O, zo in het
bewustzijn van het innerlijke licht, helder als
de scherpe ogen van een sneeuwuil in haar wijdse
vlucht, indringend klapwiekend, geborgen in haar
warme verendracht met intense schutkleuren, trots
als de kusten van Israël, waar mooie mensen in
mooie huizen wonen en mooie kunsten vertonen.…
Twee sneeuwuilen, vaalwit,
in een boograam van ruw
metselwerk, model dertiende
eeuw, een mise-en-scéne
treffend gekozen. Niet dat ’t
de uilen wat doet. Ze dromen.
Ze hebben hun ziel ingeslikt.
De resten boeren ze op, zich
de oren scherpend aan honger.…
de trage hartslag
op een zachte winterdag
broos en doorschijnend
de zwijgende tijd
niet bevreesd voor het verval
het gevecht voorbij
uit de pijnbossen
het blaffen van de sneeuwuil
op een winterdag
als gesponnen glas
de glans van het witte land
de trage hartslag…
.
---
31 april
De tuin schiet in bloei
moederlente spreidt haar vleugels
de sneeuwuil blijft thuis.
---
Vogel
Kwinkelerende
haiku gebouwd uit woorden
wiegend op de wind.…
Tuinschilderijen
lijken het, die twee
vrijwel gelijke
Sneeuwuilen, die
verbouwereerd toekijken
op de gasten van De Pont
met blik van nauwelijks gezond
Waarvan jij denkt: 'Pardon'?
'Heb ik iets verkeerd gezegd'?…
Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen
van de eindmorene, zijn oren gespitst
vangen de stilte, het geluidloos zwerven
van de poolvos boven hem op de gletsjer
het zweven van de sneeuwuil in de schemer.
Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht.
Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar.…
Hoe de sneeuwuil zich tooit
met fluwelen spinsels, draden vol
leven met oceaankleurig mos
in een reflectie van sierlijke vrijheid.
Hoe de slaper zich wiegt
tussen hemel en aarde, het bladspel
van een verborgen eik in dromen
en in de armen van een nieuwe liefde.…
468
Bezig met laden