Alle inzendingen over teerst

Dichterwoorden zijn als draden Van een fijngeweven werk; Toch zijn ook hun teerste waden Wondersterk. Dichterwoorden zijn als golven, Nauw genaderd, weer gevloôn, Rustloos rijzend en bedolven; Eeuwig schoon. Dichterwoorden zijn als vlindren, Dwarlend over bloemenwei, Wijd-verwaaide windekindren En tòch vrij.…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht, een inspiratie oproept tot een nieuw meesterwerk het is de eierschaal die door de evolutie en de warme zon openbarst waaruit het teerst…

van zijn lokken, Als hij 't veld met sneeuw omschorst; Tel de starren die er glansen Aan het onbewolkt azuur Van de dichtbestrooide transen In het zwijgend avonduur, Of de golfjens, die er dansen Op de kristallijnen vloed, Die hier kabbelt aan mijn voet: Even zoveel malse kusjens, Gloeiend van de teerste…

Maar lust het mij somtijds terug te keren, Dat land der Jeugd te zien met mannelijk oog, Dan brengt Herdenken 's harten teerst begeren Zo toovrig schoon als 't eéns dat hart bewoog, En zet in brand, wat lang zijn vlam verloren, En maakt zelfs zoet, wat eind te bitter had, En wijst de oude weg, door 't zonnig koren, Naar 't schaduwkoele van…

Maar, 'k lees ook in hun schoon geheel, Die 't kilst gemoed zou overwinnen, Waarvoor geen boezem is bestand - De teerste neiging tot beminnen. Ach, zeg mij, Kloë, waar gij schuilt! - Of in wat vergelegen hoeken Der aarde moet mijn rustloos hart Haar schone Heerseresse zoeken?…