Netgedichten

netgedicht (nr. 27.173):

De blauwe bovenkant

de maan is uit
de sterren buitelen
en vallen strepen

je wenst
graveert verlangen
in een koele nacht

je gaat toch niet verdwalen
in het donker als het
licht wordt in je hoofd

je hebt gekozen maar
maakt je passen veel te groot
omdat je bang bent voor de schaduw

ik zie je lopen op de rand
de blauwe bovenkant
van eindeloze diepte

heb geen zorgen over jou
je lopen is wat onbeholpen maar
je bent nu voor het eerst jezelf trouw

de wereld opent zich opnieuw
heel pril ontluikt je tweede leven
ik heb je onbewust jezelf teruggegeven