Alle inzendingen over sukkel

maar vader stroopt de mouwen al op kijkt haar aan en schudt z'n hoofd bloeddoorlopen ogen, half verdoofd stomme trut, dit was toch joúw idee en ik, de lul, doe altijd weer mee laat me hiertoe elk jaar verleiden als we thuis zijn, wil ik scheiden ruw smijt vader zijn autodeur open kom maar sukkel, ik zal je slopen de kinderen gillen, roepen…

wilt gaan staan Da’s foute boel Ze laten je niet gaan Hup in de box Je jeugdgevangenis Achter spijlen koekeloeren Tot het avond is En als je vier wordt Roept de basisschool Weg bij je moeder Weg bij je idool Zo blijft dat tot je achttiende En o wee als je niet gaat Dan staat een leerplichtambtenaar Bij jou in de straat Zo sukkel…

Lammert [L] Jannetje [J] L: Jannetje mijn zoete bek! Ei lieve, blijf wat staan! J: Wat schort je, zeg, jij ouwe gek? Ik raad je, laat me gaan. L: Al ’t geld dat gij hier leggen ziet, Dat is voor u al ree. J: Weg kaalkop, ik en zoek u niet: Wat jij zoekt, zoek ik mee. L: Van landen, zanden, geld en goed Zo ben ik machtig rijk. J: Dat…

Met oë wat sukkel, lees ek die grafskrif: Daniël Johannes Stephanus. 1870-1900. Hy't sy gat gesien by die Slag van Gatrand, op die vyfde dag van September. Hy was dertig. Dis sewe dae en sewe en sewentig jaar later. Ek staan agter die bloeiende hopie van ñ huilende, stukkend-geslaande man. Minute van klaar af met sý road to freedom.…

De sukkel! Het is hem bij twee jongens gelukt. Twee keer in dertig jaar, en geen honderd. Trouwens, zo groot is Westkapelle nou ook weer niet. En zo rijk was tie natuurlijk ook weer niet. Ja, in zijn fantasie. In zijn fantasie was alles groter. Zo groot, dat je er een snip aan kon hangen.…

Wat deert mijn sukkel dan?… Daar slaat hij, met een woest misbaar, De linkerhand in ’t zwetend haar, En hijgt en steunt zo zwaar: Daar brengt zijn magere rechterhand De ganzenveder, die ze omspant, Stuiptrekkend naar zijn mond, Mond, waar zij ’t woeden van zijn tand Zo dikwijls ondervond.…