Alle inzendingen over stokslagen

stokslagen slaan de trommel in mijn oor en de drummer drumt maar door…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

In Maleisië willen de heren een vrouw met stokslagen mores leren. Wat 'n brutaliteit! Het wordt dringend tijd dat we de deegrol exporteren.…

Wat doet het mij toch peilloos veel verdriet Waarom moest ons dit nou weer overkomen Abdullah uit dit leven weggenomen Die gaf wel 1000 stokslagen per tweet Wij kunnen niet, maar Koning Willie wel Die condoleert ze, ook namens de Shell.…

dertig stokslagen geleden bliksem splijt olijfbomen langs de rotsen naar beneden waar klokslag twaalf de stenen spreken in klinkende taal wordt het vonnis gespeld de kring van toorn ruikt bloed binnen de kraal in de naam van de vader en de zonen…

Zieke, zwakke, zich misselijk voelende dokters zijn met geen stokslagen naar een dokter te krijgen! Ja wat wil je...dubbel eigen risico!! Zij kennen als geen ander het klappen van de zweep!!! Maar als ze zouden gaan wordt daar de ‘patient’ altijd veel beter van!!!…

daag voorzichtigheid uit zet stokslagen en steniging op de tocht om te verliezen de frisse wind die af en toe waait is de verzegeling waard van oude gebruiken nog heeft rode lak de zachtheid van de middeleeuwen hebben wij misschien te lang gewacht zij gaan als lichtend voorbeeld langs het firmament de goed opgeleide jonge vrouwen…

vroegste maanden van elk passerend jaar bestaat er iets dat water drijft om zich te verharden om voor vormen te kiezen die oude wetten niet toestaan maar water laat zich niet strikken in richtsnoeren van gewoonten het uiterlijk wordt in contouren gegoten van warme verbazing zoals dichters profielen schetsen van onbestaanbare verhalen stokslagen…

met pijn en gesloten mond ligt een man op koude grond op zijn buik alleen te zijn en een rug die schreeuwt van pijn op een kleine stoel gezeten een mensje, het kan niet eten vader weg naar het gevang lange tijd, het maakt hem bang man is op een plein gezet niet gelijk, maar na 't gebed in de naam van hunne leer ging de stok wel 50 keer…

is beslist de betere gouden gids de koninklijke kalmte en overgave als leidraad voor het doen en laten in het tijdperk dat afstand vraagt zijn deuren als rotsen van lood die van wijken niet weten willen voelt even wandelen of fietsen lopende een heldere lentedag als onderhandelen met de afspraak omdat angstig de blik van mensen als stokslagen…

We krijgen eten, net genoeg in onze eigen stank, geluidloos ruziënd rondom de groeiende plas urine over de rottende matrassen een zacht bed van wormen uit de adembenemende poepton We lijken stilletjes vergeten te zijn Soms fluistert er iemand als hij durft en de boze blikken van angst voor stokslagen trotseert, om niet gek te worden…