Alle inzendingen over toevertrouwen

Elke dag mogen we het licht aanschouwen Nadat de donkere nacht is verdwenen En de zon aan de hemel is verschenen Mogen we ons aan U toevertrouwen. Heer, wij danken u voor alle goede dingen Wees ons steeds met Uw liefde dicht nabij En maak ons van alle schuld en zonden vrij Blijf ons met Uw trouw en gunst omringen. Amen…

‘Het staat in m’n dagboek te lezen’ Aldus zangeres Willeke Alberti Maar haar echte dagboek Dat krijgen we niet te lezen Zo anders met mij, Jan Jacob Ik ben een open boek, open broek In al wat ik digitaal De wereld bijna dagelijks toevertrouw Maar niet ordinair Met naam en toenaam Plaats van handeling winst en/of verlies Maar met maximaal…

Wanneer het kroost weer stormt met averij en uitgebreide schade het glaswerk barst of vreemd vervormt hoogpolig tapijt met plassen limonade dan wil ik ze toevertrouwen Dragonders en karbouwen ! Dragonders en karbouwen Vol onbegrip over wat ik zeg maar een ieder maakt zich uit de weg voor dragonders en karbouwen !…

Verbeelding is een kracht maar voor velen zo zacht zo zacht als boter Verbeelding voor mij een macht een lieve zoete kracht die mij toelacht Ik breng verbeelding spelenderwijs in mijn praktijk in de nacht en op de dag Ik beeld mij de toekomst in met heel veel zin en plezier in mijn zijn en nu en hier!…

‘Ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen’ Je eerste zinnetje; het dagboek is rood-wit geruit de troost in ’t Achterhuis, de enige die jouw geluid begrijpt, geen ruzie maakt, zoals de beide vrouwen om niets en al die ‘grote’ mensen halen altijd ouwe koeien uit de sloten, vinden je brutaal en een flapuit Anne Frank, je liefste dromen…

Mijn tijd aan hun wijsheid toevertrouwen. Uren worden soms muren. Te hoog om over te turen. De tijd trekt een wissel op mijn bestaan. Ik zet hem stil voor het twaalfde uur kan slaan. Mijn hart zoekt ongeduldig naar wat rust. Naar tijdloze liefde zonder lust. Ik weet wel dat dit zo wezen moet.…

Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij Ik kan mijn leven aan U toevertrouwen U bent mijn Rots waarop ik kan bouwen. Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij U mijn God, dank voor alle goede dingen Waarmee U mij steeds wilt omringen. (Psalm 23 vers 4)…

We konden elkaar alles toevertrouwen Nu nog meer, De ziel hadden we gevonden Dat maakt niemand nog stuk.…

Het beste lijkt mij, allerliefste, dat jij jouw wachtwoord aan mij geeft en ik het mijne aan jou toevertrouw. Het is ... o jé! wat was het nou? Ik ben zo bang dat op een dag - je moet er niet aan denken - de dag waar wij zo bang voor zijn opeens gekomen blijkt te zijn. En hoe je het ook wendt of keert, Het wachtwoord is verdwenen.…

We konden elkaar alles toevertrouwen Nu nog meer, De ziel hadden we gevonden Dat maakt niemand nog stuk.…

vrede en concentratie, het mooiste zou toch zijn dat we elkaar in de waarde laten het mooiste zou toch zijn dat we geen stille tochten hoeven te organiseren, het mooiste zou ja wat zou er nou mooier zijn als we niet maar één dag mogen hanteren als een rustige, vredevolle dag waarna we vol vertrouwen opnieuw gedichten aan het papier kunnen toevertrouwen…

jou nu toch zeggen ik ben verliefd op zo’n prachtige schone Edoch hoe zal ik je dit nu toch uitleggen ze is een schatje, echt een buitengewone Weet je ze heeft ook zulke mooie benen zo magnifiek heb jij ze nog nooit gezien Haar lichaam, sierlijk van top tot teen en is ze evenzeer verliefd op mij, misschien Valentijn, ik ga ‘t je maar toevertrouwen…

goedgemeend, voortdurend deftig en met vlijt gespeend, langs bos en beemd, door woud en veld zal me nooit meer vervelen, hoef verder dan ook geen kado ik ben dan echt tevreden zo en roep dan bovendien de hele wereld toe: "kijk Sint heeft toevallig wel in dit brave kind vertrouwen dus durft met mij zijn schimmel delen, zelfs zijn eigen paard wel toevertrouwen…

Vrienden waaraan je jouw ziel en zaligheid kunt toevertrouwen. Vrienden waarop je een vriendschap kunt bouwen. ook op momenten dat die lijkt te zijn weggeëbd. Een enkele keer denk je dat je vrienden hebt. Vrienden op wiens schouders je kunt leunen. Vrienden die je door dik en dun steunen.…

aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij vloekend drie ratten door veren gewurgd zwetend zaagsel in haar en gezicht oneindig planken zagend nesten bouwend doffers en spichtjes haast doodgeknuffeld doch hem rustig toevertrouwend…

De plaats waar ik mijn diepe gevoelens openlijk kan schrijven die ik tegelijk aan de wind als een vurige boodschapper toevertrouw daar ik zeker ben dat ze jou zullen bereiken zonder oponthoud op hetzelfde moment drijven fracties geborgen- en genegenheid mee in deze luchtlagen.…

In de dingen die we deden, of juist niet deden, het eindeloos luisteren naar rustige muziek, liggend op de grond, het samen koken en lachend om niets elkaar toevertrouwen dat we bij elkaar pasten, en dat het goed was dat we vrienden waren, keken we naar elkaar, over onze soep.…