Netgedichten

netgedicht (nr. 12.167):

De Wereld ben jij

Blonde lokken vallen over mijn ogen
Ze kriebelen zachtjes over jouw neus
Jouw tenen zitten vast aan mijn voeten
Onmogelijk verbonden, en toch zo gracieus

De wereld is versmolten achter twee mooie ogen
Ze kijken het leven in, frank en vrij
Onze levens samengevoegd in amper een meter
Die lach heeft ze van jou, het karakter van mij

De wereld is anders, veel mooier dan wij samen
De wereld veranderd, ziet zichzelf in de ramen
De wereld ontwikkeld, gunt ons een gevoel van verliefdheid
De wereld ben jij, onze kleine lieve meid

Het prille geluk, alias ‘de Wereld’
Lacht kuiltjes voor ons in haar wangen
Altijd lief, vaak ondeugend, soms stout
De wereld heeft haar eigen belangen

Ik zie de wereld door nieuwe ogen
Mijn nieuwe wereld is nog zo pril
Onpeilbare liefde voor iets zo eigen
Ik kijk, zie, herken mezelf in haar pupil

De wereld is anders, veel mooier dan wij samen
De wereld veranderd, ziet zichzelf in de ramen
De wereld ontwikkeld, gunt ons een gevoel van verliefdheid
De wereld ben jij, onze kleine lieve meid