leeft stil
in jouw stilleven
meisje met je zwarte haar
je bent er toch maar even
of droom je al menig jaar
om je eigen geluk te weven
mijn hand reik ik je aan
niet om te bezeren
of om jouw bloemen te plukken
ik begeleid je naar mijn tuin
mijn warmte zal je verrukken
het zal je waarachtig
heel goed gaan
kom mijn lieve
zie toch ons rozenpad…
Mijn pad is echt geen rozenpad
Maar, zou ik dat wel wensen?
Want aan de rozen zitten stekels
die ik dan toch zou verwensen...
Ik zou pas van een roos genieten
als die geen doornen had
dan zouden ze mijn pad mogen plaveien
met alleen maar rozenblad...…
zegt/schrijft
denkt en doet
meer dan jij denkt
ik bijt het houtgravure
uit jouw woorden
als gravity parels
op mijn huid
niemand die het merkt
maar spiegeldiep wordt
mijn twijfelkruid weggenomen
kalm en rustig
jouw kunst ontvouwt
mijn weten
ik beweeg me, leef me voort
in de momenten
van jouw woordenregen
bij kruid en blad op ’t rozenpad…
Het verloren kind,
dwaalde eenzaam op het rozenpad van Eden
langst het zacht kabbelende water
om de bijzondere waarde te zien
van alle paden,
de belangrijkste landschappen
van de binnenkamers van het hart
zou het thuiskomen,
vullen de ongekende behoefte
bereikte wandelend het einde
van dit mooie bochtige pad
het verhaal van God die…
Die ik het meeste heb liefgehad,-
't Was niet de slanke bruid, met wie 'k in 't zoeter leven
Mocht dwalen op het duin en dromen in de dreven,
Wier hand mij leidde op 't rozenpad;
't Was niet de jonge en teedre vrouw,
Die, goede genius, mijn hart, mijn huis bewaakte,
Die mij het leven, ach, zo licht en lieflijk maakte,
Met al de rijkdom…
518
Bezig met laden