Alle inzendingen over relatie OR liefde OR leven

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Liefde kan heel mooi zijn, maar soms doet het ook pijn. In een relatie is het belangrijk om elkaar te accepteren en te vertrouwen, want vanuit die twee dingen kun je samen het leven op gaan bouwen. Soms moet je kiezen sla je de bladzijde om of sluit je het boek, kies zoals jij denkt en voelt hoe het moet.…

Liefde alleen is niet genoeg Om een relatie te laten slagen: is vertrouwen de basale nodige fundering nu moeten wij het beiden berouwen Waarom kan het ons niet lukken?…

Elke behoefte komt voort uit angst voor gescheidenheid van het Zelf Relaties zijn bedoeld om gescheidenheid te helen Als je die gescheidenheid heelt Zijn je behoeften niet langer een afspiegeling van angst en onzekerheid…

ik heb klanken geschreven stukjes textiel ermee in gewreven het laten drogen aan de lucht die in kleur haar dankbaarheid drukt in de wollige melodie van de windregenbogen kleurt het mystieke spel van lichte tonen waarbij het totaal aan frequentie wit is en decibellen stilte benaderen waar in het aardse extremen elkaar naderen…

Samen sjouwen we maat na maat 'dronken' door het leven. Prinses en prins, kop en kok. Jij in rok en ik nog even, leunend op het leven na de daad.…

Als iemand me vraagt Wie ben jij? Glimlach ik traag En antwoord dan: Ik ben vrij Ik ben de felste ster In de donkere lucht Ik ben de begeerde hoop Waar ieder naar zucht Ik ben de bergpiek Niemand die mij raakt Ik ben de zwartste pijn In heel m’n naakt Ik ben de heldere visie In mijn donker denken Ik ben de zoetste droom…

lichtvoetig liep ik over gras knipperend in mijn relatie greep de laatste spriet houvast voor een zekerheid die er niet meer was plukte later madeliefjes voor het grote kringgebeuren in onze cirkel vertelt de krans alle details in geur en kleuren we hebben nog gezongen en met aanwijzertje gekust het gaf mij geen rust…

rood het zicht wij knipperen maar schakelen nooit synchroon onze mozaïek van levenslange liefde blijft een vage droom…

alles tegen zit dan spoort er nog een lach op je gezicht oogluikend heb jij mijn strijd tegen de elementen zonder commentaar gevolgd voorwaar een unicum omdat bemoeienis als een wade om je hangt zeker als de tandwielen zonder olie kraken door nonchalance nagelaten de gescoorde lach is je liefste vorm van mededogen die relatie…

het voelt als prikkeldraad en haalt me open jouw goede raad scherpt punten aan waarover ik zal lopen jij bent niet het fluwelig type dat mijn weerbarstigheid zal strelen deelt gewoon kordaat de lakens uit zonder te bevelen het lijkt een compromis maar contracten zijn er tot op heden niet diepte is genivelleerd de hoogte hebben…

ik heb ze in alle maten petten en hoeden voor iedere gelegenheid kan uiterst snel wisselen als er zich een opening voordoet in plaats en tijd jij bent naturel hebt geen rekwisieten praat altijd gevat met de stem van je hart terwijl ik adviseer coach jij met warme blik en zachte hand je lach ter overbrugging in vele maskerades…

over jaren uitgespreid maar samen was altijd de eeuwigheid een huis waarin wij passioneel konden leven want hartstocht hield de spanning gezond tot onze perspectieven braken en fundamenten steeds meer begonnen te kraken omdat wij geschrokken uit onze droom als gevangen ontwaakten…

ik ben bang voor de stilte die toekijkt bij ons woordloos gesprek oordeelt over mimiek en gebaar argumenten weegt in licht of te zwaar ooit was er de hand die reikte en een verlossende blik op beider gezicht maar er is enkel ruis en venijnig gesis op de golflengte van stemmen die geen enkele overeenkomst kan brengen over…

weer is stilte gebroken door duizend vlagen wind geluidloos waaien woorden op vleugels weg wat ik ook zeg er zit geen draagkracht meer in zinnen zij lijken hol van binnen als echo’s in gesprek de wind monoloogt luwte dwarrelt letters zonder hoop…

hoe ik ook straalde jij absorbeerde alle licht in samen zijn kaatste zwart in schaduwrijk bewegen zette leven op het spel het perspectief in ons bestaan liet jij als donkere vlek ten onder gaan ooit was er grijs maar in die mist raakten wij elkaar al spoedig kwijt leven in zwart wit kent geen compromissen de een laat zo de ander…

moet de onderste steen echt boven komen om het fundament stevig te laten zijn is het de hemel en aarde bewegen wel waard voor die pijn ik graaf niet zo diep maar laat gods water niet zomaar over de akkers lopen kom laten we samen over die drempel stappen en zonder omzien nog gouden jaren pakken…

jouw vlakte was open geen bosschages in het vergezicht niemand die jouw schuilplaats wist in grenzeloze weidsheid was het moeilijk richting te bepalen of zelfs maar een doel te halen niet meer houvast dan een hand om jou te leren kennen te weten en te voelen wie en wat jij was jij bent niet opgegaan in lucht ook nooit gevlucht wij…

de tijd is leeg geen woorden die van jou vertellen dat je er nog bent ik waak de uren maar je aandacht heb ik al niet meer je vervaagt in dagen je lange adem voelt weer korter aangebonden kouder dan beloofd je hebt mijn rust nog in je handen mijn ziel zal branden als je niet verschijnt ben je los zand waarop ik mijn vertrouwen…

licht wordt in je hoofd je hebt gekozen maar maakt je passen veel te groot omdat je bang bent voor de schaduw ik zie je lopen op de rand de blauwe bovenkant van eindeloze diepte heb geen zorgen over jou je lopen is wat onbeholpen maar je bent nu voor het eerst jezelf trouw de wereld opent zich opnieuw heel pril ontluikt je tweede leven…

ik spreek niet over liefde ze kijkt me aan met ogen die geloven in zacht fluweel van rozen een mond die roder lacht dan de diepste kleuren ooit gedacht en vol haar lippen geeft met handen die je strelen als je even beeft het goddelijk moment dat zij jouw warmte kent een stem die raakt in tonen die naar hemel reiken, met woorden…

rustig vervloeien tijden die ons even scheiden waarvan de inhoud in veel aparte emoties uitkristalliseert die integrerend hun kleuren spreiden om het vloeken te vermijden ook zonder blauwdruk regie en coaches dekt liefde alles toe omdat wij geïnvesteerd hebben in elkaar vertrouwen kan afwezig bouwen met een enkel woord…

lippen die je het leven schonk liefde is de spil van alles het allerschoonste geheimnis nauw hoorbaar stroomt het water beminnend door iedereen heen tot de laatste waarheid voor altijd de vleugels uitslaan ga je terug naar de oorsprong van eindeloze liefde...…

Relatie voor en relatie na en relatie geweest en relatie erna? En verder alles wat er in het hier en nu gebeurt en behoort te gebeuren in een relatie. Dus altijd moet en zal het weer gaan over een relatie. En niet onbelangijk wat er in het hier en nu en in de verte straks weer gebeurt in die ontmoeting.…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

Ik heb vele relaties, de ene zegt alles, de andere niets Ik heb een warme relatie met mijn bed vandaar dat ik die dicht bij me heb gezet. Ik heb een prima relatie met mijn eega ruil hem voor niemand in, dus ga maar na.…

Een relatie wordt vaster naar mate je elkaar loslaat naar mate je elkaar meer gunt dan is een relatie vast en veel zekerder!…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Als ik daadwerkelijk zo uniek ben, als dat jij hebt geschreven, het alleen tijd is dat je nodig hebt, dan zal ik je dat met alle liefde geven. Goeie vrienden zullen we blijven, dat is voor het leven, wie weet wat de toekomst brengen zal, dan hoop ik niet voor even.…

wat blijft er over van het beeld dat schilfert en zijn buitenlaag verpulveren laat door sporen heimelijk geweld het stiekeme gewoel dat achter ellebogen woekert en de tong met bitterheid bekleedt de schuld knaagt ook haar deel en de schaamte die mijn partner is steekt soms het hoofd naar binnen bewust en dwingend met grote en…