen grein van dit giftig spel De mistflard die in mijn kop verwaait Ik vlucht onder mijn donsdeken Tel snuivende rammen tot ik slaap Ze vermenigvuldigen in een luchtbel Hollen dartel naar een rillend schaap Het lijkt…

en hoe ik van je hou Mijn ziel verbaast zich over zichzelf Mijn gedichten wonen in de tuin van je ogen Zonder je ogen kan ik geen gedichten schrijven Door je verliefdheid wordt de zon rood En de hemel wordt schoon en onbegrensd Vanaf het begin van je liefde Begint al het water van de zeeën in je ogen te verdrinken Ik hoop dat je de pupil…

Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil het getroebleerde hemelsoog zij draagt haar bril voor ons bestwil, breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart, tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…

spot ik of meen ik dat geen idee ondanks mijn spottend antwoord dringt die blik binnen ze lezen ze weten ze snappen ze begrijpen en ze minachten al mijn gedachten ze minachten mijn manier van leven, mijn manier van denken en nu snap ik het ze zoeken ze verlangen te weten wat er speelt ze proberen te doorgronden en terwijl ik naar die pupil…

op de wanden van de ziel projectie van een wereld, weerkaatst in het licht van een pupil en voeden zal, daardoor de verste steen zich hoeden moet voor elke diamant die met de blote hand in bloed gedolven is de bruid verbergt haar gouden vlies, Pan bespeelt zijn fluit zonder gaten het geluid veroorzaakt een lichte bries, stuwdam tegen…

een zware storm van erotiek op komst verdrinkend in jouw veranderende iris geef ik me machteloos gelukzalig over het weeë gezapige gevoel van het samensmelten tijdens het houden van in elkaar uit elkaar Aangetrokken wederzijds starend neus tegen neus in ons eigen anders blauw de mijne fel grijsblauw met een eeuwige ster als pupil…

verliefdheid De wereld ben jij, onze kleine lieve meid Het prille geluk, alias ‘de Wereld’ Lacht kuiltjes voor ons in haar wangen Altijd lief, vaak ondeugend, soms stout De wereld heeft haar eigen belangen Ik zie de wereld door nieuwe ogen Mijn nieuwe wereld is nog zo pril Onpeilbare liefde voor iets zo eigen Ik kijk, zie, herken mezelf in haar pupil…

Graniet: pupil en iris rood. ‘Maar alles blijft zoals het is: ik ben de Moeder en men heeft mij lief.’ De deurpost, jaren later.…

Het daglicht verblindt mijn pupil de schaduw van mijn dagdromen. Ik beschilder jouw contouren om toch steeds bij je te komen. Ik leef terwijl ik aan jou denk met herinnering en wijzers. Ze staan stil in verleden tijd deze wond kent geen pleisters. Vier woorden die jij fluisterde broos in mijn oor als porselein.…